Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ελευθερία Καραδήμου: Η έμπνευση μού ήρθε από την επικαιρότητα, όταν πριν από μερικούς μήνες, ενώ άκουγα τις ειδήσεις, μιλούσαν συνεχώς για ένα κορίτσι 12 ετών που έπεσε θύμα βιαστών, πολλών ανθρώπων, επώνυμων και ανώνυμων. Έτσι μου ήρθε η έμπνευση να γράψω την «Μπαρτάκοβα... τη δωδεκάχρονη πόρνη». Φυσικά Μπαρτάκοβα είναι μια περιοχή πάνω στο βουνό, ανάμεσα στην Δράμα και στην Ξάνθη, απλά για μένα είναι μία ονομασία λίγο ξεχωριστή, που μου έκανε το «κλικ» όταν την πρωτοάκουσα. Κάπου εδώ όμως θέλω να πω πως το βιβλίο μου δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία του δωδεκάχρονου κοριτσιού από τις ειδήσεις· είναι καθαρά και μόνο φανταστική ιστορία πλασμένη από μένα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Κ.: Εκμετάλλευση. Και το λέω αυτό γιατί στο βιβλίο θα διαβάσετε την εκμετάλλευση της Μπαρτάκοβα από τα παιδικά της χρόνια έως την ηλικία των δεκαεννέα χρονών.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Κ.: Οι αναγνώστες που διαβάζουν δικά μου βιβλία θα ξέρουν ότι δεν θα τους απογοητεύσω γράφοντας ένα κοινωνικό βιβλίο. Εξακολουθώ να έχω μέσα σε αυτό το βιβλίο την περιπέτεια, το έγκλημα, τη δράση, τον έρωτα και την αγάπη, άλλωστε όλα από την αγάπη ξεκινούν, για να φτάσουν... όπου είναι να φτάσουν.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Κ.: Θα ξεκινούσε από τον Βόλο, όπως ξεκινά και η ιστορία του βιβλίου, θα πήγαινε σε ένα υπέρ πολυτελές σαλέ, πάνω στο βουνό και θα κατέληγε στην Αθήνα. Ακριβώς τη διαδρομή που έζησε και η Μπαρτάκοβα. Δεν θα κρατούσε μέρες, αλλά χρόνια. Επτά χρόνια για την ακρίβεια. Επτά χρόνια εκμετάλλευσης, αγωνίας, σεξ χωρίς ταμπού και παραμονή για εκδίκηση.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο:
Ε.Κ.:
— Περάστε, ακούστηκε η σοβαρή φωνή του Στέφανου Καλλέργη. Η Σάρα για μια στιγμή πάγωσε. Δεν πρόλαβε όμως ν' αντιδράσει καθώς ο Ορέστης άνοιξε διάπλατα την πόρτα και το πανέμορφο ζευγάρι μπήκε μέσα. Τα μάτια της Σάρας κοίταξαν τον Στέφανο με ένα εξωπραγματικό βλέμμα. Ενώ τα χείλη της πρόφεραν την λέξη...— Όχι! Όχι...— Μπαρτάκοβα! Τι κάνεις εσύ εδώ; είπε ο Στέφανος χωρίς να το σκεφτεί.— Πώς την είπες; Μπαρτάκοβα; Αυτή την ονομασία την έχω ξανακούσει! είπε απορημένος ο Ορέστης και συνέχισε. Για μια στιγμή, τι παίζεται εδώ; τους ρώτησε και κοίταζε μια τον έναν και μία τον άλλον. Η Λουκία, που ερχόταν με φόρα να γνωρίσει τον τρελό έρωτα του αδελφού της και, κατά κάποιο τρόπο, την νύφη της, σταμάτησε απότομα έξω από την ανοιχτή πόρτα και κρυφάκουγε, καθώς οι φωνές του Ορέστη ακουγόταν έντονα.— Θα μου πείτε τελικά τι συμβαίνει; Γνωρίζεστε;— Ξέρεις παιδί μου ποια είναι αυτή η τίμια και ηθική κοπέλα που μου κουβάλησες εδώ;— Όχι! Όχι, σε παρακαλώ, είπε η Σάρα με κατεβασμένο το κεφάλι ενώ ένας κόμπος στον λαιμό της την έπνιγε και δεν την άφηνε να ανασάνει.— Την ξέρεις εσύ πατέρα; Για πες μου, ποια είναι;— Είναι ένα φτηνό πορνίδιο...— Τι; ρώτησε ο Ορέστης, κοιτάζοντας τη Σάρα.— Μία πόρνη πολυτελείας για να το πω καλύτερα, ξεφώνισε ο Στέφανος Καλλέργης και συνέχισε, μια μικρή τσουλίτσα, που από τα δώδεκά της χρόνια, δουλεύει σε μπουρδέλο και μάλιστα αμείβεται με μεγάλα χρηματικά ποσά!Η Λουκία που ήταν έξω από την πόρτα και κρυφάκουγε, δεν πίστευε στα αφτιά της. Από την άλλη μεριά όμως, έπαιρνε και μία χαρούμενη ικανοποίηση, μια και η ζήλια την έτρωγε τον τελευταίο καιρό για την ευτυχία του αδελφού της.— Σάρα τι έχεις να πεις για όλα αυτά; ρώτησε ο Ορέστης καθώς την έβλεπε να είναι με κατεβασμένο το κεφάλι.— Το μόνο που έχει να πει, είναι να σου τα παραδεχτεί όλα, είπε ο Στέφανος.— Τώρα καταλαβαίνω, από πού ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι έχει τόση άνετη ζωή. Πολυτελές σπίτι, αυτοκίνητο, ρούχα, χρυσαφικά και τόσα άλλα. Πόσο ηλίθιος ήμουν! είπε και έφυγε σχεδόν τρέχοντας από το γραφείο του Στέφανου.— Ορέστη! ξεφώνησε πίσω του η Σάρα με ξεψυχισμένη φωνή και έκανε να τρέξει, μα το χέρι του Στέφανου την άρπαξε.— Άφησε το γιο μου ήσυχο, αυτή η αγάπη δεν θα σας βγάλει πουθενά.— Με πονάς, έκανε η Σάρα και τράβηξε το μπράτσο της από το χέρι του Στέφανου.— Δεν θέλω να σε πονέσω περισσότερο, γι' αυτό κοίτα να εξαφανιστείς από τη ζωή του Ορέστη.— Τον αγαπώ και με αγάπα!— Εσύ φταις για αυτό! Ποια νομίζεις ότι είσαι και τον αγάπησες;— Δεν ήθελα να τον αγαπήσω...— Το έκανες όμως, είπε αυστηρά ο Στέφανος— Φταίει το απόλυτο κενό της μοναξιάς μου, βρήκα μια αχτίδα και με συνεπήρε... φταίω... σκότωσέ με, αλλά πριν το κάνεις, κοίτα πως ο Ορέστης είναι η ανάσα μου, η ζωή μου, είναι η καρδιά μου! Και όταν θα με σκοτώνεις να ξέρεις ότι θα σκοτώνεις και τον γιο σου μαζί!— Φύγε από εδώ παλιοπουτανάκι και κοίτα να εξαφανιστείς από προσώπου γης, αλλιώς θα το κάνω εγώ. Εγώ θα σε εξαφανίσω, της είπε θυμωμένα.Η Σάρα κατέβασε για ακόμα μία φορά το κεφάλι της χαμηλά και με βήμα που σερνόταν, πήγε να φύγει.— Μια στιγμή, της είπε ο Στέφανος Καλλέργης.— Τι ακόμα θέλεις; Να με ξεφτιλίσεις κι άλλο;— Μια ερώτηση, έτσι από περιέργεια...— Τόσα άκουσα σήμερα, ας ακούσω και αυτό. Πες μου, τι θες ακόμα να μάθεις;— Είχες την ευκαιρία μπροστά στον γιο μου να του πεις ότι και εγώ ήμουν ένας από τους πελάτες σου. Ένας απ' αυτούς που σου τ' ακουμπούσε γερά, που σε σπίτωσε, που σου έδινε ό,τι ήθελες και δεν ήθελες, αλλά εσύ δεν το έκανες, δεν είπες τίποτα, γιατί;— Δεν κατάλαβες το γιατί; του είπε η Σάρα και σήκωσε το κεφάλι της, πιο πάνω από το κεφάλι του Στέφανου Καλλέργη.—Όχι δεν κατάλαβα, περιμένω όμως να μου το εξηγήσεις, γιατί δεν του είπες ότι πριν από λίγο καιρό ήσουν μαζί μου;— Άκου Στέφανε Καλλέργη, εγώ δεν πέφτω τόσο χαμηλά. Δεν γίνομαι ένα με το χώμα. Δεν υποτιμώ τους ανθρώπους. Άσχετα αν εσύ με αποκαλείς πόρνη, τσουλάκι και φτηνό πορνίδιο. Και στο κάτω κάτω, εγώ δεν είχα κάποιον να κοροϊδεύω στη ζωή μου. Αντίθετα από σένα, που κορόιδευες τη γυναίκα σου. Της πουλούσες ψεύτικη αγάπη και ψεύτικα αισθήματα. Της είπες ποτέ την αλήθεια;— Σταμάτα, είπε ο Στέφανος Καλλέργης.— Απάντησέ μου, της είπες ότι την πήρες για τα λεφτά της;
Η Ελευθερία Καραδήμου μίλησε για τη νουβέλα της Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής, απαντώντας σε μία συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Μια αθώα ψυχή –ένα κορίτσι– διηγείται την ιστορία της από τη στιγμή που σκότωσαν τον πατέρα της και την έβαλαν σε οίκο ανοχής σε ηλικία δώδεκα χρονών. Πώς έζησε τα παιδικά της χρόνια στη ζωή των μεγάλων...
Η Ελευθερία Καραδήμου ή Ρία, όπως τη φωνάζουν φίλοι και γνωστοί, ζει μόνιμα στην όμορφη πόλη της Καβάλας. Είναι παντρεμένη εδώ και σαράντα ένα χρόνια με τον Οδυσσέα Ασημίδη και μαζί απέκτησαν δυο κορίτσια, την Αθηνά –Νανά– και την Εβίτα, και έχουν δύο εγγόνια, τον Οδυσσέα και τον Λευτέρη. Άρχισε να γράφει από πολύ μικρή, σχεδόν από οχτώ χρονών. Το πρώτο της βιβλίο το είχε γράψει σε σχολικό τετράδιο! Μέχρι τώρα κατάφερε να γράψει δεκατέσσερα βιβλία με μεράκι και πολλή αγάπη. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τα καβαλιώτικα σίριαλ, μιας και η σκηνοθεσία είναι κάτι που λατρεύει.
Της ίδιας: Το σύμπλεγμα της αράχνης
