«Έπρεπε ν' αποδεχτώ το γεγονός να μην έχω φίλους...»

Ζωή Συμεωνίδη

Ζωή Συμεωνίδη. Μια ταλαντούχα νέα κοπέλα που νίκησε την υδροκεφαλία και έχει κερδίσει πάνω από 300 βραβεία!

Είναι μια δεκαεπτάχρονη κοπέλα με δίψα για δημιουργία και το όνομά της δεν είναι τυχαίο, την βάπτισαν Ζωή γιατί κέρδισε τη δύσκολη μάχη με την υδροκεφαλία και πάλεψε πάρα πολύ γι' αυτό. Αντιμετώπισε το bullying και την άσχημη συμπεριφορά από τους συμμαθητές, από τα πρώτα παιδικά της χρόνια, παρ' όλα αυτά δεν τα παράτησε και σήμερα, σε ηλικία δεκαεπτά ετών, έχει καταφέρει ήδη πάρα πολλά.
Η Ζώη Συμεωνίδη στα δώδεκα χρόνια ξεκίνησε να γράφει μουσική, σενάρια, ταινίες, ποιήματα και έχει κερδίσει πάνω από 300 βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς στο εξωτερικό. Επίσης, έχει γράψει ένα βιβλίο για την υδροκεφαλία, τέσσερα λογοτεχνικά βιβλία και μία συλλογή διηγημάτων. Σήμερα η Ζώη θα μας κάνει μια κατάθεση ψυχής και θα μας περιγράψει όλα όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. Το καλλιτεχνικό της όνομα είναι Zoe Szymon.

Ζωή Συμεωνίδη

Ζωή, θέλω να μου πεις για την παιδική σου ηλικία. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια και τι θυμάσαι από αυτά;
Ζωή Συμεωνίδη: Ήταν σίγουρα δύσκολα, ειδικά στο νηπιαγωγείο που πέρασα εκείνη την σοβαρή κατάσταση με την βαλβίδα με αποτέλεσμα να επαναλάβω τη χρονιά και μετά έπρεπε ν' αποδεχτώ το γεγονός να μην έχω φίλους, παρέες γενικά. Ενώ ήθελα να έχω, δεν με ήθελαν οι συμμαθητές μου για κάποιο λόγο που εγώ δεν καταλάβαινα τότε. Ε, τα χρόνια πέρασαν και πλέον το έχω συνηθίσει.

Το πρόβλημα υγείας σου με την υδροκεφαλία, σε τι βαθμό σε επηρέασε και τι αποκόμισες από αυτή τη δύσκολη και σοβαρή εμπειρία;
Ζ.Σ.: Αφού πέρασα εκείνη τη δύσκολη φάση με την υδροκεφαλία άρχισα να το αποδέχομαι και εκεί που κάποτε ήταν κάτι αρνητικό, έγινε κάτι θετικό και μέσα από αυτό απέκτησα έμπνευση και δύναμη.

Αντιμετώπισες ποτέ bullying ή βίαιη συμπεριφορά από άλλα παιδιά στο σχολείο λόγω του προβλήματος της υγείας σου;
Ζ.Σ.: Δυστυχώς ναι, αρκετό. Οι ίδιοι οι συμμαθητές μου έλεγαν πολύ άσχημα λόγια· δεν θα ξεχάσω ποτέ, τον Φεβρουάριο του 2019, που οι συμμαθητές μου με έβρισαν πολύ άσχημα όταν με επέλεξαν ως εκπρόσωπο για το σχολείο μας σε ένα φεστιβάλ ψηφιακής δημιουργίας. Αυτό που κρατάω από τότε, και φρικάρω κάθε φορά, είναι ότι οι ίδιοι μου είχαν πει να πάω να αυτοκτονήσω και πως αν έλεγα κάτι στον διευθυντή θα έβαζαν παιδιά να με χτυπήσουν.

Από όσο γνωρίζω έχει γράψει και ένα βιβλίο για την υδροκεφαλία. Πες μου λίγα λόγια για αυτό το βιβλίο σου και πώς προέκυψε;
Ζ.Σ.: Ναι ήταν το πρώτο ηλεκτρονικό μου βιβλίο και ήθελα να γράψω για την εμπειρία για αυτή και την πάθηση και να αναφέρω τα συμπτώματά της. Αφιέρωσα αυτό το βιβλίο σε μια μητέρα φίλη μου από την Ζιμπάμπουε. Θέλω να πιστεύω πως με αυτό το βιβλίο θα βοηθήσω και άλλα παιδιά ν' αντιμετωπίσουν την υδροκεφαλία και να προχωρήσουν στη ζωή τους.

Σε τι ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τα καλλιτεχνικά δρώμενα;
Ζ.Σ.: Επίσημα ξεκίνησα το 2018 όταν ήμουν δώδεκα χρονών, αλλά πριν από αυτό ανέβαζα υλικό στο Youtube με διαφορά πράγματα που έκανα από το 2016. Είχα κάνει κι ένα σκετσάκι και τα έχω κρατήσει όλα· αναρωτιέμαι τι πραγματικά μπορεί να σκεφτόταν τότε ο δεκάχρονος εαυτός μου. Είχα κάνει και το πρώτο μου πορτρέτο, τον Αύγουστο του 2016, σε ηλικία δέκα ετών.

Το πορτρέτο της Ζωής Συμεωνίδη από την ίδια

Όταν έκανες την πρώτη σου επίσημη ταινία μικρού μήκους πόσο χρονών ήσουν; 
Ζ.Σ.: Η πρώτη επίσημη ταινία ήταν το «The Myrdered Wanted», έγραψα το σενάριο το 2018 και έκανε επίσημη πρεμιέρα το 2019. Το τετράδιο αυτό το έχω φυλάξει και θα το έχω για πάντα.

Έχεις λάβει συμμετοχή σε πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς. Πόσες διακρίσεις και πόσα βραβεία έχεις κερδίσει γενικά;
Ζ.Σ.: Ναι έχω λάβει μέρος σε πάρα πολλούς διαγωνισμούς από διάφορες χώρες. Το πρώτο μου βραβείο το κέρδισα στις 11 Απριλίου του 2021. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό τα βραβεία που έχω κερδίσει συνολικά είναι πάνω από 300 αυτή την στιγμή. Η πιο πρόσφατη συμμετοχή μου είναι στο διεθνές φεστιβάλ της Αμερικής «100 Films Retreat» του Phillip E. Walker, που διεξάγεται στην Καλιφόρνια με την ταινία μικρούς μήκους «Θαλάσσιος πειρασμός».

Με ποιο από τα παρακάτω, από αυτά που κάνεις τώρα, θα ήθελες να ασχοληθείς στο μέλλον επαγγελματικά: μουσική, συγγραφή, ποίηση, στιχουργική, υποκριτική, annimation artist;
Ζ.Σ.: Θα έλεγα πως μπορώ να ασχοληθώ με όλα αυτά ταυτόχρονα, άλλωστε αφού μπορώ, γιατί να μην το κάνω;

Έχεις γράψει και κάποιο βιβλίο λογοτεχνικό;
Ζ.Σ.: Το πρώτο λογοτεχνικό μου βιβλίο ήταν το μυθιστόρημα «Νεόγηρας» που έγραψα το 2022, το οποίο θίγει το Αλτσχάιμερ και την κακοποίηση των γυναικών. Την ίδια χρονιά έγραψα ακόμη τρία βιβλία που είναι τα εξής: «Η γλύπτρια του πάγου», «Το τσίρκο του Seamus» και «Για έναν ρόλο». Το 2023 έγραψα μια συλλογή διηγημάτων η οποία έχει τίτλο «Ο χώρος των χορών». Συνολικά έχω γράψει τέσσερα βιβλία και μία συλλογή διηγημάτων, ενώ σκέφτομαι να γράψω στο μέλλον και μια ποιητική συλλογή.

Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
Ζ.Σ.: Οι μελλοντικοί μου στόχοι είναι να πηγαίνω σε εκδηλώσεις και να μιλάω για τα θέματα της υδροκεφαλίας, του εκφοβισμού-bullying και για την κακοποίηση των γυναικών. Θαρρώ πως αυτά χρειάζεται η κοινωνία μας σήμερα.

Ταυτίζεσαι με κάποιες ταινίες που έχεις δημιουργήσει και κρύβουν κάποια μηνύματα για την σημερινή κοινωνία μας οι ταινίες αυτές;
Ζ.Σ.: Ναι πολλοί χαρακτήρες στις ταινίες μου έχουν κομμάτια του εαυτού μου, ωστόσο ο «Θαλάσσιος πειρασμός» έχει το εξής μήνυμα: Θα ρισκάρεις να πας σε κάτι ψεύτικο και θα αφήσεις κάτι αληθινό να πάει χαμένο;
Γενικά οι ταινίες μου περνάνε μηνύματα που καθρεφτίζουν τη σημερινή μας πραγματικότητα όπως την υποκρισία, το ψέμα, την έπαρση και ένα είδος βίας που μέσα από αυτό κάποιοι άνθρωποι θέλουν να νιώσουν πολύ σημαντικοί.

Υπάρχει κάποιο έργο σου που έχει διακριθεί περισσότερο και έχει κερδίσει πολλά βραβεία;
Ζ.Σ.: Κάθε έργο είναι μια κορυφή με τον τρόπο του. Για παράδειγμα η ταινία μικρού μήκους «Θαλάσσιος πειρασμός» είναι η πιο γνωστή μου ταινία ενώ η ταινία μικρού μήκους «Ο άνθρωπος ψάρι-κλόουν» έχει κερδίσει τα πιο πολλά βραβεία.

Κλείνοντας θα ήθελες να μας πεις για τις προοπτικές της δικής σου γενιάς και τι μήνυμα θες να στείλεις στους συνομήλικούς σου;
Ζ.Σ.: Αυτό που βλέπω δυστυχώς είναι ότι η δική μου γενιά πάει από το κακό στο χειρότερο, για αυτό έχω φτάσει σε σημείο να λέω πως δεν υπάρχει πλέον αθωότητα στα σημερινά παιδιά. Θέλω πραγματικά να σκεφτούν αν, αυτό που κάνουν αυτά τα παιδιά, θα τους βγει σε καλό στο τέλος και τις συνέπειες που μοιραία θα υποστούν. Όπως λέει και ένα ρητό «Όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση».
Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να μοιραστώ όλα αυτά μαζί σας και εύχομαι σε όλους πάντα επιτυχίες με υγεία πάνω απ' όλα.



Τα βιβλία της Ζωής Συμεωνίδη «My Experience with Hydrocepalus» και «Νεόγηρας» κυκλοφορούν σε ηλεκτρονική μορφή και μπορεί όποιος θέλει να τα διαβάσει δωρεάν.

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου