Κωνσταντίνου Πετρολέκα
Στην Χ.Π.
Την ακούω ν' ανασαίνει όταν κοιμάται·
παρατηρώ τα μάτια της, σφαλιστά, να ονειρεύονται ίσως
έναν άγγελο που χαμογελάει.
Τα μαλλιά της είναι συνέχεια της Νύχτας·
Είναι το πληγωμένο φως μου,
ηλιοβασίλεμα από χιλιάδες φυσαλίδες.
Την πεινάω, την διψάω, την ονειρεύομαι.
Η ψυχή της είναι ένα παγώνι με όμορφη φωνή·
στα μάτια της είναι η παρουσία του Θεού!
Σ' εκείνη βρίσκω μουσικές που δεν έπαιξε το ράδιο ποτέ
εικόνες από τοπία σε καρτ-ποστάλ που δεν επισκέφτηκε κανένας.
Ακούω τη λύπη να σπάει και να μηδενίζεται
ένας ήχος
από λυπημένα κλάματα που γίνεται σιγά σιγά
γέλιο και ουσία...
Κοίτα με καλή μου· Εσύ η αστραπή κι η επαλήθευση της Γέννησης
εγώ η Πίστη
κι εμείς το Αύριο
στους αιώνες των αιώνων!
🍒
Copyright © Κωνσταντίνος Πετρολέκας All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Leo Gestel