Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Σπύρος Φλώρος: Μελετώντας ξανά και ξανά τα μεγάλα κείμενα του πολιτισμού και του πνεύματος: τον Πλάτωνα, τους τραγικούς και, προφανώς, βρίσκοντας μέσα στα κείμενα αυτά διαρκώς νέα ερωτήματα.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Φ.: Στο σπίτι και στη θάλασσα.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Φ.: Λίγες μέρες. Κάποιες ώρες πνευματικής υπερδιέγερσης έφεραν αυτές τις σελίδες. Όμως αυτό που, φαινομενικά, γράφεται σε λίγες μέρες ή μήνες, έχει πιθανώς οικοδομηθεί πάνω σε σκέψη, στοχασμό, αναγνώσματα μιας ολόκληρης ζωής.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Φ.: Είναι ένα φιλοσοφικό-φιλολογικό δοκίμιο, ένας στοχασμός πάνω στη τέλεση του κακού από τον άνθρωπο.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Φ.: Ας φανταστούμε τον Σωκράτη, τον Σοφοκλή, τη Μήδεια, την Αντιγόνη, τον Ιησού, συμπότες σε μια στρογγυλή τράπεζα, να συζητούν για την ελευθερία ή μη του ανθρώπου, για την επίγνωση ή όχι της τέλεσης του κακού, για την ουσία και τη δύναμη της αγάπης, μέσα από την οπτική της Αντιγόνης, του Χριστού. Για παράδειγμα: είναι η Μήδεια ένοχη; ελεύθερη να επιλέξει να πράξει το έγκλημα ή μία μοίρα την ωθεί στην αιματοβαμμένη πράξη της;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Φ.: Την είσδυση –όσο αυτό είναι δυνατό– στην ψυχή των τραγικών προσώπων (Μήδεια, Αντιγόνη) και τη θέαση της πορείας που η ψυχή τους χάραξε...
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Φ.: Δεν μπορώ εγώ να απαντήσω. Μπορώ να πω τι θέλω να προσφέρει: σκέψη, στοχασμό ή αναστοχασμό και πνευματική ηδονή! Τόσο μεγάλη προσδοκία!
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Φ.: Να προλάβω να διαβάσω όσα επιθυμώ και να γράψω όσα ποθώ... (από τις δευτερεύουσες αγωνίες). Να είναι υγιή τα παιδιά μου: ίσως η μόνη πραγματική αγωνία.
Φοβάστε...
Σ.Φ.: Την εμφάνιση ανθρώπων και πραγμάτων που μου κλέβουν τον χρόνο.
Αγαπάτε...
Σ.Φ.: Με έναν ιδιαίτερο τρόπο... άγνωστο αν καλό ή κακό.
Ελπίζετε...
Σ.Φ.: Σε μικρά θαύματα.
Θέλετε...
Σ.Φ.: Ηρεμία, γαλήνη... Σιωπές και ερημίες (με εξαιρέσεις, βέβαια).
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Φ.: Πάντα με τρόμαζε η λέξη «πρέπει».
Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Φ.: Ίσως ακόμη πιο πολύ με τρόμαζε ένα «δεν πρέπει».
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Φ.: Στην ηλεκτρονική σελίδα των εκδόσεων Ελκυστής, στις ηλεκτρονικές σελίδες όλων των βιβλιοπωλείων, αλλά και σε κάθε βιβλιοπωλείο, κατόπιν παραγγελίας.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Φ.: Μα, εγώ προσπαθώ να «μονάζω», εσείς θέλετε να με βρίσκετε στην ερημία μου; Χαχα... Μόνο έναν λογαριασμό στο Facebook έχω, όπου μπορεί κανείς να με βρει.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Φ.: Το χρώμα που του κάθε αναγνώστη η ματιά θα δώσει.
Ποια μουσική;
Σ.Φ.: Μότσαρτ... Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ποιο άρωμα;
Σ.Φ.: Ανθρώπινης ανάσας.
Ποιο συναίσθημα;
Σ.Φ.: Ψυχικής ανάτασης, μα και εσωτερικής γαλήνης.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Φ.: Συζήτηση, συμπόσιο.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Φ.: Θα ήθελα ζωγράφος.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Φ.: Πολλούς: Πλάτωνα, Ηράκλειτο, Σοφοκλή, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Βέιλ...
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Φ.: Όλοι οι παραπάνω και πολλοί πολλοί άλλοι.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;-
Σ.Φ.: Εμπειρία, βίωμα... και αναγνώσματα!
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Φ.: Απλό: το κοινό! Όπως στα πάντα. Γιατί, για παράδειγμα, στην τηλεόραση το 40% βλέπει Survivor κ.λπ. και το 3% τον Βιζυηνό;
Τι την αποτυχία;
Σ.Φ.: Ό,τι και την επιτυχία. Φυσικά και άλλοι παράγοντες και για τα δύο.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Φ.: Μακάρι να πάσχει ο άνθρωπος από τέτοιες καταχρήσεις. Θα μας γλίτωνε από τόσες άλλες...
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Φ.: Πάλεψα να είναι, όντως, η δική μου ζωή... όχι των άλλων... και το παλεύω. (Όχι ακριβώς τίτλος)
Ο Σπύρος Φλώρος απάντησε το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το μυθιστόρημά του Οὐδεὶς ἑκὼν κακός: Ή Μήδειας, Σωκράτους, Αντιγόνης, Κρέοντος και Ιησού συμπόσιον, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Σωκράτης, Μήδεια, Αντιγόνη, Κρέοντας, Ιησούς… λίγο πιο δίπλα, ίσως, Ευριπίδης, Σοφοκλής. Σε ένα τραπέζι, συνδαιτημόνες, συμπότες… όταν πια όλα έχουν τελεστεί, όταν το αίμα –ανθρώπινο ή θεϊκό– έχει πια γράψει όσα έμελλε να ειπωθούν. Τι λένε, τι ομιλούν πάνω σε τούτο το τραπέζι; Πώς λύνουν, αν εν τέλει λύνουν τα προαιώνια ερωτήματα που έμοιαζε να έθεσαν ετούτοι οι συμπότες;Συμπόσιο, τελικά, δεν πραγματοποιείται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Όμως, σαν να στέκουν απέναντι ο ένας στον άλλον και, τρόπον τινά, θεμελιώνουν κι εκθέτουν λόγο, συνομιλούν… Διακριτικά εμείς, κάτι από τον λόγο τούτο, από τη σκέψη τους, να κλέψουμε βαλθήκαμε.
Ο Σπύρος Φλώρος γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα και σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Φιλοσοφία στο Ε.Κ.Π.Α. Εργάζεται ως φιλόλογος. Έργα του ιδίου: «…και λίγο φως» (Ελληνοεκδοτική, 2015, ποίηση), «Σύμβολο νέας πίστεως» (Γαβριηλίδης, 2018, ποίηση), «Μια φορά και διάφορους καιρούς…» (Ζαχαρόπουλος, 2020, ποίηση), «…Και δικαιοσύνη για όλους» (Κέδρος, 2021, μυθιστόρημα).
