Άρη Γεράρδη
Νὰ ντύσει λυρισμὸ χειροβομβίδες,
ὅλμους, τὰνκς καὶ νὰ τινάξει τὰ μυαλά
μιᾶς πεταλούδας στὸν ἀέρα,
θέλησε ἕνας ἀμίλητος.
🍒
Σ' ἐτοῦτα τ' ἄγονα μέρη,
δὲν τὰ ξέρουν τὰ χαμόγελα.
Γιὰ ὀβίδες κι ἐρείπια πολέμου
🍒
Καὶ πάνω ἐκεῖ ποὺ νόμιζες
–δὲν εἶναι ἡ ὥρα–
ἡμίπληκτους ἔφεραν
καὶ ξενιτειὲς ξανά.
🍒
Βγαίνουν νύχτα
ν' ἀγοράσουν τσιγάρα
κι ἐπιστρέφουν
μὲ τὰ παιδικά τους ὄνειρα
παραμάσχαλα,
νά στάζουν αἷμα.
🍒
Ν' ἀνοίξει ὁ οὐρανὸς
νὰ καθίσουν τὰ σύννεφα
νὰ βλέπουμε ἀγγέλους,
νὰ γυρνοῦν χαράματα
ἀπ' τά χαρακώματα.
🍒
Λῦπες σκαλίζεις καὶ ποτίζεις,
μαῦρο μπαμπάκι θὰ θερίσεις.
🍒
Δὲν μπορεῖς νὰ φωτίσεις
τὸν κόσμο μ' ἕνα σπίρτο·
νὰ τὸν πυρπολήσεις, μόνο.
🍒
«Δὲν ξέρετε τί γίνεται σπίτι σας
γι' αὐτό καὶ τραγουδᾶτε ἀκόμα»,
λάλησε ὁ ἀκέφαλος πετεινὸς
ἀπ' τὰ θεμέλια.
🍒
Τὸ ἀδιαχώρητο στὶς παραλίες
κι ὁ κύριος μὲ τὸ ποῦρο
καὶ τὸ μαῦρο ὁλόσωμο μαγιό,
πετάει τὴ στάχτη του ὅπου νά 'ναι.
🍒
Ἔπειτα ἦρθαν οἱ μέρες τοῦ φωτὸς
καὶ ὅλα σκεπάστηκαν μὲ στάχτη,
κύριέ μου.
🍒
Κι ἀπὸ τὴν ἁλμυρή τους χώρα,
τὸ ἁλάτι τῶν πνιγμένων θὰ κρατήσω.
🍒
Ὅταν χαρίσετε τὰ χέρια σας,
σ' αὐτοὺς ποὺ πιάνουν φωτιές,
εἶναι ἡ ἀπάντηση.
🍒
Copyright © Άρης Γεράρδης All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου