Ρόζας Βλαχογιάννη
Μια λύπη απλώνει,
στην ψυχή
σαν παίρνει να βραδιάσει.
Καρδιοχτυπά στον ουρανό,
τ' άστρα φθονώντας με θυμό
Ο χρόνος τρέχει βιαστικά,
χειμώνες μόνο, χωρίς τα καλοκαίρια,
πάγωσε η άνοιξη στο χάδι του βοριά
–μα εγώ δεν χώρεσα στ' όνειρα κανένα.
Γυρεύω ήλιο να καώ,
τρώγοντας ψίχουλα
προσμένω την αγάπη.
Μια θλίψη πήρε τη ζωή
με την ελπίδα ν' απορεί,
–πώς και στα όνειρα δεν χώρεσα εσένα…
🍒
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Απρίλιος 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Alexey Kofanov (A shadow in the night)