Μια νεοσύστατη θεατρική ομάδα, η Ρέκτις, με τέσσερις νέες στον θεατρικό χώρο γυναίκες, τις κυρίες Φωτεινή Βακάκη, Ιωάννα Νικολάου, Κατερίνα Στρατή και Χριστίνα Αναστασιάδου, παρουσιάζει την παράσταση Απόγνωση, σε κείμενο και σκηνοθεσία Περικλή Μοσχολιδάκη.
Το έργο πραγματεύεται τη βία που ασκείται προς το γυναικείο φύλο σε όλες της τις μορφές –λεκτική, ψυχολογική ή σωματική– και αναδεικνύει περιπτώσεις όπως: γυναικοκτονίας, βιαιοπραγίας, απόγνωσης, κοινωνικού στιγματισμού κ.ο.κ. Οι γυναίκες-θύματα τέτοιων περιπτώσεων γίνονται οι ηρωίδες των διαδοχικών μονολόγων, που παρακολουθούμε στην σκηνή, ενώ η θεματική παραμένει επίκαιρη δίνοντας συνεχώς νέα επεισόδια παρά την ευρεία κατακραυγή των ανάλογων περιστατικών· απόδειξη πως η κοινωνίας μας δεν έχει φτάσει ακόμα στο επίπεδο που θα θέλαμε.
Ο συγγραφέας Περικλής Μοσχολιδάκης αναφέρει ότι συνέταξε τους μονολόγους στηριζόμενος στο ύφος του ποιητικού ρεαλισμού, ο οποίος βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα (η πρώτη του ύλη) δηλαδή –σαν να λέμε– σε πράγματα που έχουν συμβεί και μεταφέρονται στο έργο από έναν μάρτυρα. Οι λέξεις αναγεννούν τις εικόνες που αποτελούν μια ακριβοδίκαιη αντανάκλαση του εκάστοτε περιστατικού, που αφηγείται στο κείμενο, με λυρισμό και ενσυναίσθηση. Το σύνολο δημιουργεί οικειότητα στον θεατή/αναγνώστη, αφού δείχνει κάτι υπαρκτό άρα αναγνωρίσιμο, και ιδιαίτερη φόρτιση, για τον ίδιο λόγο αλλά και επειδή δεν υπάρχει καμία διάθεση ωραιοποίησης (όπως για παράδειγμα σε ένα παραμύθι). Επιπλέον, η λεπτή ειρωνεία υπογραμμίζει αισθαντικά τις διακυμάνσεις και τις εύθραυστες ψυχογραφικές ισορροπίες και η κοινωνική ανάλυση αποτελεί μια γροθιά στο στομάχι όλων μας.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν και διατίθεται στο θέατρο Αλκμήνη όπως και σε όλα τα βιβλιοπωλεία ή στο e-shop του εκδοτικού.
Αυτό που ασκεί επάνω μου ο ποιητικός ρεαλισμός, όπου τον συναντώ, είναι ένας συναισθηματικός πλούτος με εμβάθυνση στην εκάστοτε συνθήκη κι αυτά τα στοιχεία θα τα συναντήσουμε και σε αυτή την παράσταση σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Μην φοβηθείτε την πρωτόλεια θεατρική επαφή των τεσσάρων κυριών. Θα δείτε τέσσερις χαρισματικές ερμηνείες που φέρουν υψηλό συναισθηματικό φορτίο και μεταδοτικότητα. Κάθε μία ηρωίδα έχει μια πονεμένη ιστορία να μας πει· κάθε μία ενσαρκώτρια, ως αγγελιαφόρος της, μας καθοδηγεί μέσα στη συνθήκη, μας μεταγγίζει το ψυχογράφημα και μας μεταφέρει όλον τον δραματικό απόηχο. Και κάθε φορά συγκινούμαστε από το «άγγιγμα», κάθε φορά κατανοούμε σε βάθος το πρόβλημα, κάθε φορά αναγνωρίζουμε τις «ενδείξεις» τριγύρω μας (αν όχι και σε μας τους ίδιους)... και όλο αυτό μέσα από μία ευρηματικότατη παραστασιοποίηση με εμβόλιμους συμβολισμούς.
Τέσσερις γυναίκες βγάζουν τη μάσκα, απενδύονται το εξωτερικό καμουφλάζ και, έτοιμες πια, μιλάνε ανοιχτά για ό,τι τους συμβαίνει/συνέβη. Η παράσταση αποτελείται από διαδοχικές εξομολογήσεις που όμως όλες μαζί έχουν ενωθεί υπό μια ενιαία ομπρέλα ως αδιαίρετα στοιχεία του ίδιου έργου που εμπλουτίζεται από ζωντανά ερμηνευμένα τραγούδια.
Το σύνολο είναι αισθαντικό και άξιο ακόμα και για τους πιο δύσκολους θεατές, και καθόλου τετριμμένο. Η παράσταση έχει δραματοποιηθεί με καίριο και ουσιαστικό τρόπο αφήνοντας απόηχο μετά την αυλαία.