Γεννημένη το 1867 στην Κωνσταντινούπολη υπήρξε μία από τις σημαντικότερες γυναίκες ηθοποιούς της γενιάς της.
Υπήρξε θεατρική αντίζηλος της επίσης σπουδαίας ηθοποιού Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου.
Οι γονείς της αγαπούσαν το θέατρο και όλα τα παιδιά τους, μαζί με τη βιογραφούμενη, έγιναν ηθοποιοί!
Το 1833 παρουσιάστηκε στην Αικατερίνη Βερώνη η μαγεία του θεάτρου όταν πήγε στην πόλη της ο θίασος του Νικολάου Λεκατσά. Ο Λεκατσάς της ζήτησε να παίξει την Οφηλία στον Άμλετ του Σαίξπηρ. Η επιτυχία της, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν μεγάλη και ο Λεκατσάς (ήδη φτασμένος πρωταγωνιστής) της έδωσε και τον ρόλο της Γέτσικας στον σαιξπηρικό Έμπορο της Βενετίας και την Δυσδαιμόνα στον Οθέλο.
Στην Αθήνα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην σκηνή με τον θίασο του Δημοσθένη Αλεξιάδη στο θέατρο Απόλλων.
Έπαιξε την Αδριανή στη διασκευή του μυθιστορήματος Ο περιπλανώμενος Ιουδαίος.
Σε σύντομο διάστημα και αφού εξελίχθηκε σε μια σημαντική πρωταγωνίστρια δημιούργησε δικό της θίασο.
Στην Πάτρα έδωσε παραστάσεις, με τον θίασο της, το 1892 και επιστρέφοντας στην Αθήνα στεγάστηκε στο θέατρο Κωμωδιών, όπου ανάμεσα στα έργα που παρουσίασε ήταν και το έργο Η κυρία με τας καμελίας του Δουμά και η Μερόπη του Βερναρδάκη. Στο ίδιο θέατρο έπαιξε το 1893 την Σαπφώ του Δ. Καλαποθάκη, μαζί με τον Δημοσθένη Αλεξιάδη.
Την ίδια χρονιά ακολούθησε η συνεργασία της με τον θίασο Μένανδρος των Ταβουλάρηδων (στο θέατρο Ομονοίας) και έπαιξε μαζί τους την Φαιδώρα του Σαρντού και την Διονυσία του Αλ. Δουμά. Γεγονός όμως αποτέλεσε εκείνη την χρονιά το ανέβασμα της Φαύστας του Δημήτρη Βερναρδάκη από τον θίασο Μένανδρος. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής υπήρξε μια «ολοκληρωμένη» Φαύστα.
Άξιο αναφοράς αποτελεί και το γεγονός ότι την ίδια χρονική περίοδο, το ίδιο έργο παιζόταν και από τον Δημήτριο Κοτοπούλη, με πρωταγωνίστρια την Ευαγγελία Παρασκευοπούλου. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι εκδηλώσεις των θαυμαστών των δύο μεγάλων πρωταγωνιστριών, που μετά την παράσταση έσερναν οι ίδιοι τις άμαξες τους στους δρόμους της Αθήνας.
Το 1895 ο θίασος της Αικατερίνης Βερώνη βρίσκεται στο θέατρο Μνηματάκια της Κωνσταντινούπολης καθώς και στον Απόλλωνα της Σύρου, όπου έπαιξε και τον Αναπαραδιάδη του Γ. Σουρή. Την επόμενη χρονιά η Βερώνη πραγματοποίησε στο θέατρο Τσόχα την Αντιόπη του Δημήτρη Βερναρδάκη.
Συχνά έφευγε από την Αθήνα για περιοδεία κι έτσι το 1899 βρέθηκε για μια ακόμα φορά στην Πόλη, δίνοντας παραστάσεις στο θέατρο Οντεόν. Τον επόμενο χρόνο παρουσίασε στο θέατρο Βαριετέ, που βρισκόταν στην Αθήνα, τα έργα: Ηθοποιοί του αυτοκράτορος του Καρ. Βάτερμπουργκ, Ένοχος του Ρ. Φος κ.α.
Από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο του 1901 έδωσε συνεχείς παραστάσεις στο θέατρο Απόλλων της Ερμούπολης. (Στο θέατρο είχαν προσληφθεί και τα αδέλφια της, Δημήτριος και Σμαράγδα Βερώνη.)
Στην σκηνή του θεάτρου της Σύρου παρουσίασε τις μεγάλες επιτυχίες της: Τιμή και Μάγδα του Σούντερμαν, Ένσαρκον άγαλμα του Τ. Τσικόνι, Βρυκόλακες του Ερρίκου Ίψεν, Βασιλιάς Λιρ του Σαίξπηρ (με βασιλιά Λιρ τον Γ. Πετρίδη), Αρτεμισία του Τιμολ. Αμπελά.
Τον ίδιο χρόνο ερμήνευσε επίσης στο θέατρο Βαριετέ την Τερέζα Ράκεν του Αιμ. Ζολά.
Το 1902 παντρεύεται τον ηθοποιό και σύντροφό της Γεώργιο Γεννάδη κάνοντας παράλληλα την προσπάθεια να ενταχθούν στο καλλιτεχνικό δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου μόνιμα, πράγμα που δεν το κατάφεραν.
Έτσι γύρισαν στον δικό τους θίασο και συνέχισαν την πορεία του.
Το 1906, στο θέατρο Νεαπόλεως, ανέβασαν την Αφύπνιση, τον Αθανάσιο Διάκο του Α. Γαλανού κ.α.
Ξεκινώντας πάλι για περιοδεία, το 1908, εμφανίστηκαν στην Σμύρνη, στην Τραπεζούντα του Πόντου και στο θέατρο Οντεόν της Πόλης, όπου έπαιξαν την Παγκάστη του Δημητρίου Κορομηλά και ξανά τη Φαύστα.
Στην Αθήνα άρχισαν να κερδίζουν το θεατρόφιλο κοινό και τους κριτικούς δύο νέες πρωταγωνίστριες, η Μαρίκα Κοτοπούλη και η Κυβέλη. Δύο νέες και απόλυτα θεατρικά προικισμένες ηθοποιοί μόλις ξεκίναγαν... όπως είχε γίνει αρκετά παλιότερα με την Αικατερίνη Βερώνη και την Ευαγγελία Παρασκευοπούλου.
Το 1920 στην Πόλη αποφάσισε να τερματίσει τη θεατρική της σταδιοδρομία. Ωστόσο, το 1934 πραγματοποίησε την τελευταία της θεατρική εμφάνιση στην Μυτιλήνη, με την ευκαιρία του εορτασμού της 100ετίας από τη γέννηση του Δημήτρη Βερναρδάκη. Έπαιξε τη Φαύστα.
Η Αικατερίνη Βερώνη έφυγε από τη ζωή το 1955.
Αδέλφια της ήταν οι ηθοποιοί: Θεμιστοκλής Βερώνης, Σμαράγδα Βερώνη, Δημήτριος Βερώνης. Οι κόρες του Δημητρίου Βερώνη, Σοφία και Καίτη, έγιναν επίσης ηθοποιοί και διακρίθηκαν στο Μουσικό Θέατρο.
Ο σύζυγος της Αικατερίνης Βερώνη Γεώργιος Γεννάδης γεννήθηκε το 1869 και απεβίωσε το 1933.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι το 1899, εκδ. Δωδώνη
