Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Χαράλαμπος Κόκκινος: Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο. Μου αρέσει να γράφω, αδιαφορώντας ακόμη και για το θέμα του κειμένου μου. Το τελευταίο με πάει, σχεδόν μόνο του, εκεί που θέλει...
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Χ.Κ.: Σε ένα από τα δύο γραφεία μου, σε αυτό του σπιτιού μου κάπου στο Χολαργό.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Χ.Κ.: Για το βιβλίο «Τετρακόσια μέτρα», περίπου ένα χρόνο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Χ.Κ.: Σε αυτό το μικρό βιβλίο περιλαμβάνονται κατασταλαγμένες(;) αναμνήσεις, ανεξακρίβωτες πραγματικότητες και περιγραφές καταστάσεων που είτε τις έχω ονειρευτεί είτε αποτελούν συστατικά στοιχεία μιας μεταγενέστερης ζωής που νομίζω πως ήδη έχω ζήσει. Δεν ξεχνώ ότι τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να αναμετρηθεί με το καθιερωμένο, όμως, παλιό...
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Χ.Κ.: Αν και είναι παράξενο που θα το παραδεχτώ, αλλά ίσως αγάπησα την πειθαρχία που επέδειξα γιατί είχα βάλει εξαρχής έναν στόχο και κατάφερα να τον προσεγγίσω σε μεγάλο βαθμό.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Χ.Κ.: Βρίσκεται στο διήγημα με τίτλο «Δίτροχες προτεραιότητες». Είναι ο αγαπημένος μου γιατί σκέφτεται το ποδήλατο που είχε όταν ήταν μικρός και το οποίο δεν είχε φρένα, όπως και το δικό μου...
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Χ.Κ.: Πραγματικά δεν ξέρω. Μακάρι να είμαι τόσο τυχερός ώστε να μάθω και εγώ, να μου πούνε οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Χ.Κ.: Συγχωρέστε με για αυτό που θα πω αλλά ίσως η μεγαλύτερη αγωνία μου έχει να κάνει με τα όσα αντιμετωπίζουν και θα αντιμετωπίσουν τα νέα παιδιά· ο γιος μου είναι πεντέμισι ετών και ανησυχώ για την ολοένα και εντονότερη παρουσία της μιζέριας και της ηλιθιότητας, πράγματα για τα οποία σίγουρα δεν ευθύνονται οι νέες γενιές. Έχω την αίσθηση πως όταν εγώ ήμουνα ας πούμε εικοσάρης η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν λίγο πιο αυθεντική. Μακάρι να κάνω λάθος.
Φοβάστε...
Χ.Κ.: Μάλλον με τρομάζει κάτι, και αυτό είναι η απουσία μιας υποκειμενικής αλλά καλοδουλεμένης αισθητικής. Νομίζω ότι υπάρχει αρκετή ασχήμια γύρω μας.
Αγαπάτε...
Χ.Κ.: Τους αληθινούς ανθρώπους. Ξέρω είναι ασαφές αυτό που λέω... αλλά πολλά πράγματα μόνο μέσα από τη γραφή μπορώ να τα απαντήσω (ή καλύτερα να προσδιορίσω ικανοποιητικότερα την ερώτηση) και αυτό το λέω γιατί υπάρχουν τουλάχιστον τρία διηγήματα στο βιβλίο μου «Τετρακόσια μέτρα» που προσεγγίζουν το ερώτημά σας.
Ελπίζετε...
Χ.Κ.: Να πάνε τα πράγματα καλύτερα. Εννοώ να καταφέρουμε να βρούμε αυτά που μας αρέσουνε και μας καλυτερεύουν τη διάθεση. Να παρατήσουμε την παράλογη «λογική» του «έτσι γίνονται τα πράγματα και εσύ δεν μπορείς να το αλλάξεις».
Θέλετε...
Χ.Κ.: Να μην παλεύουμε καθημερινά για τα αυτονόητα... Για να αποδείξουμε ότι το γαλάζιο είναι όντως γαλάζιο και σίγουρα όχι μαύρο.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Χ.Κ.: Δεν ξέρω. Μακάρι όμως να τους κρατήσει αληθινή συντροφιά για εκείνο το μικρό διάστημα μέχρι να ξανασυναντήσουν την αληθινή ζωή.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Χ.Κ.: Αλίμονο... Δεν πρέπει. Αλλά ελπίζω να το διαβάσετε, έστω στην αρχή από περιέργεια.
Γιατί δεν πρέπει;
Χ.Κ.: Προβλέψατε την (προηγούμενη) απάντησή μου. Ίσως δεν πρέπει να το διαβάσετε αν ψάχνετε για μια αυστηρή πλοκή...
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Χ.Κ.: Είναι διαθέσιμο από όλα τα βιβλιοπωλεία μέσα από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Χ.Κ.: Αυτό είναι πολύ εύκολο. Ρωτήστε τις φοιτήτριες και τους φοιτητές μου. Αλλά πιο συγκεκριμένα, για παράδειγμα, με τη βοήθεια και της ακόλουθης ηλεκτρονικής διεύθυνσης την οποία τσεκάρω καθημερινά: chared1966@gmail.com.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Χ.Κ.: Νομίζω το χοντροκόκκινο (αν έχω καταλάβει σωστά, έτσι λένε οι ζωγράφοι το βαθύ κόκκινο ή μπορντό).
Ποια μουσική;
Χ.Κ.: Ίσως ένας συνδυασμός ροκ και κλασικής.
Ποιο άρωμα;
Χ.Κ.: Τριαντάφυλλο και γιασεμί.
Ποιο συναίσθημα;
Χ.Κ.: Σίγουρα απορία αλλά μαζί με αγάπη για όλα αυτά που συμβαίνουν και εμείς καταφέρνουμε να τα διαμορφώνουμε, να συμμετέχουμε ειλικρινά.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Χ.Κ.: Ογδόντα πέντε (και μία) ιστορίες μιας (μάλλον μεγάλης σε διάρκεια) κινηματογραφικής ταινίας...
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Χ.Κ.: Δεν είμαι συγγραφέας. Έχω κάνει κάποια πράγματα, όσον αφορά στα επαγγελματικά, είμαι μηχανικός, αλλά το πιο τιμητικό για εμένα είναι όταν με αποκαλούν «Δάσκαλο» (αν έχω καταλάβει σωστά, αυτό θα μπορούσα, ίσως, να είμαι).
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Χ.Κ.: Δεν είναι μόνο ένας. Δ. Π. Παπαδίτσας, Malcolm Lowry, Samuel Beckett, Πάνος Καρνέζης, Αντώνης Σουρούνης, Jack Kerouac, Νίκος Καρούζος, William Faulkner.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Χ.Κ.: Εγώ δεν το ξέρω αλλά νομίζω ότι ίσως κάποιοι από τους παραπάνω με έχουν επηρεάσει. Από τίτλους βιβλίων αν ήταν να διαλέξω τρεις θα έλεγα τους εξής: «Το μονοπάτι της βρύσης» του Lowry, «Molloy» του Μπέκετ και «Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας» του Καρούζου.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Χ.Κ.: Μια ακόμη πολύ ωραία ερώτηση: Συμβαίνουν και τα δύο, και αυτό είναι ένα από τα απρόβλεπτα πράγματα της γραφής.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Χ.Κ.: Δεν ξέρω. Εγώ έχω μια φοβερή όρεξη πριν ξεκινήσω και συνήθως όταν γράφω περνάω καλά. Ναι, έχω γράψει πάρα πολύ στη ζωή μου, εννοώ όχι μόνο λογοτεχνικά κείμενα, αλλά εξαιτίας της δουλειάς μου έχω δημοσιεύσει λίγα βιβλία, πολύ περισσότερα επιστημονικά άρθρα, κεφάλαια σε συλλογικές προσπάθειες και κείμενα ευρύτερου ενδιαφέροντος σε περιοδικά και εφημερίδες... Έχω, δηλαδή, εμπειρία και μάλλον έχω και φαντασία αλλά δεν νομίζω ότι αυτά φτάνουν για να γράψει κάποιος...
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Χ.Κ.: Αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν γνωρίζω.
Τι την αποτυχία;
Χ.Κ.: Και αυτό δεν το ξέρω. Νομίζω όμως ότι έχεις αποτύχει αν τελειώνοντας ένα κείμενο δεν έχεις περάσει καλά... μοιραία, με τον εαυτό σου.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Χ.Κ.: Δυστυχώς ναι. Το λέω κατηγορηματικά γιατί έχω γνωρίσει ανθρώπους που την έχουν "πατήσει" με αυτόν τον τρόπο. Η ζωή δεν βρίσκεται στα βιβλία αλλά είναι σίγουρο πως είναι κάπου εκεί έξω, πέρα και μακριά ακόμη και από τις πιο καλογραμμένες σελίδες του κόσμου!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Χ.Κ.: «Το μόνο που ήθελα ήταν να βλέπω ευχαριστημένους ανθρώπους...».
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και για τη δυνατότητα που μου δίνετε να επικοινωνήσω με τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες σας!
Ο Χαράλαμπος Κόκκινος απάντησε στο ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τη συλλογή μικροδιηγημάτων του Τετρακόσια μέτρα: Διηγήματα μιας παρατεταμένης αρχής, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Διάλεξε μια θέση, εκεί που ξέρεις καλά ότι όλες οι συντεταγμένες της είναι ατόφιες, σταθερές και ακλόνητες. Κάθισε αναπαυτικά και βάλε τον δίσκο που σου αρέσει. Τραγούδησε το αγαπημένο σου ρεφρέν.Το ποτήρι σου είναι άδειο. Γέμισέ το ξανά με ουίσκι. Ναι, με αυτό το σκέτο που σε ξεδιψάει.Να αγαπάς τον εαυτό σου και να του δίνεις ευκαιρίες.Καλές είναι οι αναμνήσεις, όμως να είσαι πάντα έτοιμος για την επόμενη κίνηση. Που θα είναι μια πραγματικότητα, ένα επιπλέον τώρα και όχι κάτι που έζησες και πάει πια.Σταμάτα να μισείς και να σκέφτεσαι τα λάθη σου. Πάρε μερικές βαθιές ανάσες σαν να είναι οι πρώτες σου απόπειρες να ζήσεις.Σκέψου μόνο αυτά που θέλεις να γίνουν και όχι αυτά που πρέπει να κάνεις…
Ο Χαράλαμπος Κόκκινος γεννήθηκε (1966) και μεγάλωσε στο Περιστέρι ενώ από το 2007 διαμένει στον Χολαργό. Σπούδασε μηχανικός στο ΕΜΠ, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτορας στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να προσεγγίσει κριτικά τη σχέση ανάμεσα στην τεχνολογία και τον πολιτισμό. Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 εργάστηκε στον τομέα της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, έχοντας την ευθύνη σχεδιασμού και υλοποίησης προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης και διδάσκοντας στο ΕΜΠ, στο ΕΚΠΑ και στο ΕΑΠ. Έχει δημοσιεύσει (από το 1993, στα ελληνικά, αγγλικά και ισπανικά) τρία βιβλία, ποιήματα, διηγήματα, επιστημονικά δοκίμια και άρθρα, βιβλιοκριτικές και κείμενα ευρύτερου ενδιαφέροντος. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στην εταιρεία παγίων ΕΥΔΑΠ και διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Επικοινωνία της Επιστήμης» του ΕΑΠ.