Χρήστου Ντικμπασάνη
Καταραμένες χαραμάδες του σκελετικού συστήματός μου
θα σας βουλώσω όλες!
Θα κτίσω έναν καινούργιο απαστράπτοντα εαυτό
Θα φύγω εκεί έξω στα άστρα και στα πεδία των μαχών
Εκεί θα κάτσω με το σπαθί στο χέρι
Ανάμεσα σε αγάλματα και αμφορείς
θα μελετώ σπασμένα οστά, τρώγοντας πικραμύγδαλα
Δεν θα έχω την ανάγκη κανενός
Η ψυχή μου είναι ο δικός μου λαβύρινθος
Το μόνο που μου λείπει προς το παρόν
Τώρα τη μυθολογία των αστρικών στιγμών
την αποθέτω στο στήθος μου
Ω, Κύριε των υψιπετών πόθων!
Κάποτε ήμουν ένας μαχητής
που το καθετί μπορούσα να το κινητοποιήσω
Ένας ηγέτης που με χρησμούς τριγυρνούσα
ανάμεσα στις αυτοκρατορίες του διαστήματος
Κτίζω! Κλείνω! Κτίζω! Φράζω όλες τις χαραμάδες!
Κοιτώ τα πόδια μου, το Σύμπαν κάτω
απλώνει για να πατήσω το χιτώνα των Ναϊάδων
🍒
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Rene Magritte (The titanic days, 1928)
Το κείμενο περιέχεται στη συλλογή έργων του Χρήστου Ντικμπασάνη, Οι κόσμοι μέσα μου, που τιμήθηκε με το βραβείο «Απόλλων» από την International Art Society and Academy, το 2021