Όταν μια ερωτική απώλεια ή απουσία ή έλλειψη πυροδοτεί την έμπνευση, την πένα, τη δημιουργικότητα και η δημιουργός μπορεί κι αντέχει να εκτεθεί δημοσιεύοντας τα έργα της, τότε έχουμε βιβλία όπως το Άρωμα ginger της Μαρίας Βούλγαρη, που κυκλοφόρησε από την Άνεμος Εκδοτική.
Να σε γεύομαι και να σε ποθώόπως η σκέψη το αδιανόητο.Όπως η αρμονία την αγάπη.
Πρόκειται για μία ποιητική συλλογή κειμένων που χαρακτηρίζονται από πόθο, πάθος και επιθυμία –ή επιθυμίες. Η φωτιά –το πυρ– πρωτοστατεί, όπως ήταν και το αναμενόμενο· ξεχωρίζω ωστόσο κάποιες λέξεις-κλειδιά, που «καθοδηγούν» στίχους, λόγια και σκέψεις σε όλη την έκταση, όπως: το κόκκινο από τα χρώματα, τη μνήμη που πρωταγωνιστεί στα έργα, την επιθυμία, την αγκαλιά και την έλξη.
Έχω ανάψει όλα τα φώταγια να ζεστάνω μια παρένθεση.Έχω σκορπίσει όλα τα όνειραγια να δεσμεύσω μια εικόνα.
Η κυρία Βούλγαρη είναι και πεζοποιητική με έναν τρόπο που ο στίχος «απλώνεται» και προσφέρει περιγραφικότητα, δηλαδή μεγάλες εικόνες ή περισσότερες λεπτομέρειες, όπου κυριαρχεί το συναίσθημα. Ναι, είναι συναισθηματική τούτη η γραφίδα και κάπως ατημέλητα μελό· δηλαδή έτσι προκύπτει αλλά χωρίς να είναι ξεκάθαρα μελό και χωρίς να το επιδιώκει. Αντιθέτως, μάλλον προς την άλλη μεριά κλείνει η γενική αντιμετώπιση όμως ο συναισθηματισμός της και –μάλλον– η ειλικρίνειά της απηχούν έντονα στον αναγνώστη.
Διεγείρονται όλες μου οι αισθήσειςστη σκέψη σου.Κι αναρωτιέμαι ακόμα:τι άρωμα φοράει η ευτυχία;!
Κυρίως γράφει για την μη παρουσία του άλλου, δηλαδή του ποθητού, γνωρίζοντας ότι οι μεγάλες επιθυμίες –και κυρίως οι πόθοι– έχουν ένα τίμημα, το οποίο όμως είναι έτοιμη να το πληρώσει (βλ. και σ. 22) και κυρίως χωρίς να το λογαριάζει. Μάλιστα, στο έργο που ολοκληρώνει το βιβλίο –Άνευ όρων– θα κλείσει με μια προστακτική όπου θα πει: Ζήσε τον έρωτα όπως του αξίζει. Τελικά, αυτό είναι το ζητούμενο ή θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί απέναντι σε έναν έρωτα. Να βουτάς μέσα του χωρίς να λογαριάζεις επιπτώσεις, χωρίς να μετράς απώλειες, χωρίς να υπολογίζεις μεγέθη (πόσο θα υπερβείς, πότε, πώς, πόσο θα ακολουθήσεις (σ)την τρέλα, (σ)την παρόρμηση...) γιατί, πολύ απλά, ο κάθε υπολογιστικός συλλογισμός καταργεί τον έρωτα. Ο έρωτας δεν είναι εμπορική συναλλαγή. Άνευ όρων, λοιπόν, εκείνη. Άνευ όρων και εκείνος· ο έρωτας ο ποθητός, αλλά και όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
Είμαι εδώ, δες!Πιο δίπλα από το δίπλα που αντέχεις.Εκεί που το «σε θέλω»σηκώνει το βάρος όλης της γης.Α! Και πού είσαι;!Αν δεν τσαλαπατηθείς και λίγο,μην περιμένεις να βρεις την άνοιξη.
Γράφει με λιτότητα, χρησιμοποιώντας εκφραστικούς δρόμους της καθομιλουμένης υπό το λυρικό πρίσμα. Λόγος στακάτος που φιλτράρεται με ποιητική αύρα και λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις και καταγράφεται στο χαρτί χωρίς στόμφους, έπαρση ή διάθεση για επίδειξη (ένα σημείο-παγίδα στο οποίο πέφτουν αρκετοί νέοι δημιουργοί όταν γράφουν κι έχει ως αποτέλεσμά του κείμενα που δεν αντανακλούν αλήθεια).
Μου αρέσει που εστιάζει στα χρώματα, που αφήνει στις αποχρώσεις να εισχωρήσουν στα γραφόμενα «ζωγραφίζοντας» λίγο παραπάνω τα λεγόμενά της. Το ίδιο και τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της καθημερινότητάς μας (ένα στοιχείο που δείχνει την επικαιρότητα των έργων) όπως η πρόσφατη πανδημία λόγω Covid-19. Και τέλος, μου αρέσουν οι λεξοπλαστικές της όπως, για παράδειγμα, αυτό που κάνει με το υπερχάος (σ. 33) ή τις πυρομπογιές (σ. 31) από όπου:
...η έκστασηδε φόρεσε ποτέ μανδύανα προστατεύει τις αμαρτίες της.
Η συλλογή αποτελείται από έργα που φέρουν ψυχή χωρίς καμία πρόθεση επίπλαστης δυσκολίας για τον αναγνώστη. Μπορείς ν' αφεθείς και να την αφήσεις να σε οδηγήσει, να σε ταξιδέψει κι έτσι χωρίς, περαιτέρω σκοτούρα, ν' απολαύσεις τη διαδρομή. Μόνο:
Ντύσου καλά.Φυσάει μελαγχολία.
