Το θέατρο είναι καθρέφτης της κοινωνίας... Γίνονται ηθοποιοί, γιατί; Λιγότερες σπουδές, πιο εύκολες, φιλοδοξία, εύκολη ικανοποίηση. Ποιος μετρά τις ευθύνες του απέναντι στο θέατρο, στον εαυτό του, στο κοινό; Πάντα έφευγα από το Εθνικό Θέατρο όταν ένιωθα πως κινδυνεύω να πνιγώ στη ρουτίνα, πως πρέπει να 'ρθω σ' επαφή με το κοινό του Διδυμότειχου. Το θέατρο δεν είναι μόνο οι τέσσερις τοίχοι ενός μεγάλου θεάτρου.
Αντιγόνη Βαλάκου
Η Αντιγόνη Βαλάκου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930 και έφυγε από τη ζωή το 2013. Υπήρξε μια χαρισματική ηθοποιός με μεγάλη προσφορά στο ελληνικό θέατρο με ένα ευρύ φάσμα ρόλων. Έπαιξε από Σενέκα μέχρι Σαίξπηρ και από μπουλβάρ μέχρι αρχαία τραγωδία, προτείνοντας μάλιστα μια διαφορετική προσέγγιση στα αρχαία αυτά κείμενα.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασίλη Ρώτα και έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο το 1949 με το «Ρεαλιστικό θέατρο» και με την καλλιτεχνική διεύθυνση του Αιμίλιου Βεάκη, στο έργο του Νότη Περγιάλη «Το νυφιάτικο τραγούδι», στο θέατρο Περοκέ.
Ακολούθησαν τα έργα: «Ο θάνατος του εμποράκου» του Α. Μίλερ στο Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν (θίασος Κατερίνας Ανδρεάδη), Κολέτ «Χρυσό μου» (θίασος Βάσως Μανωλίδου - Μαίρης Αρώνη - Νίκου Χατζίσκου). Στη συνέχεια (1952-1955) συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα: «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ, «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου, «Κολόμπ» Ζαν Ανούιγ (στον ομώνυμο ρόλο, 1955, Θέατρο Εθνικού Κήπου), Οφηλία στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ (Εθνικό θέατρο, 1955-1956), Α. Μίλερ «Η δοκιμασία», «Οι μάγισσες του Σάλεμ», Ισμήνη στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» (έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη), Ε. Ράις «Σκηνές του δρόμου».
Το 1958 συγκροτεί δικό της θίασο και περιοδεύει στα μεγάλα επαρχιακά κέντρα.
Την επόμενη χρονιά συνεργάζεται με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Μάνου Κατράκη.
Επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο για την τριετία 1960-1963 και παίρνει μέρος στα έργα: «Τα λάθη μιας νύχτας» του Γκόλντσμιθ, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ (Ιουλιέτα), «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα , «Ρόδο χωρίς αγκάθι» του Κλ. Μπαξ, κ.α.
Τη διετία 1964-1965, με δικό της θίασο, στο Θέατρο Γιώργου Παπά της οδού Σίνα: Ερρίκου Ίψεν «Η κυρά της θάλασσας» (Ελίντα), Κ. Σπάακ «Τρεις φορές το φως», Π. Χάμιλτον «Εφιάλτης».
Με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος το 1966: Γρηγορίου Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη», στον ομώνυμο ρόλο. Ξανά με δικό της θίασο 1966-1967 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς και περιοδεία: Τζ. Μάνερς «Πεγκ καρδούλα μου». Με το Εθνικό Θέατρο το 1972 στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στον ομώνυμο ρόλο.
Μέχρι το 1988 ακολούθησαν συνεργασίες της με το Εθνικό Θέατρο και με το Κ.Θ.Β.Ε.
Με την πρώτη κρατική σκηνή: Π. Ζιντελ «Η επίδραση των ακτίνων γάμμα στα διαστημικά χρυσάνθεμα» (Βεατρίκη) (Κ.Θ.Β.Ε., 1975), Ερρίκου Ίψεν «Το σπίτι της κούκλας» (Νόρα), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (Κασσάνδρα), «Βάκχες» (Αγαύη), «Ιφιγένεια εν Ταύροις» (Ιφιγένεια), «Δωδεκάτη νύχτα» του Σαίξπηρ (Βιόλα) και «Αγάπης Αγώνας Άγονος».
Κ.Θ.Β.Ε. 1978-1981: Ερρίκου Ίψεν «Έντα Γκάμπλερ» (στον ομώνυμο ρόλο), Αισχύλου «Πέρσες» (Άτοσσα), Φρ. Ντίρενματ «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» (Κλαίρη Ζαχανασιάν), Σενέκα «Μήδεια» (στον ομώνυμο ρόλο), Σοφοκλή «Αντιγόνη» (Αντιγόνη), Μπ. Σω «Αγία Ιωάννα» (στον ομώνυμο ρόλο). Επιστροφή πάλι στο Εθνικό θέατρο όπου πήρε μέρος στα έργα: «Η δούκισσα του Μάλφι" του Γουέμπστερ (στον ομώνυμο ρόλο), «Ο βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχοφ, «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ (Μαρία Στιούαρτ), «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή (Ιοκάστη).
Τη θεατρική περίοδο 1989-1990 συνεργάζεται με το «Απλό θέατρο» Αντ. Αντύπα στον «Γυάλινο κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς ερμηνεύοντας την Αμάντα. Επιστρέφει το 1992 στο Εθνικό Θέατρο και δίνει το παρών με τα έργα: «Δούλες» του Ζαν Ζενέ (Σολάνζ), «Ζωή» της Μαργ. Λυμπεράκη (στον ομώνυμο ρόλο), «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα (στον ομώνυμο ρόλο).
Το 1996-1998 συνεργάζεται με το Έβδομο Θέατρο στα έργα: «Φθινοπωρινή ιστορία» (Λύντια), «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ (Γουίνι), «Λιοντάρι του χειμώνα» Τζ. Γκόλντμαν.
Την επόμενη χρονιά στο θέατρο Αθηνά παρουσιάζει τα «Ερωτικά γράμματα» του Α.Ρ. Γκέρνι.
Από τις τελευταίες της παραστάσεις στο Εθνικό θέατρο ήταν στην Νέα Σκηνή του Εθνικού θεάτρου στις «Φάλαινες του Αυγούστου» του Ντέιβιντ Μπέρι, μαζί με δύο άλλες μεγάλες κυρίες της ελληνικής σκηνής, την Βέρα Ζαβιτσιάνου και την Νέλλη Αγγελίδου και την παρουσία του Γιώργου Τσιτσόπουλου, και στην σκηνή του θεάτρου Ρεξ με την «Τρελή του Σαγιό». Επίσης έπαιξε τον συγκλονιστικό μονόλογο «Ρόουζ» του Μάρτιν Σέρμαν.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες: «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» το 1953, «Γκόλφω», «Αμαξάκι», «Της τύχης τα γραμμένα», «Χαμένα όνειρα», «Κρυστάλλω».
Είχε στενή συνεργασία με το ραδιόφωνο σε πολλές θεατρικές εκπομπές.
Υπήρξε θιασάρχης και καθηγήτρια υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου.
Τιμήθηκε με το έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη το 1957 για την ερμηνεία της στον ρόλο της Άννας Φρανκ.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Πηγές: Οι πληροφορίες που αντλήθηκαν για το άρθρο ανήκουν στην εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου «Έλληνες ηθοποιοί: Η γενιά μας», έτος γέννησης από το 1926 μέχρι το 1940, εκδ. Δωδώνη, καθώς και από το βιβλίο του Μαρίνου Κουσουμίδη «Γυναικοκρατία στο θέατρο», εκδόσεις Γιάννης Β. Βασδέκης, από όπου και οι τρεις φωτογραφίες.