Χρήστου Ντικμπασάνη
Ξαπλωμένος στο ντιβάνι του κρησφύγετού μου,
πασπατεύω τ' ανέλπιστά μου όνειρα
από μια εποχή φωτιάς
Ο ήλιος στη δύση του
ματώνει, ματώνω κι εγώ μαζί του
Αναβλύζω μιαν αίσθηση άκρας ανησυχίας
Βουλιάζω σε αδιάφορα βλέμματα
Καταδύομαι σε ανύπαρκτα οράματα
μιας αλόγιστης αδιαφορίας
Γενιές του μέλλοντος ανέκφραστες
αποστασιοποιημένες απ' το παρελθόν
Δε γύρεψαν ποτέ τον μίτο της Αριάδνης
Δε το χρειάζονται
Έχουν φτιάξει τον δικό τους ιδιωτικό λαβύρινθο
Στέκονται χωρίς έκσταση μπροστά στα θαύματα
που νομίζουν ότι βλέπουν
Το κουβάρι της ζωής τους ξετυλίγεται αθόρυβα
με κινήσεις λασκαρισμένες από αόρατες δυνάμεις
🍒
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Henri Matisse (Self portrait, 1900)
Το κείμενο περιέχεται στη συλλογή έργων του Χρήστου Ντικμπασάνη, Οι κόσμοι μέσα μου, που τιμήθηκε με το βραβείο «Απόλλων» από την International Art Society and Academy, το 2021