Έχω διαβάσει πολλά δικά του. Ήλιος διπλός, Μπλε Ρήγματα, Η κλίμακα της αντοχής, Ένα κορίτσι μπροστά στ' άστρα κ.ο.κ. Κι εκείνος, εξάλλου, με έχει τιμήσει πολλές φορές στέλνοντάς μου τα βιβλία του. Στο πλαίσιο της ιντερνετικής μας γνωριμίας αλλά και συνεργασίας –πρέπει να θυμίσω στους παλαιούς αναγνώστες αλλά και να σημειώσω για τους νεότερους τη σχετική αρθρογραφία που έχει υπογράψει για το koukidaki.gr– έφτασε στο γραφείο η νέα του ποιητική συλλογή Θύλακες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις 24γράμματα.
Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης είναι πολυδημιουργικός άνθρωπος και το επιβεβαιώνει συνεχώς στο πέρασμα του χρόνου. Πολύγραφος και πάντα ενεργοποιημένος, γράφει από καρδιάς καταθέτοντας το ψυχικό του σθένος, το βάρος του αλλά και όλες τις χαρές του.
Σε αυτή τη συλλογή αφήνει κατασταλάγματα ζωής. Λες και «βλέπει» όσα πέρασαν από πάνω ή δίπλα ή μπρος του, σαν ταινία που αναπαράγεται τώρα αλλά έχει βιωθεί εντός του μέσα στον χρόνο. Έτσι, διακρίνουμε διάχυτη τη γλυκιά ανάμνηση (του) των παιδικών ή νεανικών του χρόνων, από προηγούμενες δεκαετίες που ανήκουν στο νοσταλγικό παρελθόν (του). Θα ήθελα ν' αναφερθεί το αγαπημένο μου Χωρίς να βρίσκουν τον κόσμο (σ. 20-21).
Μπορούμε ακόμανα βρούμε τα χαμένα παιδικά μάτια μας
Επιχειρεί, με τον τρόπο του, μια ανασκόπηση και εξάγει τα συμπεράσματά του. Και ξέρετε κάτι; Ενώ όλοι θα σταθούμε εύκολα στις πιο όμορφες αναμνήσεις μας, ο δημιουργός εδώ θα σταθεί απέναντι σε όλα (καλά, κακά, θετικά, αρνητικά) λες και έχει διακαή του πόθο να κρατήσει αιώνια, αθάνατη τη μνήμη (του). Να μη χαθούν οι στιγμές, τα αισθήματα, τα μαθήματα (ζωής), οι καημοί, τα κέρδη, οι χασούρες... Κάπως έτσι, έρχονται οι Θύλακες να διατηρήσουν, να διαφυλάξουν, να προφυλάξουν αλλά και να διαιωνίσουν! Και θ' αναπτύξω τη σκέψη πίσω από κάθε ένα από τα παραπάνω ρήματα.
από βαθιά νερά βγαίνουν οι αναστεναγμοίπριν γίνουν γεγονότα.φυτεύω λουλούδιααγαπώντας τα χώματα που τα δέχονταικι η ψυχή μου ένα σπαθί Κατάναπου κόβει βεβαιότητες
Ως λήμμα, ο θύλακας έχει τριπλή σημασία. Επεξηγηματικά είναι ο μικρός σάκος (σακίδιο, σακούλι, ασκός) όμως στην ανατομία έχει την έννοια της κοιλότητας που περιβάλει τα όργανά του σώματος, δηλαδή της προστατευτικής θήκης, στον στρατό χρησιμοποιείται για να δηλώσει τόπο (μέρος) μέσα σε εχθρικό έδαφος που κατέχει ο αντίπαλος και στη βοτανική είναι είδος καρπού με πολλά σπέρματα. Εντάξει, σίγουρα έχετε ακούσει και την ελληνιστική έννοια της λέξης, όπου σημαίνει σφαίρα. Τώρα σκεφθείτε όλα αυτά παράλληλα και συνδυαστικά γιατί όλες αυτές οι «όψεις» μπορούν να εντοπιστούν στο βιβλίο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
αυτό που κάποτε περιγράφαμετώρα μας περιγράφειβρίσκομαι στο κέντρο της απόγνωσηςσε μια πληγή ανοιχτήπου με τσακίζει πάντα.κατάμονος έζησα χρόνια
Αναλύοντας τα κείμενα σε λέξεις-όρους, φτάνω να έχω κρατήσει τις: νύχτες, ζωή, φίλοι, νερό και θάνατος μαζί με τον κοινό παρονομαστή όλων αυτών, δηλαδή τις: κόσμος, εποχή, καιρός/οί, σύμπαν. Συναισθηματικά όμως έχουμε πολύ προσωπικά ζητήματα (όπως το Ένας συντετριμμένος άνθρωπος) ενώ οτιδήποτε έχει γραφτεί σε πρώτο ενικό ή πληθυντικό πρόσωπο διαθέτει μέγιστη αμεσότητα και διαπεραστικότητα.
Πέρα των αναμνήσεών του, τρανεύουν στις σελίδες η ασφυξία και ο πνιγμός (αυτά τα δύο ταυτίζονται ως έναν μεγάλο βαθμό) μαζί με την παραπλάνηση και την τυραννία. Αυτά τα συναισθήματα είναι κυρίαρχα καθώς έχουν εντονότερο αντίκτυπο πάνω μας.
Ιδού το στοίχημα: // να δηλώνεις παρών [...] μέσα στον κόκκο του παντός (από Το στοίχημα)
Τελικά, πρόκειται για ένα πολύ όμορφο βιβλίο, με νόημα και ανθρώπινες αξίες σε μια καλαίσθητη έκδοση που χαίρεσαι να διαβάζεις.
