Όταν νιώθεις εγκλωβισμένος, όταν δυσκολεύεσαι να βρεις τη λύση, όταν τα σκοτάδια δεν αφήνουν περιθώριο στο φως να φωτίσει τη ζωή σου νιώθεις την ανάγκη να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό στο είδος του, έναν ψυχολόγο.
Κάτι ανάλογο έπραξε και ο ήρωας της ιστορίας μας, ένας άνθρωπος χωρίς ταλέντο στην κοινωνικότητα, χωρίς ενσυναίσθηση, άχρωμος σχεδόν, θα επισκεφτεί έναν ψυχολόγο επικοινωνώντας του το ανεξέλεγκτο άγχος που τον κατακλύζει σχετικά με το «πώς να…».
Οι συνεδρίες ξεκινούν, ο ψυχολόγος μοιάζει με σκιάχτρο, που καθ' όλη τη διάρκεια της επίσκεψης σημειώνει διάφορα στα χαρτιά του και δεν προφέρει τίποτα περισσότερο, παρά μονάχα φθόγγους.
Ο ήρωάς μας είναι μεγαλωμένος σε ένα περιβάλλον χωρίς ταμπέλες, με τρυφερότητα και κατανόηση, πλάι σε έναν καλόκαρδο πατέρα και μια ανοιχτόμυαλη μητέρα. Νιώθει από παιδί να τον αντιμετωπίζουν ως ενήλικα και ζει μια ανέμελη ζωή που κάποιες φορές αγγίζει τα όρια της αβεβαιότητας και της αδιαφορίας. Δεν υπάρχουν πρέπει, κανόνες, πλαίσια, τιμωρίες, συμβουλές, ταμπού, προκαταλήψεις. Μυήθηκε στη θεωρία ότι στη ζωή δεν υπάρχει μυστικό για να ανακαλύψεις, πράγμα που μπορεί για τους γονείς του να ήταν άκρως απελευθερωτικό, για τον ήρωά μας όμως, στο μυαλό του, παίρνει καταστροφικές διαστάσεις.
Μορφωμένος μεν, εργάζεται με τον χαμηλότερο μισθό σε ένα καφέ στο Λονδίνο, διαθέτει αναπτυγμένη φαντασία, ικανή να πλάθει ιστορίες και η εκκωφαντική σιωπή είναι κάτι που του προκαλεί φόβο.
Στην ιστορία θα προσδώσουν τη δική τους χροιά μια υπάλληλος που φέρει τον τίτλο «υπάλληλος του μήνα», ένας πατέρας, οι Μπράουν, που μοιάζουν να ζουν μέσα σε μαγνητικά πεδία, ο Ντέρεκ, ο Τσάρλι, η Λίζα αλλά και η Βικτόρια, ο Τόμπι, η Μπεθ, η Αιμιλία και ο Έντουαρντ, οι οποίοι άλλοτε θα παραδειγματίζουν και άλλοτε θ' απασχολούν και θα προβληματίζουν τόσο με τις πράξεις τους, όσο και με τη στάση ζωής τους τον πρωταγωνιστή που αξίζει ν' αναφερθεί ότι δεν είναι ξεκάθαρο το φύλο του.
Μέσω των συνεδριών, ο ήρωας αναζητά τα χαρίσματά του, τα φυσικά του ταλέντα, πράγματα που τον γεμίζουν, με απώτερο σκοπό τον προσδιορισμό της ταυτότητας του χαρακτήρα του και εν κατακλείδι του ίδιου του του εαυτού.
Ποια είναι η Σίμπιλο, που διαβάζει επαναλαμβανόμενα το βιβλίο «Ο τελευταίος σαμουράι»;Είναι τελικά η ελευθερία επιλογής, στρατηγική εξαναγκασμού;
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Έλενας Γκιβίση, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος της παρουσίασης, επέλεξα την παρακάτω:
Η συνταγή της επιτυχίας είναι η επιμέλεια και η προσήλωση στη λεπτομέρεια, σε όλες τις δραστηριότητές μας, αδιακρίτως.
Πολλές φορές έχουμε αναρωτηθεί σχετικά με το «πώς να», συμπληρώνοντας τη φράση με μια πληθώρα πραγμάτων που μας δυσκολεύουν να υλοποιήσουμε.
Πώς ν' αγαπήσω; Πώς να εκφραστώ; Πώς να είμαι ελεύθερος; Πώς να ερωτευτώ; Πώς να είμαι ο εαυτός μου; Πώς να γίνω αποδεκτός από τους άλλους; Πώς να γίνω αρεστός για τους άλλους; Πώς να κατανοήσω τα θέλω μου; Πώς ν' απαλλαχτώ από κοινωνικά πρέπει;
Όποιο κι αν είναι το δικό σας «πώς να» εμβαθύνετε στην αναζήτησή του και απεγκλωβιστείτε από τα κατάλοιπα του βάρους που σας κρατά δέσμιους μακριά από την πραγματική σας υπόσταση.
Η Έλενα Γκιβίση ζει στο Λονδίνο. Σπούδασε Νομικά, Λογοτεχνία, Πολιτισμική Θεωρία και Ψυχαναλυτική Θεωρία στη Θεσσαλονίκη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Μελετά ζητήματα ψυχανάλυσης, φιλοσοφίας και λογοτεχνίας ως διδακτορική ερευνήτρια. Το «Πώς να» είναι το δεύτερο βιβλίο της.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου