Χρήστου Ντικμπασάνη
Νοιώθω άχρηστος κοιτώντας τον εαυτό μου μέσα σε κάτοπτρα
με μια αφροντισιά αιώνων, βιογραφιών και χαρτών
Ριζώνω στην καρδιά μου την κυριαρχία του φόβου
Αναστατώνομαι από κληρονομιές πανάρχαιες
άπειρα θλιβερές και διδακτικές
Πλανιέμαι απ' τη μια άκρη της ιστορίας στην άλλη,
απορροφώντας ξενόφερτες υποσχέσεις και παραισθήσεις
Φλυαρώ ανόητα με τα πουλιά
μέσα στους λόγγους και τα δάση
Ψάλλω υποβοηθούμενος
από μαυροφορεμένους αοιδούς
Υπάρχει μια χώρα στην υδρόγειο μικρή, βασανισμένη,
γεμάτη παρωχημένες δεισιδαιμονίες και διαχρονική δόξα
όπου ξεκουράζω τη σκιά μου
Υπάρχει μια χώρα των ουράνιων τόξων
και των κουρασμένων βλαστήσεων
Υπάρχει μια χώρα που η γη της είναι σκαμμένη από τάφους
που ανοίχτηκαν απ' τα χέρια της πληγωμένης Άνοιξης
Τότε που ξοδεύτηκε άδικα το άρωμα
του αλληλοσεβασμού, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας
🍒
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Vasily Kandinsky (Black Spot)
Το κείμενο περιέχεται στη συλλογή έργων του Χρήστου Ντικμπασάνη, Οι κόσμοι μέσα μου, που τιμήθηκε με το βραβείο «Απόλλων» από την International Art Society and Academy, το 2021
