Γαβριέλλας Νεοχωρίτου
Χρόνος πραματευτής
Ν' αφανίσω θέλησα τις πίσω μου μέρες,
που πόνο μου φέραν και καταχνιά,
τα όνειρα που 'σβησαν, τις προσδοκίες
και φεύγοντας κάτω μ' αφήσαν γυμνή...
Κι όμως, οι μνήμες εμπρός μου ξανά επιστρέφουν,
ρίζωσαν μέσα βαθιά, ζητώντας τιμή να τους δώσω
γι' αυτά που μου 'μάθαν...
Και να, σήμερα σ' άκουσα Χρόνε πραματευτή,
να παζαρεύεις την αξία του πόνου, που πάσχιζα
χρόνια να σβήσω... και μου ψιθύριζες...
–Κοίταξε τους λόφους και τα βουνά που ανέβηκες,
σκύψε και προσκύνησε τον πόνο, που σ' έκανε
πιο δυνατή και τράβα μπροστά–
🍒
Copyright © Γαβριέλλα Νεοχωρίτου All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Vera Kober (Yellow tulips and lemon)
