Σύλλογος για την ΠΑση ΘΥσία ΔΙατήρησης Αισιοδοξίας
Ο Λένος Χρηστίδης είναι μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Έργα του (Το τρένο, Δύο Θεοί, Ωραία φάση...) έχουν παιχτεί στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, στο θέατρο Άβατον, στο θέατρο Αριστοτέλειον και αλλού.
Το νέο του θεατρικό έργο ονομάζεται «Η εκδρομή» και είναι ένα πολιτικό έργο χωρίς να αναφέρει τίποτα που να αφορά την πολιτική. Όλα υπονοούνται, όλα υποβόσκουν.
Ένας σύλλογος, ο σύλλογος της αισιοδοξίας, με τον πρόεδρο, την αντιπρόεδρο, τον γραμματέα, την ταμία και δύο μέλη αποφασίζουν να πάνε εκδρομή. Είναι χαρακτηριστικό του έργου ότι οι ήρωες δεν έχουν ονόματα: είναι απλά μέλη ενός συλλόγου. Ονομάζονται ως πρόεδρος του συλλόγου, αντιπρόεδρος, ταμίας, μέλος κ.ο.κ. Δεν έχουν προσωπικότητα πέρα από την ιδιότητά τους στον εν λόγω σύλλογο.
Είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν αισιόδοξοι ό,τι κι αν τους συμβεί. Το σύνθημά τους είναι: αισιοδοξία και ηλιθιότητα (αυτό είναι δικό μου σχόλιο). Τίποτα δεν πρέπει να τους διαταράξει την ηρεμία και την αγαθοσύνη τους. Όλοι μαζί μπαίνουν σε ένα αυτοκίνητο. Στον δρόμο τους θα συναντήσουν βίαιους και διεθφαρμένους αστυνομικούς, τροχαία ατυχήματα, κακοκαιρία, όλα τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας. Αλλά αυτοί θα προσπαθήσουν να μείνουν πιστοί στα πιστεύω τους.
Ποια είναι τα πιστεύω τους; Η ηθελημένη αδιαφορία τους και η αφέλειά τους στην ίδια τη ζωή τους. Είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να είναι πολίτες, με την έννοια που έδινε ο Αριστοτέλης: άνθρωποι που δεν είναι ούτε πάμπλουτοι (ο πάμπλουτος δεν ενδιαφέρεται γιατί δεν επηρεάζεται από τίποτα) ούτε άποροι (ο εξαθλιωμένος δεν έχει ούτε τη θέληση ούτε τη δύναμη να αποφασίζει), που συμμετέχουν στις αποφάσεις της πόλης τους, που ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα προκειμένου να έχει η πόλη μια ευμάρεια και μια δικαιοσύνη. Πολίτης είναι αυτός που συμμετέχει στα κοινά εκούσια και με τον ίδιο τρόπο υπακούει στους νόμους που ο ίδιος επιβάλει για το καλό της κοινωνίας. Οι ήρωες του έργου δεν είναι με αυτή την έννοια πολίτες. Είναι άνθρωποι που έχουν διαβρωθεί νοητικά, που έχουν απλά ακολουθήσει το ρεύμα που τους έχει επιβληθεί: τηλεόραση, τηλεπαιχνίδια, ταξίδια, ζώδια, τηλεπερσόνες. Κανένα ενδιαφέρον, καμία πνευματική αναζήτηση. Θέλουν να πιστεύουν ότι όλα βαίνουν καλώς. Οι ατυχίες τους χτυπάνε την πόρτα μία μία, αλλά αυτοί συνεχίζουν να πηγαίνουν στην εκδρομή τους. Κατά τα άλλα, οι σχέσεις μεταξύ τους αντανακλούν τις σχέσεις που υπάρχουν και τώρα στην κοινωνία: σχέσεις ιεραρχίας. Όλοι πρέπει να σέβονται τον πρόεδρο και όλα υποτίθεται πως βαίνουν καλώς: κανείς δεν τολμά να πει αντίθετη γνώμη, όλοι πρέπει να εκθειάζουν την άριστη διακυβέρνηση του προέδρου του σωματείου.
Η σκηνοθεσία του έργου είναι του Θανάση Μεγαλόπουλου, ο οποίος έχει τοποθετήσει τους ήρωές του σε έναν σκαραβαίο στη μέση της σκηνής. Περιποιημένοι και ντυμένοι με κουστούμια και φορέματα (οι κυρίες φοράνε γάντια και είναι στολισμένες, οι κύριοι γραβάτες και μαντήλια), σαν να θέλουν με το πλούσιο ντύσιμό τους να δηλώσουν την ευμάρειά τους και την ευζωία τους. Είπαμε, όλα βαίνουν καλώς.
Τα κουστούμια είναι της Τζίνας Ηλιοπούλου, η οποία έχει φροντίσει να τονίσει την επίπλαστη ευτυχία και ευμάρεια των ηρώων.
Τα σκηνικά έχει επιμεληθεί η Ελένη Παπαναστασίου: ο παλιός σκαραβαίος στη μέση της σκηνής, οθόνη από πίσω με σύντομα βίντεο κλιπ, μικρές παρεμβάσεις στην πορεία του αυτοκινήτου (κλαδιά δέντρων, στοπ κ.ο.κ). Στα σκηνικά πρέπει να προσθέσουμε την κατασκευή και την χρησιμοποίηση μιας κούκλας που δημιούργησε ο Camilo Betancor. Η κούκλα είναι ο Λάκης. Είναι ανάμεσα στους επιβάτες. Παίζει διπλό ρόλο: από τη μία είναι το ήσυχο πρόβατο που ακολουθεί το κοπάδι. Από την άλλη είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος: αυτός που δεν μιλάει, αυτός που δεν έχει γνώμη, αυτός που είναι ο πιο ήσυχος, το πιο εύκολο θύμα να φορτωθεί τα λάθη μας αλλά και στην στραβή, να πούμε ότι «δική του ιδέα ήταν αυτό» και να φύγει η ευθύνη από πάνω μας. Ο Λάκης λοιπόν, είναι βασικός ήρωας του έργου.
Ωραίες οι ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, με ξεχωριστή αυτή του Ορέστη Τζιόβα.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
