Ο Άρης Μαλλιαγρός[1] ήταν Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1895 και έφυγε από τη ζωή το 1984. Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1914, με τον θίασο Νικ. Πλέσσα. Από τότε και μέχρι το 1932, σταδιοδρόμησε κυρίως στο μουσικό θέατρο. Το 1916 συνεργάστηκε με τον θίασο οπερέτας των Ένκελ - Κονταράτου και έπαιξε στα έργα: Ξιφίρ Φαλέρ, Χριστινάκι κ.α. Την περίοδο 1918-1919 υπήρξε μέλος του θιάσου Αφεντάκη και από το 1919 μέχρι το 1920 εμφανίστηκε ως τενόρος σε διάφορες όπερες (Μπατερφλάι, του Πουτσίνι, Τραβιάτα του Βέρντι) με τον θίασο Κυπαρίσση. Το 1920 συνεργάστηκε με τον Ι. Παπαϊωάννου και έπαιξε στις οπερέτες Βαφτιστικός του Σακελλαρίδη, Θέλω να δω τον πάπα κ.α. Παρέμεινε και τον επόμενο χρόνο κοντά στον Παπαϊωάννου και το 1922 εντάχθηκε στον θίασο Γ. Δράμαλη.
Σταδιακά, άρχισε να στρέφεται προς την πρόζα και το 1932 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο. Στα πρώτα χρόνια της συνεργασίας του με την πρώτη κρατική σκηνή της Ελλάδος, ερμήνευσε τον Χοροδιδάσκαλο στον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου. Επίσης στο έργο του Αλ. Τολστόι Ιβάν, ο τρομερός, στους Γάμους του Φιγκαρό του Μπωμαρσαί, στον Βασιλικό του Μάτεσι.
Πολύ σύντομα κατέκτησε μία από τις πρώτες θέσεις στο Κρατικό Θέατρο και διακρίθηκε κυρίως σε ρόλους «μπριλλάντε».
Εμφανίστηκε στα έργα Επιθεωρητής του Γκόγκολ, Κουρεύς της Σεβίλλης του Μπωμαρσαί, Πριν απ' το ηλιοβασίλεμα του Χάουπτμαν, Πανουργίες του Σκαπέν του Μολιέρου, Ζακυνθινή Σερενάτα του Διονυσίου Ρώμα. Ερμήνευσε επίσης τον Γονζάλο στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, τον Ρόζενκραντς στον Άμλετ και τον Γρατσιάνο στον Έμπορο της Βενετίας του ίδιου συγγραφέα. Πραγματοποίησε επίσης κάποιες έκτακτες εμφανίσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή, παίζοντας σε διάφορες οπερέτες.
Ακολούθησαν αργότερα, την περίοδο 1949-1950, με το Εθνικό θέατρο: Παπαφλέσσας του Σπύρου Μελά, Στρίγγλα που έγινε αρνάκι του Σαίξπηρ, ο δικηγόρος στα Αρραβωνιάσματα του Δημ. Μπόγρη, Βασιλικός του Μάτεσι.
Το 1950 ακολούθησε τον σκηνοθέτη και διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Ροντήρη στην έξοδό του προς το ελεύθερο θέατρο, με τον θίασο Ελληνική Σκηνή, που στεγάστηκε στο θέατρο Κυβέλης. Έπαιξε μεταξύ άλλων έργων και στα: Το δάσος του Οστρόφσκι, Πειρασμός του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Το 1951 επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο και πρόσθεσε καινούργιες επιτυχίες στο ενεργητικό του, παίζοντας σε μια μεγάλη ποικιλία έργων, από τον Αριστοφάνη (Αχαρνής και Πλούτος) μέχρι τον Ντίρενματ (Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας).
Ο Άρης Μαλλιαγρός υπήρξε ένας ηθοποιός που υπηρέτησε από τα πολύ νεανικά του χρόνια την υποκριτική τέχνη σφραγίζοντας με τις ανεπανάληπτες ερμηνείες του το ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο. Έπαιξε σε πληθώρα θεατρικών έργων, από όλο το φάσμα του δραματολογίου, έχοντας την ίδια επιτυχία και σκηνική άνεση είτε όταν ερμήνευε κωμικούς ρόλους είτε όταν ερμήνευε δραματικούς.
Με τον κινηματογράφο ασχολήθηκε από τα νεανικά του χρόνια. Εμφανίστηκε το 1917 στον Ανήφορο του Γολγοθά του Δήμου Βρατσάνου, με τους Γ. Πλούτη, Μ. Φιλιππίδη, Φωτεινή Λούη, Μαρ. Φιλιππίδου, Χρ. Καλογερικού. Το 1930, έπαιξε στην ταινία Φίλησέ με Μαρίτσα, του Δημ. Γαζιαδη, πάνω σε σενάριο του Δημ. Μπόγρη.
Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών μα η μορφή του αποτυπώθηκε καθώς και η χροιά της φωνής του στο κοινό που ολοένα αυξάνει από τις αλλεπάλληλες επανάληψης των ταινιών του μέσα από την τηλεόραση, και συστήνεται από γενιά σε γενιά. Άλλωστε είχε μεγάλη συμμετοχή στον ελληνικό κινηματογράφο και τα χρόνια της μεγάλης του υποκριτικής ωριμότητας (δεκαετία '60) συνέπεσαν με τη λεγόμενη άνθιση του ελληνικού σινεμά. Αν έχεις τύχη, Το δόλωμα, Ο ουρανοκατέβατος, Μοντέρνα Σταχτοπούτα κ.ά.
Η πολιτεία τον τίμησε με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Θεόδωρου Έξαρχου, Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι το 1899, εκδ. Δωδώνη
[1] Απαντάται και Μαλιαγρός