Το έχω πει και πάντα θα το λέω: χαίρομαι πολύ όταν ανακαλύπτω θεατρικά έργα νέων Ελλήνων συγγραφέων. Ένα τέτοιο έργο είναι και οι «Σκληρές φωτογραφίες» του Κυριάκου Βέρη, το οποίο παίζεται στο Στούντιο Μαυρομιχάλη.
Το έργο ανέβηκε πέρυσι το καλοκαίρι για πρώτη φορά και επαναλαμβάνεται φέτος, αφού γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το θέμα του είναι αρκετά πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Τρεις πρωταγωνιστές που μοιράζονται ισάξια την σκηνή. Ο Οδυσσέας είναι ένας αναβάτης σε άλογα κούρσας που βρίσκεται πλέον στο τέλος της καριέρας του. Αναλογίζεται τις παλιές του επιτυχίες, που γνωρίζει ότι δεν θα έρθουν ξανά, και έχει αφεθεί στην απατηλή γαλήνη των ναρκωτικών ουσιών. Ο Πρίγκιπας είναι το άλογό του, ένα δύστροπο πλάσμα, ένα αουτσάιντερ που κέρδισε πολλούς αγώνες. Και ο πατέρας του Οδυσσέα είναι ένας ηλικιωμένος που απέτυχε, και στην προσωπική και στην επαγγελματική ζωή του, και που αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Κούβα με την ελπίδα μιας νέας ευκαιρίας.
Ο Οδυσσέας επισκέπτεται αυτόν τον πατέρα στην Αβάνα, την ημέρα του θανάτου του Φιντέλ Κάστρο, σε μια προσπάθεια απεξάρτησής του από τα ναρκωτικά. Και οι τρεις ήρωες του έργου (και λέω τρεις γιατί και το άλογο εμφανίζεται εξανθρωπισμένο, με τα θέλω του, τις ελπίδες του και τις αδυναμίες του) βρίσκονται στη δύση τους, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Οι επιτυχίες βρίσκονται πίσω τους. Και στο μέλλον έχουν φαινομενικά ν' αντιμετωπίσουν μόνο την πεζότητα, την ανιαρή καθημερινότητα και την απαξίωση. Είναι ένα πολύ ανθρώπινο έργο, που ασχολείται με διάφορα θέματα που αφορούν όλους μας: τις νίκες μας και τις ήττες μας, τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ζώων και το δέσιμό τους, τις σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών, τα διαζύγια, τις εξαρτήσεις μας, τις αδυναμίες μας και πώς μπορούμε και αν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτές. Και όλα αυτά μας τα παρουσιάζει με έναν τρόπο που δεν είναι βαρύγδουπος, που δεν είναι πομπώδης. Τα παρουσιάζει απλά και όμορφα, οι φράσεις διαδέχονται η μία την άλλη και ρέουν αβίαστα.
Η σκηνοθεσία της Χριστίνας Χριστοφή είναι εμπνευσμένη, ειδικά στον τρόπο που μας παρουσιάζει τις ιπποδρομίες. Στην σχετικά μικρή σκηνή του θεάτρου, με τη βοήθεια ενός προτζέκτορα και μερικών φωτογραφιών, τριών μικρών κουτιών και την κινησιολογία των ηθοποιών, έχουμε την αίσθηση ότι όντως παρακολουθούμε μια κούρσα αλόγων που τρέχουν. Σε όλο αυτό το αποτέλεσμα βοηθάνε πολύ οι φωτισμοί του Δημήτρη Μαργαρίτη και η εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών και κυρίως του Δημοσθένη Φίλιππα, που έχει αναλάβει και τον πιο δύσκολο ρόλο, του Πρίγκιπα.
Ο Δημοσθένης Φίλιππας κυριαρχεί στο έργο: είναι τόσο ρεαλιστικός σε ένα έργο ανθρώπινο αλλά εξωπραγματικό και σε έναν ρόλο σουρεαλιστικό. Με τη βοήθεια μιας ελαστικής φόρμας, γαντιών, μιας κουκούλας και της εκπληκτικής του ερμηνείας, έχεις την αίσθηση ότι είναι ένα μεγάλο και δυνατό άλογο κούρσας. Ακούγεται παράξενο αλλά μόνο αν το βιώσει κανείς θα καταλάβει τι εννοώ.
Ο Σπύρος Ασημένιος, ως Οδυσσέας, καταφέρνει να δείξει την παραίτηση της μέσης ηλικίας, όταν έχεις αφήσει πίσω σου τους θριάμβους και τις μεγάλες επιδιώξεις, αλλά είσαι ακόμα αρκετά νέος για να τα παρατήσεις. Θυμίζει λίγο το τραγούδι Too old to rock too young to die.
Τέλος ο Δημήτρης Μαργαρίτης είναι ο πατέρας, ένας ρέμπελος πατέρας που απέτυχε στον γάμο του, που αποξενώθηκε από τα παιδιά του και που στην Αβάνα ψάχνει να βρει μια τελευταία ευκαιρία ευτυχίας. Σε μια χώρα διαφορετική από όλες τις άλλες, σε μια χώρα που αντιστάθηκε στον ιμπεριαλισμό και στον καπιταλισμό για πολλά χρόνια και που πλήρωσε για αυτές τις επιλογές της το τίμημα. Κάπως έτσι και ο ίδιος, πληρώνει το δικό του προσωπικό τίμημα των επιλογών του. Στην περήφανη Αβάνα, στέκεται και αυτός περήφανος και αληθινός.
Όσο για τον τίτλο του έργου «Σκληρές φωτογραφίες», παραπέμπει στο φώτο φίνις των ιπποδρομιών, όταν ένα άλογο κερδίζει τον αγώνα με ένα απειροελάχιστο σήκωμα του κεφαλιού. Κάπως έτσι κερδίζουμε και εμείς όλοι κάποιες φορές: με μια μικρή λεπτομέρεια, με μια καλή ευκαιρία, με μια μικρή διαφορά, που ίσως μας ξεχωρίζει.
Να πάτε οπωσδήποτε να δείτε την παράσταση, θα μιλήσει βαθιά μέσα σας με έναν απλό τρόπο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Θεατρικό έργο: Κυριάκος Βέρης
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Χριστοφή
Σχεδιασμός φωτισμών: Δημήτρης Μαργαρίτης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: ΜΠΙΠ
Διανομή:
Πρίγκιπας (άλογο): Δημοσθένης Φίλιππας
Οδυσσέας (αναβάτης): Σπύρος Ασημένιος
Πατέρας: Δημήτρης Μαργαρίτης
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Studio μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια