Χρήστου Ντικμπασάνη
Ο χρόνος βουλιάζει στο τέλμα της μνήμης,
της χήρας του σκοτωμένου ονείρου
που χάσαμε μια βραδιά
στο τρομακτικό δάσος
της εγκατάλειψης και της θλίψης
Περιμέναμε να βρούμε το ξέφωτό της,
να πέσουμε στην αγκαλιά της
θα μυρώνονταν από αλλεπάλληλα Αλληλούια
Προσμέναμε να καθαρίσει το μονοπάτι της λύτρωσης
Να ζαλιστούμε καθώς την κοιτάμε
να ξεπροβάλει μέσα στο εωθινό φως
Μα αυτή μεταμορφώθηκε σε μια αδιόρατη σκιά
που έκανε τα μάτια μας να δακρύσουν
Εξαϋλωθήκαμε
νικητές και ηττημένοι μαζί
μέσα στο χρόνο που σαπίζει το αίμα μας
🌰
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Paul Evans (Hoar Frost)
Το κείμενο περιέχεται στη συλλογή έργων του Χρήστου Ντικμπασάνη, Οι κόσμοι μέσα μου, που τιμήθηκε με το βραβείο «Απόλλων» από την International Art Society and Academy, το 2021