Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Χαρά Ανδρέου: Κατά καιρούς έχουμε δει να καταστρέφονται οι ζωές κάποιων παιδιών εξαιτίας των επιλογών που έκαναν οι γονείς τους. Μια λάθος κίνηση από έναν πατέρα ή μια μητέρα. Η ιστορία μου βασίζεται πάνω σε αυτό το κομμάτι και δεν λείπει φυσικά και το ρομαντικό στοιχείο.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Χ.Α.: Ανάγκη.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Χ.Α.: Να μην το δει μονόπλευρα. Να μπει στη θέση όλων των χαρακτήρων και να προσπαθήσει να νιώσει τα συναισθήματα τους. Είτε αν αυτός ο χαρακτήρας είναι καλός ή κακός, είτε αν τον εκνευρίζει ή όχι.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Χ.Α.: Στην Νάουσα φυσικά. Εκεί όπου ξεκινά και τελειώνει η ιστορία μου· και θα κρατούσε για πάντα.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Χ.Α.:
«Αν είναι όνειρο, ας μην ξυπνήσω ποτέ. Αν είναι ψέμα, ας μην έρθει η αλήθεια ποτέ. Ό,τι και να είναι το θέλω. Έτσι, όπως είναι τώρα. Να μην αλλάξει. Αν η αγάπη μας είναι λάθος, θέλω να ζω μέσα σε χιλιάδες λάθη σαν αυτό. Γιατί είναι όμορφο. Για μένα είναι ό,τι πιο αληθινό έχω ζήσει μέχρι τώρα. Ό,τι πιο αγνό. Ό,τι πιο παραμυθένιο. Για πρώτη φορά, έχω λόγο να ζω. Όχι, μόνο γι' αυτόν, αλλά και γι' αυτό το παιδί, που είναι δικό του. "Δικό του". Δικό μας. Κομμάτι κι από τους δυο μας. Πόσο ωραία είναι όλα αυτά. Πόσο μελωδικά.»
Αυτά είπε η Χαρά Ανδρέου σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά της, Η κόρη του ουρανού, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Τελικά, αμαρτίες γονέων παιδεύουν τέκνα;Μάξιμος και Ρέα. Ρέα και Μάξιμος. Γεννήθηκαν από διαφορετικούς κόσμους, όμως η μοίρα τούς έφερε κοντά. Έγινε ο ένας για τον άλλον κάτι μοναδικό, κάτι τρυφερό, κάτι που όμοιό του δεν υπήρχε. Ένας παράνομος έρωτας τους χωρίζει στην πιο τρυφερή τους ηλικία, δείχνοντάς τους την πιο σκληρή πλευρά της ζωής· και πια στην ψυχή τους κατοικεί ο πόνος και μια ανάμνηση, που με τα χρόνια γίνεται θηλιά γύρω από τον λαιμό τους, πνίγοντάς τους αλύπητα. Ποιος από τους δύο θα πάρει τον λάθος δρόμο;Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μια απρόσμενη διαθήκη τούς αναγκάζει να συναντηθούν ξανά, φέρνοντάς τους αντιμέτωπους με το παρελθόν τους. Τι θα πουν; Πώς θα αντιδράσουν; Πώς θα κοιταχτούν; Κανείς από τους δύο δεν ξέρει. Θα καταφέρουν να συνεχίσουν από κει που έμειναν; Θα ξεχάσουν ό,τι τους πλήγωσε; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τον χωρισμό τους; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άντρας, για να κρατήσει κοντά του τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε;Λάθη, πάθη, εμμονές, αποκαλύψεις βρίσκονται συνεχώς στον δρόμο τους, εμποδίζοντάς τους να αισθανθούν ξανά εκείνο το αγνό συναίσθημα που κάποτε έκανε την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά. Θα καταφέρουν να είναι ξανά μαζί ή θα γκρεμιστεί μια για πάντα ό,τι με κόπο προσπάθησαν να χτίσουν; Μια συνεχής μάχη με το παρελθόν και το παρόν. Ποιος θα νικήσει;
Παρακάτω, η δημιουργός γράφει ένα κείμενο για το βιβλίο της, αποδεχόμενη την πρό(σ)κληση της στήλης Πλοκόλεξο, βάσει της οποίας πρέπει να χρησιμοποιήσει δέκα προκαθορισμένες λέξεις.
«Η μνήμη μου με σέρνει πάλι πίσω. Σε εκείνη τη νύχτα που το σκοτάδι άπλωνε παντού το κατάμαυρο πέπλο του. Εκείνη τη νύχτα που το όνειρο έγινε εφιάλτης και η ευκαιρία να γίνω ξανά ευτυχισμένη χάθηκε για πάντα. Τον αποχωρίστηκα. Τον έχασα και δεν ήξερα το γιατί.Πόνεσα τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Έκλαψα αμέτρητες νύχτες μόνη στο κρεβάτι αναπολώντας τον. Όλα ήταν ένα κουβάρι στο μυαλό μου. Δεν υπήρχε διέξοδος· μια ελπίδα να μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου. Μερικές φορές νόμιζα πως ζούσα τη ζωή μιας άλλης. Δεν ήξερα από πια οπτική γωνιά έπρεπε να δω τα πράγματα. Ποιον να κατηγορήσω; Ποιον να δικαιολογήσω;Και εκεί που άρχισα κάπως να ξεχνάω με τα χρόνια, έρχεται αυτό το ταξίδι να με πάει πίσω στο χρόνο. Να με πάει πίσω κοντά του, εκεί που ξεκίνησαν όλα. Εκεί που κάποτε η ύπαρξή μου είχε νόημα. Τι θα γίνει τώρα; Τι θα πούμε όταν συναντηθούμε; Θα καταφέρουμε να ξεχάσουμε ή θα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να πληγωθούμε από την αρχή.»
Η Χαρά Ανδρέου κατάγεται από την Κύπρο και ζει στη Λευκωσία. Εργάζεται ως γραμματέας σε ιδιωτική επιχείρηση και τον ελεύθερό της χρόνο τον αφιερώνει στη συγγραφή, τη ζωγραφική, το διάβασμα και τα ταξίδια. Από τα είκοσί της χρόνια, θυμάται τον εαυτό της με μια βαλίτσα στο χέρι, καθώς η μεγάλη της μανία για τα ταξίδια και η περιέργειά της να γνωρίσει τον κόσμο την οδήγησαν να εξερευνήσει και να φωτογραφίσει κάθε γωνιά της γης. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη, Ασία, Αμερική και Νότιο Αμερική, γνωρίζοντας την κουλτούρα της κάθε χώρας ξεχωριστά, κάνοντάς την να αγαπήσει τους ανθρώπους και να σέβεται τη διαφορετικότητα. Στο ταξιδιωτικό ιστορικό της μετράει πάνω από σαράντα πόλεις παγκοσμίως, κάτι που της έδωσε τη δυνατότητα να έχει στο αρχείο της πάνω από δέκα χιλιάδες φωτογραφίες που περιγράφουν τις περιπέτειες και τις εμπειρίες της. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Μην ξεχάσεις να αγαπάς κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2021 από τις εκδόσεις Ελκυστής κι είναι αφιερωμένο στην κάθε γυναίκα, που καθημερινά προσπαθεί να πετύχει τους στόχους της και να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Στην κάθε γυναίκα που προσπαθεί, μέσα από τις δυσκολίες και τις αναποδιές να φτάσει ψηλά και να κατορθώσει το ακατόρθωτο.