Ο Γιώργος Παπάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903 και απεβίωσε το 1958. Σπούδασε στην Ελβετία και στην Γαλλία. Από το 1924 μέχρι το 1926 εργάστηκε ως γεωπόνος και στο διάστημα 1928-1930 ως γραμματέας της Γαλλικής Πρεσβείας. Γιος της Θεώνης Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσας), γνωστής ποιήτριας και παλιάς ηθοποιού της Νέας Σκηνής του Κ. Χρηστομάνου. Το 1931 στρέφεται προς το θέατρο. Εμφανίζεται στον «Κύκλο» του Σομ. Μομ και ερμηνεύει επίσης τον ρόλο του Λόρδου Τέντι στο έργο «Ο πρώτος και ο δεύτερος» σε δίκη του μετάφραση. Οι πρώτες εμφανίσεις του έγιναν αμέσως δέκτες από τον θεατρικό χώρο με σοβαρότητα και θαυμασμό.
Το 1932 προσλαμβάνεται στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και από τότε άρχισε η θεατρική του ανοδική πορεία. Κοντά στην Κοτοπούλη έπαιξε σημαντικούς ρόλους που τον καθιέρωσαν ως πρωταγωνιστή: Πέτρος Νάιλς στον «Γυρισμό» του Ο' Νηλ, Φρανκ στο «Επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» του Μπ. Σω, Μίλτος Σγούρας στο έργο του Σπύρου Μελά «Μια νύχτα μια ζωή», Μέλβιλ στην «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ, Φοίβος Φον Λάουφμαν στον «Νικήτη» του Θεοδ. Συναδινού, Ρασκόλνικωφ στο «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, Μανώλης στην κωμωδία του Θεοδ. Συναδινού «Αυτός είμαι», Σκιπίων στην σάτιρα του Ρόμπερτ Σέργουντ «Ο Αννίβας προ των πυλών», Γιάννης στο έργο του Σπύρου Μελά «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», στις "Ετερόφωτες" των Βερνέιγ - Μπερ, στην «Καινούργια ζωή» του Δημ. Μπόγρη, Γιάκωβος ο μελαγχολικός στο «Όπως αγαπάτε» του Σαίξπηρ, στην κωμωδία του Σομ. Μομ «Η λαίδη Μπέτσυ εξοφλεί», Γκαστόν στον «Ταξιδιώτη χωρίς αποσκευές» του Ανούιγ, στην «Αίθουσα αναμονής» του Αλ. Λιδωρίκη και πλήθος άλλοι. Έπαιξε επίσης στα έργα «Η κυρία δεν με μέλει», Μπερνστάιν «Ισραήλ», «Μις Μπα», Σαίξπηρ «Μάκβεθ», Άγγελου Τερζάκη «Γαμήλιο εμβατήριο», «Η μπλε αλεπού», «Ο κουρσάρος», «Δον Ζουάν» και σε πολλά άλλα.
Ύστερα από την γόνιμη θεατρική συνεργασία του με τον θίασο Κοτοπούλη, αρχίζει, το 1941, να συγκροτεί θιάσους μαζί με άλλους ηθοποιούς. Με την Μιράντα (Μυράτ) το 1941-1942 («Έξοδος κινδύνου» του Αλ. Λιδωρίκη, «Μια του κλέφτη» κ.α.), οι ίδιοι με τον Κώστα Μουσούρη και την Μαίρη Αρώνη (1942, «Γκραντ οτέλ», Αλ. Λιδωρίκη «Παντού τα πάντα» κ.α) με την Μανωλίδου και τον Δενδραμή (1943, Γρηγορίου Ξενόπουλου «Φωτεινή Σάντρη»), με τους ίδιους και με τον Αιμίλιο Βεάκη (1943-1944 Όλγας Πρίντσλαου «Θαμπά τζάμια», όπου ερμήνευσε με επιτυχία τον ρόλο του Ξένου) κ.α. Πάλι με την Μανωλίδου (1944, «Τρελοκόριτσο»). Το 1946 συνεργάζεται με την Κατερίνα (Ανδρεάδη) και παίζει στις «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χελμαν.
Το 1947 επανέρχεται στο θέατρο Ρεξ (Κοτοπούλη) και εμφανίζεται στην «Ιωάννα της Λωραίνης» του Άντερσον, στον ρόλο του σκηνοθέτη και στην «Ρεβέκκα» της Δάφνης Ντι Μοριέ. Το 1948-1949 συγκροτεί και πάλι θίασο με την Βάσω Μανωλίδου και πραγματοποιούν μαζί μια μεγάλη περιοδεία (Φεϋντό «Τον νου σου στην Αμέλια» κ.α.).
Το 1950 εμφανίστηκε ως επίσημος καλεσμένος στην γαλλική τηλεόραση και τον ίδιο χρόνο έκανε μια θριαμβευτική είσοδο στο Εθνικό θέατρο παίζοντας τον Δον Χουάν. Ακολούθησαν: «Αγία Ιωάννα» του Μπ. Σω, Μαρτινέγκος στους «Τρεις κόσμους» του Διονύσιου Ρώμα, Καίσαρ στο έργο του Σω «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», Πέτρος στον «Ευαγγελισμό» του Κλωντέλ.
Το καλοκαίρι του 1952 περιόδευσε με την Ελένη Χατζηαργύρη στην Κύπρο. Έδωσαν επίσης έκτακτες παραστάσεις σε προάστια της Αθήνας (Θεοδ. Συναδινού «Καραγκιόζης» κ.α.).
Από το 1952 μέχρι το 1954 συνεργάστηκε με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν, αποτελώντας ένα από τα δημοφιλέστερα θιασαρχικά σχήματα εκείνης της εποχής (Λαμπέτη - Παπάς - Χορν). Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους ήταν το έργο «Τρεις άγγελοι» του Αλμπέρ Υσσόν. Το καλοκαίρι του 1954 ερμήνευσε τον Μερκούτιο στο Σαιξπηρικό έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» με τον θίασο Νίκου Χατζίσκου στο θέατρο Εθνικού Κήπου. Το 1955 επανήλθε στο Εθνικό θέατρο (Σίλερ «Μαρία Στιούαρτ», Μίλερ «Η δοκιμασία», «Η νεράιδα», Τολστόι «Ζωντανό πτώμα», Γκαίτε «Φάουστ»).
Ο τελευταίος ρόλος της ζωής του ήταν στον «Κυμβελίνο» του Σαίξπηρ, τον χειμώνα του 1957-1958.
Πρώτη φορά που εμφανίστηκε στον κινηματογράφο ήταν το 1933 με την Κοτοπούλη και την Κυβέλη στον «Κακό δρόμο» (Κινηματογραφική διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Γρηγορίου Ξενόπουλου) κι αργότερα συμμετείχε και στις ταινίες «Κυριακάτικο ξύπνημα» και η «Άγνωστος».
Την περίοδο της θητείας του στο Εθνικό Θέατρο υπήρξε και καθηγητής της υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου διδάσκοντας με ιδιαίτερη επιτυχία έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου.
Η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το 1953 τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνος της τιμής.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία ανήκουν στην εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου, Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, έτος γέννησης από 1900 μέχρι 1925.