Γιάννη Σμίχελη
Η ανάγκη να γράψω τα παρακάτω κείμενα
Οφείλεται στο αναπάντητο μέχρι σήμερα ερώτημα
Γιατί σε μένα;
Σίγουρα η θέση του οικογενειακού εστιατορίου
Στο κέντρο μιας μικρής πόλης
Όποτε ο εστιάτορας γνωρίζει αναπόφευκτα πολύ κόσμο
Κι ακούει πολλά, παρά πολλά και συχνά μυστικά
Γι' αυτό και οφείλει να κρατάει το στόμα του κλειστό
Όμως κανένας δεν τον ρωτάει τι συμβαίνει
Με τα εσώψυχά του
Πώς τον επηρεάζουν τα λεχθέντα και οι εξομολογήσεις
Ενεργεί ως άτυπος ψυχαναλυτής των πελατών του
Ρόλο που θεωρούν αυτονόητα ότι οφείλει να διαδραματίζει
Αλλά κανένας δεν του τον αναγνωρίζει ανοικτά.
Είναι ο επίσημος μάγειράς τους
Με πολλές ανεπίσημες αρμοδιότητες, της εξομολόγησης, των διαβουλεύσεων
Της μεσολάβησης, πληροφόρησης, ακρόασης και κυρίως εχεμύθειας.
Δηλαδή με το πέρασμα των χρόνων το φαγητό του είναι η αφορμή
Για πολλές υποκειμενικές και ομαδικές ανάγκες του περίγυρου και της ευρύτερης κοινωνίας.
Κι όμως κανένας από τους παρακάτω αναφερθέντες ήταν απλά γνωστός μου
Αλλά είχαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα φιλική σχέση
Γι' αυτό αναρωτιέμαι μέχρι σήμερα γιατί σε μένα;
Και όλοι από το ίδιο μικρό κοινωνικό χώρο μιας κωμόπολης.
🌰
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στην εικόνα βλέπετε πίνακα Egon Schiele (Old Brick House in Carinthia, 1913)
Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα της συλλογής «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί» η οποία δημοσιεύεται τμηματικά από τις 23 Δεκεμβρίου 2022 ως τις 28 Απριλίου 2023, κάθε Παρασκευή.