Ο Κάισο, ένας άνθρωπος της εποχής μας γεμάτος άγχος, αποφασίζει να αφήσει την πολύβουη ζωή της πόλης για να ζήσει στο δάσος. Οξύθυμος και δύσκολος χαρακτήρας, ενοχλείται συχνά από την πολυκοσμία, το φως και τον θόρυβο και οι έντονοι ρυθμοί στους οποίους εμπλέκεται, του προκαλούν υπερδιέγερση.
Η φύση έπαιξε καταλυτικό ρόλο επάνω του. Απέκτησε καλή φυσική κατάσταση, μυήθηκε στον διαλογισμό, βελτίωσε τα επίπεδα υπομονής του και ένιωθε χαρούμενος και ζωντανός.
Έμαθε να ζει αρμονικά με τη φύση, η ηρεμία του δάσους έπαιξε λυτρωτικό και θεραπευτικό ρόλο και η μόνη ανάμνησή του από την πάλαι ποτέ ζωή του, ήταν ένα μπλε μαντήλι από την αγαπημένη του σύντροφο που άφησε πίσω του.
Ο Φρανκ, ένας αναίσθητος κυνηγός, η γερόντισσα Τερέσα και η εγγονή της Λούνα, που εντοπίζει εύκολα μανιτάρια, είναι οι λίγοι άνθρωποι με τους οποίους θα συναναστραφεί ο Κάισο, μιας και στο δάσος επικρατεί η απουσία της ανθρώπινης υπόστασης.
Ένας ψαράς, ο οποίος ψαρεύει καταμεσής μιας γέφυρας, θα τον αφυπνίσει και θα τον φέρει αντιμέτωπο με πράγματα ερμητικά κλειστά στο σεντούκι της ψυχής του που θα ξεπηδούν άτακτα, προξενώντας πόνο, κρότο αλλά και συνειδητοποίηση.
Ο ψαράς, φράζοντάς του τον δρόμο, θα του θέσει τρεις ερωτήσεις και θα περιμένει από τον Κάισο απαντήσεις βαθιάς ειλικρίνειας, ξεκινώντας έτσι ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης των χαρακτηριστικών που διέπουν τον χαρακτήρα του, αποκωδικοποιώντας και ξεδιαλύνοντας πολλές πτυχές του εαυτού του.
Ο Κάισο, που η επαφή του με τον έξω κόσμο είναι κάτι που του λείπει, ξεγυμνώνεται, εξαγνίζεται και ανακαλύπτει τα κομμάτια του παζλ που πάντα έλλειπαν, ολοκληρώνοντας έτσι την προσωπικότητά του. Αποδέχεται ότι η ευαισθησία δεν αποτελεί ελάττωμα, αναρωτιέται γιατί η ευθραυστότητα να μη μετατρέπεται σε δύναμη όταν υπάρχει αγάπη και ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του.
Η συμπονετική και συνάμα επικίνδυνη περιπέτειά του με έναν λύκο, θα χρωματίσει έντονα την ιστορία μας και θα προσδώσει την ανάλογη τροφή για σκέψη για τις επιλογές που διέπουν τις πράξεις μας.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Οριόλ Ζινεστά, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Η ευαισθησία, δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να κρύψεις ή να αλλάξεις, αλλά μια πρόσκληση να νιώσεις το βάθος της οντότητάς σου.
Πρόκειται για ένα ταξίδι προσωπικής ανασκαφής, ένα βιβλίο συνειδητοποίησης και αφύπνισης της ζωής και του εαυτού μας. Ας ψάξει ο καθένας μας τον δικό του «ψαρά» και αν δεν τον βρει, προτείνω να τον αναζητήσει εντός του!
Ο Οριόλ Ζινεστά είναι μουσικός, δάσκαλος γιόγκα, μουσικοθεραπευτής και λάτρης της φύσης και των ιστοριών της. Στις συναυλίες του συνδυάζει το τραγούδι με τους θεραπευτικούς ήχους. Αφού έχει κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους, μπαίνει σε νέα μονοπάτια με αυτόν τον μύθο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από την Πεδίο.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
