Η Χριστίνα Καλογερίκου γεννήθηκε το 1885 και έφυγε από τη ζωή το 1968. Ήταν κόρη των ηθοποιών Παντελή και της Ελπινίκης Ρούσου. Όπως και η Σαπφώ Αλκαίου, στήριζε συχνά τους θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών ερμηνεύοντας ένα πλήθος από χαρακτηριστικούς ρόλους. Έκανε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση σε ηλικία 14 ετών, στον ρόλο της Λουίζας στις «Δύο ορφανές» του Ντ' Ενερί, με τον θίασο Ταβουλάρη, στην Κωνσταντινούπολη. Τα πρώτα της θεατρικά βήματα τα έκανε κοντά στους γονείς της στον θίασο Γ. Σουρή, στο έργο «Χειραφέτησις»· επίσης συνεργάστηκε με τον θίασο της αδελφής της Ευαγγελίας Ρούσου-Νίκα. Έκανε και κάποιες εμφανίσεις στο τότε Βασιλικό θέατρο όπου έπαιξε και την κυρία Λίγγε στα «Στηρίγματα της κοινωνίας» του Ίψεν. Το 1903 βρίσκεται στον θίασο Παντόπουλου και το 1905 με τον Ευτύχιο Βονασέρα στην Κωνσταντινούπολη.
Παντρεύτηκε τον ηθοποιό Νικ. Κουκούλα και με το όνομα αυτό εμφανίστηκε το 1905 στο θέατρο Βαριετέ, ερμηνεύοντας την Βασίλισσα Αμαλία στο έργο του Γ. Βώκου «Η κατοχή» –κοντά της ο Π. Λέων ερμήνευσε τον ρόλο του Όθωνα. Η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη που έπαιξαν και τον επόμενο χρόνο τους ίδιους ρόλους σε άλλο έργο, την «Έξωση του Όθωνος» των Δημητρακοπούλου - Κυριάκου, στο θέατρο Νεαπόλεως. Στους θιάσους είχε πάρει μέρος και ο σύζυγός της. Μαζί του παραμένει μέχρι το 1909 και στο μεταξύ έχει παίξει την Δυσδαιμόνα στον «Οθέλο» του Σαίξπηρ, και την Κατερίνα στο «Ημέρωμα της Στρίγγλας» του ίδιου. Χωρίζει από τον πρώτο της σύζυγο και παντρεύεται τον ηθοποιό και σπουδαίο θεατράνθρωπο Πάνο Καλογερίκο.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Κυβέλη και αργότερα με τον Τηλ. Λεπενιώτη, στο θέατρο Κυβέλης όπου εμφανίστηκε σε πολλά έργα, όπως: «Κυρία του Μαξίμ» του Φεϋντώ, «Αρχισιδηρουργός» του Ονέ, «Ιδανικός σύζυγος» του Όσκαρ Ουάιλντ.
Ανήκει επίσης στις πρώτες διδάξασες σε διάφορα ελληνικά έργα που ανέβηκαν στην περίοδο 1912-1914. Ερμήνευσε την Λίνα στο έργο «Κοντά στη φωτιά» του Μιλτ. Λιδωρίκη, την Τερέζα στην «Μονάκριβη» του Γρηγορίου Ξενόπουλου (με τους Κυβέλη, Ευτ. Βονασέρα, Περικλή Γαβριηλίδη), την Κοντέσα Τζούλια στο «Ζευγάρωμα» του ίδιου συγγραφέα και την Κωστούλα στην «Αννιέζα» πάλι του Ξενόπουλου, με θιασάρχη τον Τηλ. Λεπενιώτη.
Αρχίζει μαζί με τον σύζυγό της Π. Καλογερίκο και με την αδελφή της Ανθή Μηλιάδου να συγκροτεί δικούς της θιάσους. Το 1916 εμφανίζεται στο θέατρο Καστέλλας του Πειραιά, με την επιθεώρηση «Ξιφίρ - Καστέλ».
Το 1919 συμμετείχε ως πρωταγωνίστρια στον θίασο της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου αφού προηγουμένως είχε χωρίσει και από τον δεύτερο σύζυγό της. Συνδέεται με τον ηθοποιό Μάριο Παλαιολόγου και περιοδεύει συνεχώς μαζί του από το 1921 μέχρι το 1927 παρουσιάζοντάς κυρίως έργα γκράν γκινιόλ.
Στο θιασαρχικό σχήμα συμμετείχε συχνά και ο Εδμ. Φυρστ, και η Καλογερίκου παίζει μαζί του το 1923, το έργο «Νυκτερινή επίσκεψη» 0φαίνεται πως σε αυτό το έργο παντρεύτηκε τον Παλαιολόγο γιατί αναφέρεται ως Χριστίνα Παλαιολόγου και το περιοδικό Παρασκήνια της 26ης Οκτωβρίου 1924 την παρουσίασε στο εξώφυλλό του με αυτό το όνομα. Ωστόσο η συνεργασία αυτή δεν ευτύχησε και το 1927 απομακρύνεται με κλονισμένη υγεία από το θέατρο. Αργότερα θα επιστρέψει κρατώντας σε όλη την υπόλοιπη σταδιοδρομία της το επίθετο Καλογερίκου.
Επανήλθε το 1938 στον θίασο Κατερίνας (Ανδρεάδη) και παρέμεινε μέχρι το 1943, παίζοντας και στα έργα «Ανοιξιάτικο ρομάντζο» της Μαρτίνεθ Σιέρρα και «Μικρός Έυολφ» του Ίψεν. Συνεργάστηκε επίσης με τον θίασο Μαίρη Αρώνη - Δημήτρη Χορν το 1944 στο θέατρο Ακροπόλ όπου έπαιξε την Βασίλισσα στην «Δικτατορία γυναικών» των Χέλερ - Σουντς. Το 1950 εμφανίστηκε μαζί με την Κυβέλη στο θέατρο Ντορέ με το έργο «Τα παιδιά του Εδουάρδου» του Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν και τον επόμενο χρόνο πήρε μέρος στον θίασο Κοτοπούλη, στο θέατρο Ρεξ. Στην περίοδο 1953-1954 έγινε μέλος του θιάσου Λαμπέτη - Παπά - Χορν, στο θέατρο Κυβέλης, όπου έπαιξε και στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ «Μια γυναίκα χωρίς σημασία».
Το καλοκαίρι του 1954 στο θέατρο Εθνικού Κήπου, πραγματοποίησε μια από τις μεγαλύτερες ερμηνείες της, την Παραμάνα στον «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ, με τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου. Ακολούθησε το έργο του Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» με τον θίασο Κοτοπούλη ενώ το 1955 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο, όπου και παρέμεινε τα υπόλοιπα χρόνια. Έπαιξε μεταξύ άλλων στα έργα «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ, «Ζωντανό πτώμα» του Τολστόι, «Φάουστ» του Γκαίτε, «Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ'» του Σαίξπηρ, και στον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ.
Η πρώτη ταινία που έλαβε μέρος ήταν «Ο ανήφορος του Γολγοθά» του Δήμου Βρατσάνου, το 1917, όπου εμφανίστηκε στον ρόλο της Μαγδαληνής. Αργότερα έλαβε μέρος και σε άλλες ταινίες όπως «Στέλλα» και «Αμαξάκι». Η πολιτεία την τίμησε για την καλλιτεχνική της προσφορά με το παράσημο του Ταξιάρχη Ευποιίας.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η φωτογραφία καθώς και οι πληροφορίες ανήκουν στην εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου, Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι το 1899
