Τέσσερις τίτλοι από τις εκδόσεις Ελκυστής παρουσιάζονται εδώ –δύο ποιητικές συλλογές και δύο μυθογραφίες.
Απ' το πλευρό του Αδάμ
Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου
Η ΔΙΕΡΝΗΝΕΙΑ, Η ΧΛΑΙΝΗ
Ο εφιάλτης, λοιπόν, ήταν ο εξής: Το κοριτσάκι να σκαρφαλώνει στα κάγκελα και να το βλέπω να πέφτει. Την ώρα εκείνη να βγαίνει η μητέρα του από την κουζίνα, να αντιλαμβάνεται την πτώση του παιδιού της και να φωνάζει σε έξαλλη κατάσταση: «Το αγόρι μου, σώστε το αγοράκι μου!». Μόνο που η μαμά ήταν η Γερμανίδα του υιοθετημένου αγοριού και το κοριτσάκι της γειτόνισσας είχε αλλάξει φύλο! Προσπαθούσα να φωνάξω «βοήθεια», να απλώσω τα χέρια να συγκρατήσω το παιδί, αλλά τα πόδια μου είχαν κολλήσει στο πάτωμα και φωνή δεν έβγαινε.
Η εξήγηση που μου έδιναν όλοι, ακόμη και ένας φίλος γιατρός, ήταν πως είχα επηρεαστεί υπερβολικά από την αγωνία της υποψήφιας μητέρας κατά την ημέρα της εκδίκασης της υπόθεσης υιοθεσίας. Το δέχτηκα, μια και δεν έβρισκα άλλη, πιο λογική ερμηνεία. Την τρομάρα κάθε φορά που ο εφιάλτης επανερχόταν την ξαναζούσα… Ο καιρός περνούσε, το όνειρο εξασθενούσε, θα έλεγα.
Σε κάποιες πιο πρόσφατες εκδοχές του, έβλεπα ένα παιδάκι να αιωρείται στο κενό, αλλά καμιά μητέρα, κανένα μπαλκόνι.
🌰
Τεταμένη ηρεμία
Νίκου Βαρδάκα
Δεν ήμασταν παρά μονάχα στιγμές.
Στον χρόνο ανεξίτηλες.
🌰
Φώτης και Δομνίκη
Λίτσας Καποπούλου
Μια φορά κι έναν καιρό…
Έτσι αρχίζουν τα παραμύθια. Σαν παραμύθι η αρχή των τρανών πολιτειών. Σαν παραμύθι οι διηγήσεις και οι μνήμες για τις Αλησμόνητες Πατρίδες της καρδιάς μας στην Ελληνική Ανατολή. Στα παραμύθια βασιλεύει η αλήθεια. Από τους ευλογημένους τόπους η Χερσόνησος της Ερυθραίας στη γη της Ιωνίας, στη Μικρά Ασία! Και κάπου πιο μέσα τα Βουρλά! Ανθρώπου μάτι τα διάλεξε! Θεού χέρι τα έπλασε! Βαριά κατάρα σ' όποιον δεν σεβαστεί τέτοιο δημιούργημα! Άγγελοι τα προστατεύουν νυχθημερόν! Νεράιδες χορεύουν στη μαγική Σκάλα τους! Γιατί η λέξη τέλος για τα Βουρλά δεν έχει γραφεί. Οι φλόγες πάθους, έρωτα, ηρωισμού, χαλασμού, αναγέννησης σημαδεύουν ιστορίες ανθρώπων, τόπων, λαών. Όλα είναι φυσικά και μεταφυσικά στης Ανατολής τους τόπους. Κι ίσως κάποτε δούμε, νιώσουμε και πούμε τη φράση, με την οποία κλείνουν τα παραμύθια:
…Κι έζησαν αυτοί καλά… Κι εμείς καλύτερα…
🌰
Πορεία προς Εμμαούς
Αθανάσιου Νικολόπουλου
ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΥΡΩΘΕΝ
Όλοι εσείς οι "αψεγάδιαστοι",
που επιδεικτικά εναγκαλίζεστε προθύμως
κάθε περιοδεύουσα τράπεζα
και είστε ανοικτίρμονες ανοίκεια,
σε κάθε ασκητικό βωμό,
ποτέ σας δεν θα νιώσετε την ηδονή,
των άβολων για εσάς αδέσμευτων ονείρων
και βίαια θ' αναζητείτε εσαεί,
την πρόσκαιρη επίστρωση
της παθογόνου υστεροφημίας σας
και έτσι βέβηλα θ' αντιστρατεύεστε εμμονικά,
κάθε ζωοποιό αντίσταση στην ύβρη
