Ποίημα για τον Χρόνο

Ελίνας Τριπολίτη


Χρόνος είναι οι αναμνήσεις.
Γλυκές αναμνήσεις από μελωδίες αέρινες,
Φευγαλέες και άπιαστες,
Γλυκές αναμνήσεις από χρώματα, λόγια, χαμόγελα,
Γλυκές αναμνήσεις...
Και η μελωδία ξαναρχίζει, ξαναφεύγει...
Χρόνος είναι η μουσική
Ποτέ δεν έχει παρόν, πάντα ανήκει πριν ή μετά.
Χρόνος είναι οι πετούμενες νότες,
Το crescendo που πέφτει,
Το χειροκρότημα,
Οι κτύποι της καρδιάς και του ρολογιού,
Μια λέξη,
Μια λεπτομέρεια
Που φεύγει και χάνεται…
Αλλά χαρά πού αφήνει!
Αυτό· χρόνος είναι η χαρά,
Η ανάμνηση της χαράς,
Μπροστά στο τζάκι, φορτωμένη ρυτίδες,
Με φωτογραφίες και αχνά χαμόγελα.
Χρόνος είναι ρυθμός.
Ρυθμός άπιαστος και σοφός.
Ο ρυθμός που περπατάς, που μιλάς, που σκέπτεσαι.
Ρυθμός και παιχνιδίσματα.
Ο ρυθμός που είναι μέσα σου.
Δεν έρχεται από πουθενά
Και ποιος ξέρει πού πάει.
Χρόνος είναι οι αισθήσεις,
Που αγωνίζονται να πιάσουν το φευγαλέο,
Να το κρατήσουν
Και να το γράψουν σε μια γωνία.
Χρόνος είναι ισορροπία, μια αρχή κι ένα τέλος.
Αρμονία, υποβλητική αρμονία, εκπληκτική.
Αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο η αρχή και το τέλος.
Είναι και το περιεχόμενο –
Ο σκοπός της αρχής
Και η χαρά του τέλους.
Είναι το ίδιο το γεγονός.
Είναι τελικά η ζωή μας...

🌰

Copyright © Ελίνα Τριπολίτη All rights reserved
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιάννη Βάμβουρα