Μανώλη Α. Κατσούλη
Μη φεύγεις,
όσο με κρατάς απ' το χέρι,
με διατηρείς στη ζωή.
Καθώς απομακρύνεσαι
αφήνεις ένα κενό,
η Γη βυθίζεται
κάτω απ' τα πόδια μου,
κι αιωρούμαι στο χάος
των ανεκπλήρωτων ονείρων
Τώρα,
στα χρόνια της ωριμότητας,
με κάνεις να νιώθω
σαν να είμαι νέος ξανά.
Πάντα θα σ' αγαπώ,
αφού ο χρόνος της ζωής μου
αρχίζει και τελειώνει,
κάθε φορά που χάνεται το φως
καθώς ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρά σου.
Σε θέλω τόσο.
Ξαναζωντάνεψες την καρδιά μου
που είχε γίνει πέτρα.
Δρόσισες την ψυχή μου
με το κελάρυσμα του έρωτα,
ζωγράφισες τη χαρά
στα μάτια και στα χείλη μου.
Μου πρόσφερες
ό,τι είχε να δώσει η ζωή
μόνο σε μια νύχτα,
κατακλύζοντας την ύπαρξή μου,
με την τρυφερή ορμή
και το πάθος της νεότητάς σου.
Ξανθολυγερή και τρυφερόκορμη
σαν τα πέταλα των ρόδων,
γεμάτη γλυκές ερωτικές χορδές
και μοναδικά συναισθήματα,
βλέπω το φως του λαμπρού Ήλιου
και τη λάμψη του ολόγιομου Φεγγαριού
μέσα απ' τα μάτια σου,
κι ακούω τους ψίθυρους της αγάπης
μέσα απ' το θρόισμα των μαλλιών σου.
Τα κοχύλια της θάλασσας
αδυνατούν να αφομοιώσουν
και ν' αντιγράψουν τη χροιά
από τα χαρούμενα επιφωνήματα της αγάπης σου.
Όσες λέξεις κι αν πω,
είναι τόσο λίγες,
είναι τόσο μικρές,
μπροστά ακόμα και στη σιωπή σου.
Όσες λέξεις κι αν γράψω,
όσες καρδιές κι αν χαράξω
όταν παραμένω μόνος
στο παγκάκι μας πάνω,
όλα σβήνουν
και στη θέση τους μένει
η γλυκιά μορφή σου,
τη μέρα σαν Ήλιος λαμπρός
και τη νύχτα σαν ολόγιομο Φεγγάρι.
Ναι, για μένα είσαι
ένας Ήλιος λαμπρός
ή ένα ολόγιομο Φεγγάρι,
που το φως τους ξεχειλίζει
και που ακόμα και το Σύμπαν,
δεν το χωράει.
🌰
Copyright © Μανώλης Α. Κατσούλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από φωτογραφία Michael Burger (Last Look)