Μανώλη Α. Κατσούλη
Ήρθες στη ζωή μου ξαφνικά
σιωπηλά, ταπεινά, χωρίς συστάσεις
Κι έγινες πόνος δυνατός,
λαχτάρα, ένταση και πάθος,
ψέμα ονείρου
μα και η πιο τρανή ανίκητη αλήθεια
που μου χαρίζει φιλιά άπειρα
και μια τεράστια αγκαλιά.
Κι έγινες φλόγα
που επίμονα ζεσταίνει και φωτίζει
ελπιδοφόρα κι αισιόδοξα
ακόμα και τα νοτισμένα σκοτάδια της ψυχής μου.
Κι έγινες τραγούδι,
χρώμα, ήχος ψιθυριστός, φιγούρα,
εικόνα που καταργεί τη λογική,
ξυπνά τις αναμνήσεις,
πολλαπλασιάζει τα όνειρα
και μου βγάζει συναισθήματα
που με κάνουν να χαμογελώ
και συνάμα να βουρκώνω.
Είσαι όπου έχει ομορφιά
στη γη, στη θάλασσα, στον ουρανό,
στο φως αλλά και στο σκοτάδι,
όπου έχω ανάγκη να σε βρω
και μου ζεσταίνεις την καρδιά.
Κοίτα τ' αστέρια τ' ουρανού και το φεγγάρι
καθώς αθόρυβα σταλάζουν τα χρυσασημοκέντητα φτερά τους
και κατεβαίνουν για σένα χαμηλά:
για να δεις και να καταλάβεις πόσο σε σκέφτομαι,
για ν' αντικρίσεις τη φωλιά του έρωτα και της αγάπης,
ανέγγιχτη απ' τους κακούς, που έχτισα για σένα.
Και σ' αγαπώ περισσότερο όταν μου λείπεις.
Και φοβάμαι μη με ξεχάσεις.
Και φοβάμαι μην αλλάξεις.
Να προσέχεις…
🌰
Copyright © Μανώλης Α. Κατσούλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Melanie Ferguson
