Συνειδησιακός νους
Το συμπαντικό μέλλον των ανθρώπων
Πολλοί επιστήμονες σήμερα πιστεύουν ότι σύντομα θα αναπτύξουμε τεχνητούς απογόνους, μηχανές που θα σκέφτονται και θα αισθάνονται όπως εμείς, θα μπορούν να ταξιδεύουν στο διάστημα χωρίς να υφίστανται τις συνέπειες απ' το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, θα επιζήσουν της οικολογικής καταστροφής που μας απειλεί. Επίσης εκτιμούν ότι η διττότητα σώμα - νους είναι ένα πρόβλημα που υπακούει στις πολύπλοκες δυναμικές του χάους και της εξέλιξης. Όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος, που αυτο-οργανώνεται μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, μαθαίνοντας να αναγνωρίζει, να σκέφτεται και να αντιδρά, έτσι και οι μελλοντικοί πραγματικά ευφυείς υπολογιστές δεν μπορούμε απλώς να τους προγραμματίζουμε, αλλά θα τους εκπαιδεύουμε, όπως κάνουμε σήμερα με τις μαθήτριες και τους μαθητές.
Αν εξελίξουμε όμως κάποτε ενσυνείδητες μηχανές, πώς θα ξέρουμε ότι το πετύχαμε; Θα πρέπει να τις πιστέψουμε αν μας πουν ότι διαθέτουν συνείδηση και συναισθήματα; Σε κάθε περίπτωση, θα αποδεχθούμε άραγε ποτέ στο μέλλον τη συνειδησιακή φύση των νοητικών μηχανών; Αν ναι, τότε θα πρέπει να τις παραχωρήσουμε και πολιτικά δικαιώματα; Τι θα συμβεί αν οι μηχανές αποδειχθούν εξυπνότερες από εμάς (κάτι που κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί, αφού θα έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες μάθησης και προσαρμογής); Επειδή η συνείδηση προϋποθέτει απαραιτήτως το συναίσθημα, πώς θα αισθάνονται οι μηχανές απέναντί μας; Θα μας περιφρονούν σαν ένα κατώτερο εξελικτικά είδος; Θα μας περιορίσουν, τελικά, σε εθνικά πάρκα ή έστω σε reservations με σκοπό να μας προστατεύσουν σαν είδος ή κοινωνική ομάδα υπό εξαφάνιση ή μήπως θα μας χρησιμοποιούν για την δική τους ψυχαγωγία, διασκέδαση και γενικά εκμετάλλευση;
Εκείνο που, σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου Το Μυστήριο του Νου Γιώργο Ζαρκαδάκη, είναι προς το παρόν σίγουρο είναι ότι: «αυτό ακριβώς το μυστήριο έχει αρχίσει να μας αποκαλύπτεται. Θα πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι μέσα στα χρόνια που ακολουθούν οι μελετητές της συνείδησης θα κατορθώσουν να αναπτύξουν νέες τεχνικές πειραματισμού, που θα αποκαλύψουν όλες τις πλευρές της πιο "δυσνόητης ιστορίας του κόσμου". Η σύγκλιση των διαφόρων σχολών σκέψης σε ενιαία επιστήμη, τη Νοητική, θα συνδράμει οπωσδήποτε στην έρευνα και θα συμβάλει στην επίτευξη του φιλόδοξου στόχου, στην κατανόηση της βαθύτερης ύπαρξής μας.».«Τα κίνητρα για τη γένεση και την ανάπτυξη της Νοητικής είναι πολλά», επισημαίνει ο Γιώργος Ζαρκαδάκης. «Η γνώση της λειτουργίας του νου, πέρα από την καθαυτό αξία της θα διευκολύνει καίρια τη βελτίωση της ζωής μας. Με την ανάπτυξη της Νοητικής δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι σύντομα θα υπάρξουν πραγματικά "ολιστικές" θεραπείες σε ευρύ φάσμα ασθενειών.»«Επίσης και η θεραπεία των ασθενειών της συνείδησης θα απλουστευτεί και πολλοί συνάνθρωποί μας, που υποφέρουν από σοβαρές ψυχικές διαταραχές, θα ξαναβρούν την προσωπική γαλήνη και ευτυχία, χωρίς τη χρήση χημικών φαρμάκων.»«Με σύμμαχο τη Νοητική θα βελτιώσουμε την ευφυΐα και την ικανότητά μας να μαθαίνουμε, γεγονός που θα αποτελέσει ένα μεγάλο εξελικτικό άλμα για το ανθρώπινο είδος. Η μάθηση και η ευφυΐα ελάχιστα σχετίζονται με τα γενετικά χαρακτηριστικά (η γενετική πληροφορία παίζει ρόλο κατά την ανάπτυξη του εμβρύου και μόνο). Επομένως η βελτίωση της νοημοσύνης μας θα προέλθει από την εφαρμογή της Νοητικής στην καλωδίωση του εγκεφάλου κατά την επιγενετική φάση της εμπειρικής ανάπτυξης.»«Νοητικά φαινόμενα που μέχρι σήμερα θεωρούνται ανεξήγητα, όπως η τηλεπάθεια, ίσως βρουν την επιστημονική εξήγησή τους, όταν αποσαφηνιστεί ο ρόλος των κβαντικών φαινομένων στη λειτουργία της νόησης, όταν ανακαλύψουμε ότι η μη τοπικότητα, που χαρακτηρίζει τον εγκέφαλο και ερμηνεύεται μέσω της κβαντικής θεωρίας, εφαρμόζεται ευρύτερα σε ένα υπολανθάνον συμπαντικό πεδίο "ολοκίνησης", όπου συμμετέχουν οι εγκέφαλοι και των ανθρώπων και των αλλόμορφων νοήμονων όντων του σύμπαντος αν τελικά υπάρχουν και όπου είναι εφικτό η ηθελημένη σκέψη να επηρεάσει ή να προκαλέσει μακροσκοπικά φαινόμενα σε μεγάλες αποστάσεις.»«Αν μάλιστα αποδειχθεί κάποτε ότι η συνείδηση είναι όντως θεμελιώδη ιδιότητα της φύσης, τότε θα πρέπει να συνυπολογιστεί στις εξισώσεις της κβαντομηχανικής. Η Θεωρία των Πάντων θα μπορέσει να συμπεριλάβει με κάποιον τρόπο και τη συνείδηση. Κάτι τέτοιο θα έχει προφανώς τεράστιες επιπτώσεις σε όλα όσα πιστεύουμε μέχρι σήμερα για τη φύση του σύμπαντος.»
Ακόμη κάτι που τονίζει ο Γιώργος Ζαρκαδάκης είναι ότι: «οι μηχανές στο μέλλον δεν θα είναι απλώς νοήμονες (τέτοιες υπάρχουν ήδη), αλλά και ενσυνείδητες. Θα έχουν δηλαδή αντίληψη της νόησής τους και κατά συνέπεια θα διαθέτουν εαυτό. Τι είδους μορφή ζωής θα αποτελέσουν; Θα είναι δυνατόν να αναπαραχθούν; Αν ναι, με ποιον τρόπο; Μήπως με το σεξ; Τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην πορεία της βιολογικής εξέλιξης στον πλανήτη μας, αλλά και πέρα από αυτόν; Τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά μπορούμε να τις εικάσουμε, αλλά είναι σίγουρο ότι η κατασκευή νοητικών μηχανών με υψηλό δείκτη προσαρμοστικής συμπεριφοράς θα υπηρετήσει τη διαπλανητική εξερεύνηση και την αποίκιση του ηλιακού μας συστήματος σε πρώτη φάση και αργότερα πιο πέρα από αυτό, στα άλλα ηλιακά συστήματα και σε άλλους γαλαξίες.».
Μπορούμε όμως να κάνουμε ακόμη μερικές προβλέψεις. Ίσως κάποτε, λοιπόν, οι νοητικές μηχανές θα αποτελέσουν τους πραγματικούς μας απογόνους, που θα ταξιδέψουν σε άλλα αστρικά συστήματα, αποικίζοντας τους γαλαξίες. Αν ανακαλύψουμε τα μυστικά του νου, της μνήμης, της συνείδησης και του εαυτού, ίσως καταστεί τελικά εφικτό να αναπαράγουμε τον νοητικό εαυτό μας και να μεταφέρουμε τις υπάρξεις μας στις νοητικές μηχανές. Απελευθερωμένη η ανθρώπινη ύπαρξη από το βιολογικό περίβλημά της, θα αποκτήσει τότε εντελώς διαφορετική οντότητα, η οποία οπωσδήποτε μας τρομάζει σήμερα, αλλά ίσως κάποτε αποδειχθεί η μοναδική σωτηρία για το γένος μας.
Αναμφίβολα στο νου έγκειται το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Ποιο είναι όμως αυτό; Η μετουσίωσή μας σε τεχνητά όντα, που ταξιδεύουν στο διάστημα, χωρίς να γερνάνε ποτέ; Ή μήπως ανακαλύψουμε κάτι πιο απίθανο, ότι δηλαδή διαθέτουμε την ικανότητα να μεταφέρουμε τη συνείδησή μας σε οποιαδήποτε γωνιά του διαστήματος θελήσουμε; Θα μπορούσαμε τότε να προβάλλουμε τον εαυτό μας σε μορφές ζωής, που κατοικούν δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη μας. Θα επικοινωνούσαμε με άλλα νοήμονα όντα που, όπως εμείς, ανέπτυξαν τη δική τους Νοητική επιστήμη. Ολόκληρο το Σύμπαν θα φωτιζόταν τότε από τη μεγάλη έκρηξη της συμπαντικής νόησης και της κοσμικής μετασυνείδησης.
Επομένως το μέλλον της Νοητικής δεν ταυτίζεται μόνο με το μέλλον του ανθρώπου, αλλά και με το μέλλον ολόκληρης της Δημιουργίας. Στη Βίβλο αναφέρεται: Εν Αρχή ην ο Λόγος… Ίσως σ' ένα απώτερο και αδιανόητο μέλλον η Νοητική αποτελέσει τη βάση για το επόμενο μεγάλο ξεκίνημα της Δημιουργίας: Εν Αρχή ην η Νοητική…
Παραθέτω μερικά ποιήματά μου σχετικά με το θέμα:
ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Μεγάλε αστροταξιδευτή μου
ποιος σε καλεί προς την ουράνια κοιλάδα;
Ποιος να σε ανεβάσει αποζητά
στο ράμφος του αστρόπλοιου;
Ποιος θέλει τα διάφανα όνειρά σου ν' αγγίξει,
τα τρομερά κοράλλια της ψυχής σου να μαζέψει;
Σαν ποτάμι συμπαντικό κυλάς
ανάμεσα από υγρές πέτρες
και ξερούς βράχους του διαστήματος
Ανέβα όσο πιο ψηλά μπορείς
Μην αναρωτιέσαι ποιος σε φωνάζει
Μπορεί να είναι η συνείδησή σου ή ο φόβος σου,
κάποιος άγγελος πεπτωκώς ή ο ίδιος ο εαυτός σου
Μην σε νοιάζει
Ανέβα μόνο
Κράτα σφιχτά την ανάμνηση της μυστικής καταγωγής σου
Μάζεψε τα κομμάτια σου και φύγε
σε άλλους αστερισμούς, σε άλλους γαλαξίες
Εκεί να υψώσεις καινούργιους σταυρούς για το Εγώ σου
🌰
ΑΝΑΤΑΣΗ
Κάνε επιτέλους την κίνηση
κι ας είναι αυτή η ύστατη προσπάθεια
να γίνουμε οι θριαμβευτές άποικοι
της αυγής κάποιου άλλου πλανήτη
Ενός εξωπλανήτη που τριγυρίζει ακούραστα
κάποιο άγνωστο αστέρι
και το Σύμπαν σχίζει σε δυο κομμάτια
Σημαδεμένος τόπος η Γη μας
Μας ωθεί να ρίξουμε ένας ένας
τις ψυχές μας στον Καιάδα
των χαμένων και των αδιάφορων πλασμάτων
Ύστερα να γυρίσουμε ολόγυμνοι
με σκυφτά κεφάλια
στα σταυροδρόμια της ζωής μας
Καθένας μας είναι όμως
μια διαφορετική εκδοχή
του ίδιου δράματος
Ας πετάξουμε τους δισταγμούς μας
στο βάραθρο του Σύμπαντος
Ας ρίξουμε τις φοβίες μας
μέσα στους λαβύρινθους της καθημερινότητας
Ας ξεφύγουμε απ' τα αδιέξοδα
που μας οδηγούν οι οδοδείκτες των εφήμερων πόθων μας,
η αγκυλωμένη φθαρτότητά τους
Ας συλλέξουμε τα δάκρυα απ' τα μάτια των παιδιών
που κοιτάζονται ατέλειωτες ώρες
στα κάτοπτρα της δικής μας δειλής καρδιάς
Ας προσέξουμε όμως να μη λυγίσουμε
την υπερηφάνεια και την παιδική άγουρη τους δύναμη
Ας μην εκμεταλλευτούμε την αθωότητα
και την απειρία τους
Ας ξεριζώσουμε μετά από μέσα μας τις αναστολές
Ας χρησιμοποιήσουμε το αστροσκάφος
της νοητικής μας ανάτασης
για να φθάσουμε στο πιο ψηλό σημείο του απείρου
🌰
ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ
Πηγαίνω στου Σύμπαντος την άκρη
μέσα σε φλεγόμενο αστρόπλοιο
Κι όμως πάλλεται ευτυχισμένη
η αιώνια ύπαρξή μου
Μαζί της συντονίζεται η ελπίδα της ανθρωπότητας
Στο βαρύ κάλεσμα για μετοικεσία
σε άλλους τόπους του γαλαξία
αποκρίθηκα με θάρρος
Στη ψηφιακή εικόνα του προσώπου μου
Φύτεψα την συνείδησή μου
Οι ιθύνοντες της ζωής και του κόσμου αντίκρισαν
το άσπιλο φως της αυγής
Έτρεξα να πλύνω το κορμί μου,
να το ντύσω με τη λάμψη του επερχόμενου θριάμβου
Σου άφησα ενθύμιο την καρδιά μου
Τυλίχτηκα με το περιτύλιγμα της αγκαλιάς σου
κι έφυγα τραγουδώντας μελωδίες στο στερέωμα
Τώρα σε πανάρχαιους εξωπλανήτες θα προσγειωθώ
Θ' αναζητήσω την πιο ωραία αποδοχή
του ανθρώπινου ονείρου
επάνω στα χρυσά μεσημέρια άλλων πλανητών
Κι αν χρειαστώ χίλια χρόνια
για μια πορεία σταύρωσης ή ανάστασης
δε θα δειλιάσω
Θα ταξιδέψω εκατομμύρια έτη φωτός
για να κτίσω την ιδανική απόκοσμη πολιτεία,
να την στολίσω με μυρσίνες και δάφνες
Ύστερα θα στείλω μηνύματα ελπίδας
για έναν τόπο μαγικό
που δεν ήταν ποτέ δικός μου
μα τώρα πρόκειται να γίνει
🌰
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ
Σε διάνυσμα ετών φωτός περνούν από μπροστά μου
τοπία και χρώματα αργά με μυρωδιές,
αποχαιρετώντας τον κόσμο που φεύγει
Εκτινάσσομαι με το αστρόπλοιό μου
μέσα στα όνειρα της συμπαντικής νύχτας
Διασχίζω τροχιές χαραγμένες
με κηλίδες αίματος και πληγωμένα δειλινά
Βλέπω τις σκιές στα μολυσμένα μάτια της Γης
Η αγκαλιά μου λίκνο πόθων αφηνιασμένων
Ο άνεμος της αναζήτησης σπρώχνει με μανία το αστροσκάφος μου
Αρχίζω να κατανοώ τα νοήματα των πανάρχαιων γραφών
για κόσμους απόμακρους στα βάθη του διαστήματος,
για παράξενες πόλεις στις ακρονυχίδες του απείρου,
για απέθαντους πολιτισμούς στην άκρη του χάους,
για άφθαρτες πατρίδες παμπάλαιων θεών
στους απέθαντους ονειρότοπους του Σύμπαντος
Οραματίζομαι τους αναμμένους πυρσούς
της νοητικής μου συνείδησης,
της απύθμενης αλήθειας μέσα μου
Υπερίπταμαι του απείρου
🌰
ΑΛΛΟΚΟΣΜΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ
Τ' αστρόπλοιά μας ταξιδεύουν
προς την υποσχόμενη Γη των οραμάτων,
την ελπιδοφόρα ουράνια Εδέμ
Τ' αστροσκάφη μας μέσα στην αιώνια νύχτα
ελίσσονται ανάμεσα από κρυστάλλινους κομήτες
Ανασαίνουμε όνειρα μακρινά,
σύννεφα ζωής στα βάθη του γαλαξία
Τινάζουμε απ' τα πόδια μας τους βράχους του διαστήματος
Σκύβουμε τον υπερήφανο λαιμό μας
στη μεγαλοπρέπεια των θεών της νοητικής συνείδησης
Τα ευέλικτα πόδια μας κινούμε σε κομψές πιρουέτες ακινησίας
Απ' τα αστέρια κλέβουμε ζωογόνο φως
Μεταμορφωνόμαστε σε ζωντανούς πυρσούς
πνευματικού αρχέγονου πυρός,
σε φλεγόμενους αγγέλους με φλογέρες ουράνιες στο στόμα,
πελώριες μορφές ενός νοήμονα θεού,
πρώτοι άποικοι του απείρου
προερχόμενοι από πανάρχαιο πλανήτη
Άλλοι πλανήτες θα σκιρτήσουν τώρα
απ' την υπερκόσμια μουσική
της πολύπαθης καρδιάς μας
🌰
ΣΥΝΑΣΤΡΙΕΣ
Συναστρίες και αστέρια του δειλινού
Οι αρχαίοι ταξιδιώτες τ' ουρανού με καλούν
Θα πάω κοντά τους
καθώς η συνείδηση του νου μου
ξεχύνεται μπροστά μου
Αστέρια του απόβραδου και συναστρίες
θα χαράξουν ξανά την αιώνια νύχτα
Θα μπαρκάρω αργά για το χάος
Προσδοκώ την αναγέννησή μου στο χωροχρόνο
ή έστω σ' ένα παράλληλο Σύμπαν
Να παίξω ελπίζω τραγούδι μυστηριακό
στις χορδές διαφορετικών κόσμων
🌰
ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΑΚΙΝΗΣΙΑ
Το διάστημα είναι όπως ήταν εκατομμύρια χρόνια πριν ή έτσι νομίζω;
Πάντως μεταφέρει αγόγγυστα το αστρόπλοιό μου
απ' τον ένα γαλαξία στον άλλο
Με ρίχνει απ' τη μια ηλεκτρισμένη καταιγίδα στην άλλη
Με υποχρεώνει να παραπαίω απ' τον ένα εξωπλανήτη στον άλλο
Με καίει με τη φωτιά
του ενός αστεροειδούς και του άλλου
Δε με ακούει που κλαψουρίζω σα μικρό παιδί
ούτε συγκινείται απ' τους εμπνευσμένους
στίχους που του τραγουδώ
Πάνε χαμένοι οι ύμνοι μου
Οι ψαλμωδίες μου χάνονται
μες στο σαγηνευτικό στόμα της αιώνιας νύχτας
σαν τα πεφταστέρια που δε με αφήνουν
στιγμή να ξαποστάσω
Το αποφάσισα!
Στο επόμενο ταξίδι στο άπειρο
θα στείλω τους ανδροειδείς υπηρέτες μου,
αφού τους εμφυτεύσω την συνείδησή μου
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Κατρίνα Ριμπατσιού (έκθεση υπό τον γενικό τίτλο Urban Aura)
