Οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν να μην κατανοούν πως έχουμε μόνο μία ζωή να ζήσουμε και οφείλουμε –πρώτα και πάνω απ' όλα– στον εαυτό μας να την αξιοποιούμε στο έπακρο. Δεν εννοώ να φτάνουμε σε ακρότητες, που μπορεί να βλάψουν εμάς ή τους άλλους γύρω μας, αλλά να ζούμε ουσιαστικά και όχι απλά να περνά η κάθε μέρα και να σκεφτόμαστε μόνο πώς θα επιβιώσουμε. Ναι, θα κάνουμε λάθη, αλλά σκοπός είναι να μαθαίνουμε απ' αυτά και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Γιατί η ζωή δεν είναι μία θεατρική παράσταση ή σκηνή σε κάποιο κινηματογραφικό έργο, που μας δίνει το περιθώριο να την επαναλάβουμε σε περίπτωση που κάτι δεν βγαίνει όπως θα το επιθυμούσαμε. Αλλά πέρα απ' αυτά, πρέπει ο καθένας και η καθεμία να ζει τη ζωή που εκείνος/η επιθυμεί και όχι όπως ορίζουν οι άλλοι γύρω του/της.
Ναι, ξέρω. Μεγάλος ο πρόλογός μου, αλλά υπάρχουν φορές που παρασύρομαι από τις σκέψεις, που κατακλύζουν το μυαλό μου, στο αρχικό άκουσμα του τίτλου του εκάστοτε βιβλίου που μπορεί να διαβάζω εκείνη την στιγμή, που θέλω να τις βγάλω από μέσα μου. Όχι για να νιώσω μία ψυχική ανακούφιση, αλλά για να τις μοιραστώ μαζί σας.
Κάτι ανάλογο μου συνέβη και με το νέο βιβλίο του συγγραφέα Πασχάλη Λαμπαρδή, με τίτλο «Πρόβα ζωής», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αρμός. Ειδικά αυτή η εκκωφαντική, μέσα στην απόλυτη σιωπή, εικόνα του εξωφύλλου με κάνει να σκεφτώ πως αυτό το άτομο βγάζει μία κραυγή και εξωτερικεύει όλα όσα αισθάνεται και ίσως τον καταπιέζουν κι ενοχλούν.
Ο συγγραφέας, όντας ο ίδιος ψυχολόγος, μπορεί να μιλήσει για την ανθρώπινη ψυχολογία και να την κατανοήσει μέσα από το βιβλίο του «Πρόβα ζωής». Μέσω του βασικού του ήρωα (τολμώ να πω πως εκείνος θα λειτουργήσει ως μία άλλη ορθή πατρική φιγούρα) και των ψυχικών τραυμάτων που αυτός φέρει, θα βοηθήσει τα λοιπά πρόσωπα του βιβλίου να εξωτερικεύσουν όσα νιώθουν και να πάρουν επιτέλους τη ζωή τους στα χέρια τους.
Ναι, καλά ακούσατε. Υπάρχουν διάφοροι κομβικοί σταθμοί στη ζωή ενός ανθρώπου που του επιβάλλουν να πάρει μία απόφαση. Θα συνεχίσει να ζει τη ζωή που άλλοι έχουν επιλέξει για εκείνον ή πλέον θα πάρει εκείνος τα ηνία στα χέρια του;
Κάθε άνθρωπος είναι μία ξεχωριστή, αυτόνομη οντότητα. Ουσιαστικά ανήκει στον εαυτό του και μόνο και όχι στους γονείς που τον γέννησαν. Οι γονείς, όπως και όλοι οι άνθρωποι, κάνουν λάθη, που έχουν αντίκτυπο πάνω στην ψυχή των παιδιών τους, είτε βρίσκονται σε νεαρή, είτε σε εφηβική ηλικία. Θέλοντας να προστατέψουν τα παιδιά τους από τα ίδια λάθη που έκαναν εκείνοι σε μικρότερη ηλικία, άθελά τους, τα περιορίζουν και τους κόβουν τα φτερά και τα όνειρα, χωρίς να τα ρωτήσουν τι θέλουν εκείνα.
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη κατηγορία γονέων που προσπαθούν να ζήσουν τα απωθημένα τους και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους μέσω των παιδιών τους, καθιστώντας πάλι τα παιδιά τους δυστυχισμένα. Και κάπου εδώ προστίθεται και το σχολείο και η παντελής έλλειψη στήριξης των παιδιών και εφήβων με καλλιτεχνικές τάσεις. Κι όλα αυτά, δυστυχώς, ακολουθούν τα παιδιά ως ενήλικες.
«Δεν έχει σημασία από πού ξεκινάς, αλλά πού θέλεις να φτάσεις!»Η πρόβα ζωής εκπέμπει το μήνυμα να μην καθυστερούμε άλλο στη ζωή και να κάνουμε πρόβα την καλύτερη εκδοχή της. Ώστε να τη ζήσουμε πέρα από τις πληγές μας, σαν ένα θαύμα που μας χαρίστηκε και όχι σαν τραύμα που συνεχώς αιμορραγεί.Το βιβλίο καλεί τον καθένα να ορθώσει ανάστημα στις αρνητικές καταβολές του, μην επιτρέποντας να κλέψουν τα όνειρά του. Να ελευθερωθεί από τις παιδικές του φυλακές, χωρίς να χάνει πολύτιμο χρόνο μεμψιμοιρώντας.(Περίληψη οπισθόφυλλου)
Όλα αυτά κι ακόμα παραπάνω θίγονται ως βασικά ζητήματα προς συζήτηση και προβληματισμό μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Ένα βιβλίο άκρως ρεαλιστικό –κατά τόπους σκληρό– μα πάνω απ' όλα ειλικρινές κι ελπιδοφόρο. Ναι, μπορούμε πάντα να ελπίζουμε, όσα άσχημα κι αν μας συμβούν.
Εμένα μου άρεσε, επίσης, ο αδιάκοπος, ευφυής και καθαρός λόγος του συγγραφέα, που γεννά αβίαστα ποικίλα συναισθήματα και σκέψεις, που διαρκούν για καιρό μετά την ανάγνωση του βιβλίου. Ένα ιδιαίτερο, μα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που αξίζει της προσοχής σας.
Καλή ανάγνωση!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Ο Πασχάλης Λαμπαρδής ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει ψυχολογία, με μεταπτυχιακές σπουδές στην κλινική και κοινοτική ψυχολογία. Ασχολείται με την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τόσο ερευνητικά όσο και με τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών και με την αντιμετώπιση διαφόρων θεμάτων, που προβληματίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, καθώς και με τη συγγραφή βιβλίων. Πιστεύει ότι η τέχνη του λόγου έχει λυτρωτική δύναμη και ότι η πίστη μπορεί να κάνει μικρά και μεγάλα θαύματα στη ζωή μας. Έχει γράψει τα βιβλία: Υπόθεση ζωής (Μαλιάρης, 1997), Ο ταξιδευτής του Βοσπόρου (Ιωλκός, 2002 και β΄ έκδοση, Πατάκης 2010 και Βραβείο λογοτεχνίας και πνευματικών αξιών 2002 από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων), Οι φύλακες της Ανατολίας (Πατάκης, 2005), Η κοιλάδα των σπαθιών (Πατάκης, 2008), Κάθετη έξοδος (Πατάκης, 2011 και Βραβείο Αναγνωστών 2012), Ένα (Πατάκης, 2014), Ξαναγράφω τη ζωή μου απ' την αρχή (Πατάκης, 2018), καθώς και αρκετά διηγήματα.
