Όπως πάντα στο Studio Κυψέλης περιμένεις το θεατρικά αναπάντεχο! Και αυτό συμβαίνει με τη θεατρική διασκευή της νουβέλας του Όσκαρ Ουάιλντ από τον Τζον Όσμπορν. Σ' αυτό συντελεί και η καταπληκτική απόδοση στην ελληνική γλώσσα από τον Θωμά Βούλγαρη. Φωτίζονται σημεία και πτυχές των ηρώων, περισσότερο απ' ότι στο ανάγνωσμα του βιβλίου. Κι αυτό, από μόνο του, είναι μεγάλη επιτυχία! Συνήθως τα βιβλία υπερτερούν των θεατρικών προσεγγίσεων και των κινηματογραφικών ταινιών.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός δημιουργεί, για άλλη μια φορά, τις συνθήκες των ηρώων με τρόπο ανάγλυφο, κεντώντας κυριολεκτικά τον λόγο τους και άμεσα σε βάζει στην ατμόσφαιρα του έργου. Δύσκολο! Δεν πρόκειται για επιφανειακούς χαρακτήρες. Υπάρχει βάθος ψυχής σε όλους… Καλούνται με τον λόγο να εναρμονιστούν με τον χαρακτήρα που υποδύονται και ταυτόχρονα να μην ξεφύγουν απ' τη συνθήκη που «κρύβει» το έργο. Χαρακτηριστική η περίπτωση του ζωντανού πορτρέτου.
Συχνά σκέφτομαι πως μόνο δυο σημαντικοί περίοδοι υπάρχουν στη ζωή ενός καλλιτέχνη. Όταν εμφανίζεται ένας νέος τρόπος έκφρασης κι όταν εμφανίζεται ένα πρόσωπο που μπορεί να εκφράσει αυτόν το νέο τρόπο… Όλοι ανακαλύπτουμε κάποια στιγμή έναν ρεαλισμό που αγγίζει τη χυδαιότητα ή έναν ιδεαλισμό που είναι κενός.
Οι ηθοποιοί, όλοι ανεξαιρέτως, αποδίδουν εξαίρετα τους ήρωες του έργου, κρατώντας την ιδιαιτερότητά τους σαν χαρακτήρες σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Τι σημαίνει «καλή επιρροή»; Να δώσεις την ψυχή σου σε κάποιον άλλο; Μα αυτή ποτέ δεν του ανήκει. Οι σκέψεις του, οι αρετές του, δεν θα είναι ποτέ δικές του. Τα πάθη του ξένα. Οι αμαρτίες του δανεικές. Σαν ηθοποιός σε ρόλο που δεν του πάει καθόλου.
Οι κινήσεις είναι μετρημένες και εναρμονισμένες με τον χαρακτήρα. Εντυπωσιακή η χορογραφία του Ντόριαν και του ζωντανού πορτρέτου.
Αλλά οι ψυχές μας είναι γυμνές και πεινασμένες. Μας λείπει το θάρρος… Δεν ξέρω βέβαια αν το είχαμε και ποτέ.
Η μουσική καταπληκτική… εξόχως θεατρική. Τα σκηνικά και τα κοστούμια κι οι φωτισμοί, έρχονται να συμπληρώσουν αξιόλογα τις εικόνες στα μάτια μας.
Η τέχνη δεν επηρεάζει τη δράση. Την εκμηδενίζει. Τα βιβλία που ο κόσμος αποκαλεί ανήθικα παρουσιάζουν απλώς την ανηθικότητα του ίδιου του κόσμου που τα κατηγορεί.
Το κείμενο αποδίδεται αυτούσιο. Τι να περικόψεις άλλωστε; Πυκνός και ουσιαστικός λόγος, που δεν κουράζει και ταυτόχρονα σε προβληματίζει σε βάθος.
Η ομορφιά είναι μορφή ευφυΐας. Ίσως ανώτερη από την ευφυΐα. Δεν χρειάζονται εξηγήσεις. Συγκαταλέγεται στα μεγάλα δεδομένα του σύμπαντος. Όπως το φως… και το σκοτάδι……Τα πορτρέτα έχουν κάτι μοιραίο. Αποκτούν δική τους ζωή.
Ήμουν τυχερός που ξανακατέβηκα τα σκαλοπάτια του θεάτρου που οδηγούν σ' αυτή τη μαγική σκηνή. Θέατρο λόγου και ψυχής! Και θα το ξανακάνω!
Εγώ όμως πιστεύω, και πραγματικά το πιστεύω, ότι υπάρχει κάπου μια νέα ζωή, ένα είδος, ένας τρόπος, μια πρόσβαση στη ζωή ή κάτι που μπορεί να την αναδημιουργήσει.
Άγγελος Μαρίνος
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Περιέχονται αποσπάσματα από το κείμενο της παράστασης.
Το υπέροχο κλασσικό αριστούργημα μιλά για ένα γοητευτικό νέο που αναστατώνει με την ομορφιά του το Λονδίνο, ποζάρει για ένα πορτρέτο και εύχεται να παρέμενε νέος όπως αυτό σε όλη του τη ζωή με οποιοδήποτε τίμημα. Ένα μεταφυσικό αριστούργημα για την νιότη που χάνεται και τη ζωή που μας προσφέρεται.
Συντελούν:
Κείμενο: John Osborne
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λιβανός
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης
Σκηνικά - κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Χορογραφία: Ειρήνη Τσότρα
Θεατρολόγος: Χαρά Μπακονικόλα
Σύμβουλος: Γιάννης Σολδάτος
Σύμβουλος κειμένου: Ροζίτα Σώκου
Δημόσιες σχέσεις: Καλλιόπη Παπαδά, Ζωή Τριανταφυλλίδη
Διεύθυνση διαφημίσεων: Χρύσα Πολυζώη, Δημήτρης Βασιλειάδης
Φωτογραφίες: Zώης Τριανταφύλλου-Σφακιανάκης
Teaser: Αντώνης Μανδρανής
Κινηματογράφηση: Χρήστος Λουκάκης
Βοηθός σκηνοθέτη - Υπεύθυνος αρχείου: Βασίλης Θεοδώρου
Marketing manager: Νίκος Σαραφανιάν
Επιμέλεια έκδοσης: Έφη Βενιανάκη
Ζωγραφική εκτέλεση: Θέμης Φίλης
Κατασκευή κοστουμιών: Vania Aleksadrovna
Ερμηνεύουν:
Καίτη Ιμπροχώρη ως Λαίδη Άγκαθα, Γιώργος Λιβανός, Γιάννης Τσιώμου, Μάνος Χατζηγεωργίου, Αγάπη Μανουρά, Μαρία Δρακοπούλου, Σωτήρης Αντωνίου, Γιώργος Καραντζάς και στον ρόλο του Ντόριαν Γκρέι ο Ανδρέας Ζαχαριάδης.