Χρήστου Ντικμπασάνη
Η παράνοια του πολέμου απογυμνώνει την ελπίδα,
αδειάζει τον ουρανό από τα αστέρια
και τους δρόμους από τα χαμόγελα των παιδιών
Τώρα απομένουμε μόνοι να επαιτούμε
Στην τσέπη της δεν κρύβουμε τίποτα δικό μας
Μόνο αυτές τις μνήμες της φωτιάς
που δυναμώνουν με το κύλισμα των εποχών
Εξάλλου πόσα πράγματα να χωρέσουμε μέσα της;
Μα σε τι ωφελεί πια το φύλαγμα
των φλεγόμενων αναμνήσεών μας;
Πίσω από την πλάτη μας
άλλοι ορίζουν τα όνειρά μας
Σηκώνουμε ένα κοχύλι
από την άμμο του χρόνου
Αναρωτιόμαστε, αν μπορούμε
να κρυφτούμε μέσα του για πάντα
🌰
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο συγκαταλέχθηκε στη δεκάδα των διακριθέντων του International Day of Peace Poetry Contest 2022
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Salvador Dali (Late Night Dreams, 1923)
