Μανώλη Α. Κατσούλη
Περπατάγαμε στους δρόμους
που έφτιαχναν οι λευκές σκιές του Φεγγαρόφωτου
αφού ο Ήλιος μας
κρυβόταν πάντα πίσω απ' τα σύννεφα.
Συνηθίσαμε στο σκοτάδι,
τα μάτια μας έβλεπαν πλέον
Κι έγινα λουλούδι
που άνθιζε όπου το κλάδευαν.
Κι έγινες μυγδαλιά
που άνθιζε στο καταχείμωνο.
Χέρι με χέρι,
ώμο με ώμο,
αγκαλιά με αγκαλιά,
νυχτολούλουδό μου
πώς ν' αντέξω τις νύχτες
χωρίς τ' άρωμά σου;
Ζωγραφιά σε σπασμένο καθρέπτη,
πώς να παραμερίσω την καρδιά μου,
γιατί η ώρα είναι λάθος και περασμένη;
🌰
Copyright © Μανώλης Α. Κατσούλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Marc Chagall (Interior with flowers, 1918)