koukidaki: Ηρώδη ενύπνιο

Χρήστου Ντικμπασάνη

Κοντά στα ξημερώματα

ξύπνησα απ' το μαρτύριο του εφιάλτη

που έβλεπα με ματωμένα μάτια

Άκουγα ακόμη τον ήχο τον ανυπόφορο

του ανήλεου σπαθιού μου

Είχα ακόμη μέσα μου τα πτώματα

των θυσιασμένων βρεφών

και των μικρών παιδιών

Ήμουν στον ύπνο μου μέτοικος

σε χώρα τρομακτική,

σε πόλη κρίσης και θυσίας,

σε δρόμους γεμάτους σταυρούς

που μόνος μου έστησα με πληγωμένα χέρια

Τι; Να εξομολογηθώ; Εφιάλτης ήταν!

Με σφαλισμένα βλέφαρα γεμάτος εμμονές

έβλεπα να κόβω με το μαχαίρι και το σπαθί

τις άγουρες σάρκες ανύποπτων παιδιών,

παλεύοντας ν' απαλλαχθώ

απ' τη γέννηση του μοναδικού θείου βρέφους

που θα με καταδίκαζε αμετάκλητα

για τα πολλά αμαρτήματά μου

🌰

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία Νίκου Λεοντόπουλου (ατομική έκθεση με τίτλο «στο περιθ[Ο]ριο»)