Αλλά ας περάσουμε στην «Παγίδα», που παίζεται για δεύτερη χρονιά φέτος στο θέατρο Ζίνα. Ο Τομά έγραψε το έργο το 1960. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ αμέσως αγόρασε τα δικαιώματα με την προοπτική μιας κινηματογραφικής διασκευής, αλλά για άγνωστους σε εμάς λόγους, η κινηματογραφική διασκευή του έργου δεν πραγματοποιήθηκε. Παρόλα αυτά, το έργο γνώρισε τεράστια επιτυχία στο Παρίσι και παγκοσμίως και συνεχίζει μετά από τόσα χρόνια να ανεβαίνει σε διάφορες σκηνές ανά τον κόσμο.
Ο Κορμπάν, ένας Γάλλος ιδιωτικός υπάλληλος, περνά τον μήνα του μέλιτος με τη γυναίκα του σε ένα σαλέ στις Άλπεις. Μετά από έναν καυγά, η γυναίκα του εξαφανίζεται και ο Κορμπάν ειδοποιεί την αστυνομία ζητώντας παράλληλα την βοήθειά της. Ο αστυνομικός επιθεωρητής σπεύδει προς εξιχνίαση του μυστηρίου αλλά πριν προλάβει να κάνει το οτιδήποτε, η σύζυγος εμφανίζεται. Όμως ο Κορμπάν ισχυρίζεται ότι δεν είναι αυτή η γυναίκα του! Τι συμβαίνει; Η γυναίκα που παρουσιάζεται είναι απατεώνισσα ή ο Κορμπάν αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα; Ο αστυνομικός επιθεωρητής καλείται να ανακαλύψει την αλήθεια. Και καθώς περνά η ώρα εμφανίζοντα διάφορα πρόσωπα που γνώριζαν την σύζυγο: ο εφημέριος της ενορίας, η νοσοκόμα, ένας ηλικιωμένος άστεγος ζωγράφος. Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα; Το έργο παραπαίει ανάμεσα στο αστυνομικό θρίλερ και στην κωμωδία και αυτό είναι που του χαρίζει τη δημοφιλία του, αφού το εκάστοτε κοινό συγκινείται και από τα δύο είδη θεάματος.
Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο γνωστός και πετυχημένος Πέτρος Ζούλιας, που για άλλη μια φορά, μας χαρίζει ένα ωραίο θέαμα, αφού καταφέρνει να σταθεί ανάμεσα στα δύο είδη θεάματος εξίσου καλά: στο σασπένς του θρίλερ και στην κωμωδία.
Η Μαίρη Τσαγκάρη μας παρουσιάζει ένα υπέροχο σκηνικό: ένα σαλόνι με μεγάλα παράθυρα που δείχνουν το αλπικό, χιονισμένο τοπίο, ένα τζάκι που σιγοκαίει, ένα μπαρ με ποτά, μια σκάλα που οδηγεί στις κρεβατοκάμαρες. Είναι ένα πλούσιο και ζεστό ντεκόρ.
Η Ντένη Βαχλιώτη είναι υπεύθυνη για τα κουστούμια, τα οποία είναι απόλυτα ταιριαστά στους ρόλους: μαύρο κουστούμι με άσπρο κολάρο για τον καθολικό εφημέριο, καπαρντίνα για τον επιθεωρητή, ωραίο ταγιέρ για την σύζυγο, κουρελιασμένα ρούχα για τον άστεγο.
Η μουσική που συνοδεύει το έργο είναι της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, που δεν μας απογοητεύει ποτέ.
Κύριος Κορμπάν είναι ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, πιστός πάντα σε αυτό που κάνει: μας χαρίζει εξίσου σοβαρές και κωμικές στιγμές. Ο Τάκης Παπαματθαίου στον ρόλο του επιθεωρητή κλέβει την παράσταση σχεδόν από όλους, με το κωμικό του ταλέντο. Μυστήρια και θελκτική η Έφη Μουρίκη, μας κάνει να αναρωτιόμαστε έως το τέλος αν είναι τίμια ή όχι. Σε έναν χαρακτηριστικό ρόλο εμφανίζεται η Μαρία Αντουλινάκη, ως νοσοκόμα. Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος είναι ο εφημέριος. Και τέλος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι ο ηλικιωμένος άστεγος καλλιτέχνης. Θα σταθώ ιδιαίτερα στην ερμηνεία του, γιατί πλέον είναι σπάνιο να παρακολουθούμε έναν θρύλο του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου μπροστά μας. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι ένας από τους τελευταίους ηθοποιούς της γενιάς του που απολαμβάνουμε ακόμα. Ειλικρινά χαίρομαι που τον βλέπω μπροστά μου τόσο ακμαίο και τόσο ταλαντούχο, όπως πριν εξήντα χρόνια. Μας χαρίζει μια εκπληκτική ερμηνεία ως άστεγος, αλκοολικός καλλιτέχνης. Ακόμα και αν δεν σας αρέσει ο Ρομπέρ Τομά ή τα αστυνομικά έργα ή ακόμα και αν έχετε τις υποψίες σας για το φινάλε, αξίζει να πάτε να δείτε αυτό το έργο, μόνο και μόνο για την παρουσία και την ερμηνεία αυτού του θρύλου: του Γιώργου Κωνσταντίνου.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Φωτογραφίες Μαριλένα Αναστασιάδου
Πρωταγωνιστούν:
Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Γιώργος Κωνσταντίνου
Έφη Μουρίκη
Μαρία Αντουλινάκη
Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
και ο Τάκης Παπαματθαίου
