Χρήστου Ντικμπασάνη
Αφοσιωμένη μου Μοίρα
η αυγή με ξυπνάει νωρίς και απότομα
Δε θα σινιαριστώ σήμερα
Δεν προλαβαίνω
Ο θάνατος θα μου χτυπήσει
σε λίγο την πόρτα
Ούτε να πακετάρω τα όνειρά μου προλαβαίνω
Φεύγω βιαστικά
Πρόσφυγας σε μακρινό μέρος
θα καταντήσω, το ξέρω
Μακριά πολύ απ' την πατρίδα μου
που δε θα ξεχάσω ποτέ
Θλιμμένη, γυμνή η Μνήμη
θα με συνοδεύσει στο ταξίδι μου
Θα καταγράψει τις εκτυφλωτικές
ανταύγειες της άκαρδης θάλασσας
Πάντα θα θυμάμαι όμως
τις ρίζες μου που αποχαιρετώ τώρα
στην προβλήτα του αίματος και του αποχωρισμού
Σμύρνη μου δεν έχω καθόλου χρόνο
να σε αγκαλιάσω μια τελευταία φορά
Ούτε εσύ μπορείς να φιλήσεις το μέτωπό μου
τρυφερά όπως έκανες παλιά
στα εμπορικά μου ταξίδια
Είναι ο πολύτιμος χρόνος πανδαμάτωρ;
Μπορούν τα κύματα να λειάνουν
τον σκληρό βράχο του αποχαιρετισμού;
Μετράω τα βότσαλα της παραλίας
καθώς το πλοίο της μεγάλης φυγής μου
διαβάζει ξανά και ξανά
το αλφάβητο της αναχώρησής μου
Μια καινούργια πατρίδα
έρχεται ολοένα πιο κοντά μου
κι εγώ δεν έχω το δικαίωμα
να διεκδικήσω τίποτα για τον εαυτό μου
Ούτε καν τη λήθη
Πώς θα μπορούσα εξάλλου
να λησμονήσω τα πανέμορφα κοχύλια
στην άμμο της πατρίδας μου
που τώρα χάνω για πάντα;
🌿
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Σοφίας Ανδρέου
Σημείωση δημιουργού: Με τα δύο ποιήματα μου «Το χτύπημα της πόρτας» και «Με αποκαλούν πρόσφυγα» διακρίθηκα στα πλαίσια του 8ου Ποιητικού Διαγωνισμού, που διοργάνωσε η Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά, η Περιφέρεια Αττικής καθώς και το Ε.Β.Ε.Π.
