Μια ψυχιατρική κλινική σε κρίση. Μια λονδρέζικη κοινωνία που αυτοσαρκάζεται αυτοστιγματιζόμενη. Μια παράσταση πανικού, άπειρων παρεξηγήσεων και ξέφρενου γέλιου. Κάπως έτσι έχει, με δυο λόγια, το έργο του Joe Orton ο οποίος μέσα από την κωμωδία καταστάσεων και τη φάρσα εμβολίζει και το κοινωνικό του σχόλιο.
Στην υπόθεση θα γνωρίσουμε τον κύριο Πρέντις την ημέρα που φτάνει στο γραφείο του μια νεαρή κοπέλα με σκοπό να εργαστεί εκεί ως γραμματέας ενώ παράλληλα, φτάνει και η σύζυγός του κυνηγημένη κι εκβιαζόμενη από έναν νεαρό καιροσκόπο. Σαν να μην έφταναν αυτά, καταφθάνει και ο ανισόρροπος κρατικός ελεγκτής για επιθεώρηση, ένας διαταραγμένος τύπος περισσότερο ίσως από τους πιθανούς πελάτες του κυρίου Πρέντις, αλλά και ένας αστυνόμος, που αναζητεί ένα μέλος του αγάλματος του Ουίστον Τσόρτσιλ.
Όπως είναι ευκολονόητο σε αυτές τις περιπτώσεις, τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Η μία παρεξήγηση οδηγεί στην άλλη, τα πράγματα μπερδεύονται και οι ήρωες ταλαιπωρούνται τα μάλα αλλά προς όφελος των θεατών, που απολαμβάνουν την μία ολέθρια στιγμή μετά την άλλη στην σπιντάτη αυτή κωμωδία με τις ανατροπές και την καυτή σάτιρα των ηθών της αστικής τάξης.
Θα παρακολουθήσετε μια καλοκουρδισμένη παράσταση υψηλών απαιτήσεων και γρήγορων ρυθμών στους οποίους όμως όλοι οι συντελεστές ανταποκρίνονται επάξια. Θα γελάσετε πολύ, θα διασκεδάσετε περισσότερο και θα χαρείτε μια έξοδο γεμάτη από αρμονικές σκηνικές συνυπάρξεις και απίθανες ερμηνείες. Και παρόλο που σίγουρα θα έχετε δει κι άλλες φάρσες ή κωμωδίες καταστάσεων, σε αυτήν την παράσταση θα σας γοητεύσει η πλοκή, που δεν είναι καθόλου προβλέψιμη, θα αγαπήσετε τους χαρακτήρες, που είναι άκρως συμπαθητικοί, και θα φύγετε από το θέατρο πιο ανάλαφροι, χαρούμενοι και γεμάτοι.
Δεν χρειάζονται, ούτε συστάσεις ούτε πολυλογίες για τους Κώστα Αποστολάκη, Σπύρο Πούλη και Μαρία Φιλίππου. Είναι ευρέως γνωστή η ικανότητά τους, η γκάμα τους και η θεατρική τους ταυτότητα. Θα συναντήσετε όσα περιμένετε κι ακόμα περισσότερα από τα αναμενόμενα. Θα σταθώ όμως στον αχτύπητο αστυνόμο του Αντώνη Καλομοιράκη, στον απίθανο καρακτερίστα Σπύρο Κυριάκο και στην φοβερή «δακτυλογράφο» Μελίνα Σπετσιέρη, που επίσης θα κλέψουν τις εντυπώσεις και το «παιχνίδι». Γενικά, δεν θα δείτε μια παράσταση που βασίστηκε σε έναν, δύο ή κάποιους, αλλά μια ομαδική δουλειά από όπου ξεχωρίζουν όλοι. Όλοι αναδεικνύουν δεξιότητες και ταλέντα, όλοι υπερασπίζονται με το ίδιο πάθος, σθένος και ήθος τον ρόλο τους, όλοι αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια ενός ξέφρενου κι απαιτητικού έργου.
Η σκηνοθετική γραμμή του Αντώνη Λουδάρου ακολουθεί σοφά το κείμενο και όχι την πεπατημένη –ή έτσι φάνηκε στα μάτια μου. Προσφέρει την απαραίτητη φρεσκάδα, πολύ γέλιο και κρατά αμείωτο τον ρυθμό από το πρώτο λεπτό ως το τελευταίο.
Οι σκηνογράφος κι ενδυματολόγος, επίσης, αξίζουν μνεία καθώς τόσο τα σκηνικά όσο και τα κοστούμια είναι λειτουργικότατα, ευρηματικότατα και καλόγουστα. Περίεργο να το γράφεις αυτό για θεατρική παράσταση αφού θα έπρεπε να είναι δεδομένο –με την έννοια του εναρμονισμού– όμως, δυστυχώς, δεν είναι, οπότε ας το σημειώσουμε. Υπάρχει μια κοινή γραμμή «πλεύσης», μια ομοιομορφία υφών και χρωμάτων· εν τέλει, μια ισορροπημένη εικόνα που χαρίζει πόντους στην παράσταση.
ΥΓ.: Όποιος σκέφτηκε να κρεμάσει εκείνον τον πίνακα αξίζει πολλά μπράβο –δυστυχώς δεν θα ήθελα να προδώσω το θέμα του αλλά θυμηθείτε το σχόλιό μου όσοι επισκεφθείτε το θέατρο Άλμα. Και μιας και θα είστε εκεί, τριγυρίστε και στον πρώτο όροφο –ή ημιόροφο κατά άλλους– για να δείτε τα εικαστικά έργα που εκτίθενται.
Σαν όλους τους σημαντικούς σατιριστές, ο Όρτον ήταν ρεαλιστής. Πάντα έτοιμος να εκφέρει, να εκθέσει, αυτό που γενικά οι άλλοι δεν τολμούν να πουν. Γέννημα θρέμμα της δεκαετίας του '60, κατέγραψε τις δονήσεις της εποχής του, στιγματίζοντας καίρια την αστική τάξη και την αχαλίνωτη ελευθεριότητά της μέσα από μια απλούστατη φαρσική πλοκή που διαθέτει, όμως, αναρχικό χιούμορ, καταιγιστικούς ρυθμούς, και κυρίως παιγνιώδη αλλά σκληρή γλώσσα. Ο Όρτον πίστευε ότι «οι λέξεις είναι πιο δραστικές από το πράττειν –στα κατάλληλα χέρια τα ρήματα και τα ουσιαστικά είναι ικανά να προκαλέσουν πανικό».(από το δελτίο τύπου)
Συντελεστές:
Κείμενο: Joe Orton
Μετάφραση, διασκευή: Πάνος Αμαραντίδης
Σκηνοθεσία: Αντώνης Λουδάρος
Μουσική: Κίτρινα ποδήλατα
Σκηνογράφος: Ντέιβιντ Νεγρίν
Ενδυματολόγος: Νικόλ Παναγιώτου
Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Γωγώ Μαρινάκου
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παίζουν: Κώστας Αποστολάκης, Σπύρος Πούλης, Μαρία Φιλίππου, Αντώνης Καλομοιράκης, Μελίνα Σπετσιέρη, Σπύρος Κυριάκος
Τετάρτη ως Κυριακή στο θέατρο Άλμα, Ακομινάτου 15, Αθήνα, 2105220100
