Γιατί γράφετε; Ποια η ανάγκη ή η κινητήριος δύναμη;
Ορτανσία Πέτρογλου: Μέσω της συγγραφής δίνεται η δυνατότητα να ειπωθούν και οι πιο δύσκολες αλήθειες. Σε όλες τις ιστορίες που γράφω η κινητήριος δύναμη είναι η φαντασία, οι ίδιοι οι ήρωες, αλλά και η ανάγκη να τους δω να εξελίσσονται και να αντικατοπτρίζουν κομμάτια της ψυχής μου.
Αν έπρεπε να περιγράψετε το βιβλίο με μια φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Ο.Π.: Ένα μαγικό ταξίδι στην παιδικότητα και στα βάθη του ασυνειδήτου μας.
Η ιστορία της Ντομινίκ διακρίνεται για ένα πλήθος μηνυμάτων: τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, ο υλικός πλούτος δεν εξασφαλίζει τη χαρά, οι εμπειρίες συλλέγονται όταν τις ζεις, η ωρίμανση του ανθρώπου έρχεται μέσα από τις εμπειρίες/τη διαδρομή του, δεν πρέπει να κρίνουμε επιφανειακά, δεν πρέπει να δρούμε παρορμητικά (διαχείριση συναισθημάτων) κ.ο.κ. Ποιος ήταν ο δικός σας σκοπός, όταν γράφατε το βιβλίο, σε σχέση με το απόσταγμά του; Είχατε κατά νου τον διδακτικό του χαρακτήρα ή είχατε στοχεύσει στην ιστορία και προέκυψε συνεπακόλουθα;
Ο.Π.: Όταν ξεκίνησα να γράφω την Ντομινίκ σκοπός μου ήταν να αποτυπώσω την ιστορία της, που μου έλεγε, και στην πορεία μέσα από κάθε της περιπέτεια έβγαιναν τα διδάγματα. Για εμένα κάθε ιστορία, κάθε παραμύθι έχει ένα ηθικό δίδαγμα. Ο στόχος του παραμυθιού είναι να διδάξει, οπότε θεωρώ ότι όσο έγραφα μία ιστορία τόσο αναδεικνυόταν και το μήνυμά της. Άρα ιστορία και διδακτικό νόημα είναι αλληλένδετα.
Αν εξαιρέσουμε την Ντομινίκ και τους γονείς της, ξεχωρίζετε κάποιον ήρωα και γιατί; Ποιος είναι ο πιο αγαπητός σας;
Ο.Π.: «Όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις από το δικό σου χέρι ίδιο πόνο στην καρδιά σου και στο σώμα θα σου φέρει» λέει ένα ελληνικό τραγούδι. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον γιατί ο καθένας τους υπάρχει για κάποιο λόγο.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή σε σχέση με το παραμύθι;
Ο.Π.: Παραμύθια γράφονται συνέχεια, αλλά οι εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα φοβούνται να επενδύσουν σε αυτά και ειδικά όταν πρόκειται για νέους συγγραφείς. Αυτό προσωπικά με λυπεί ιδιαίτερα.
Αυτά είπε η Ορτανσία Πέτρογλου με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της, Η Ντομινίκ και το Ανατολικό Δάσος, από τις εκδόσεις 24γράμματα. Στην υπόθεση: γνωρίζουμε την δεκάχρονη Ντομινίκ η οποία ζει με τους γονείς της, την νταντά και τον μπάτλερ σε ένα αρχοντικό. Παρόλο που έχει πολλά, περισσότερα από ένα μέσο παιδί –η πλειονότητα αυτών θα την ζήλευαν τρομερά– εκείνη είναι δυστυχισμένη. Ο λόγος; Οι γονείς της λείπουν διαρκώς ταξιδεύοντας και αφήνοντάς την πίσω μόνη με την νταντά της αλλά δεν είναι το ίδιο –πώς να 'ναι;
Μια παραμονή Χριστουγέννων, κι ενώ οι γονείς της ετοιμάζονται για το επόμενο ταξίδι τους, άρα να την ξαναφήσουν πίσω, αποφασίζει να φύγει κι εκείνη. Δραπετεύει χωρίς άδεια για ν' ανακαλύψει τον κόσμο. Και το κάνει. Θα γνωρίσει διάφορα μέρη, θα γνωρίσει όντα (πλάσματα που ζουν εκεί), θα ζήσει περιπέτειες... Στο τέλος, άραγε θα τα 'χει καταφέρει; Θα 'χει διδαχθεί ή ωριμάσει μέσα από τη διαδρομή και θα ΄χει καταλάβει την αξία της οικογένειας; Θα καταλάβει και την αγάπη των γονιών της όταν εκείνοι (της) λείπουν διαρκώς;
Αυτή είναι η συνθήκη της κυρίας Πέτρογλου και το προφίλ της κεντρικής ηρωίδας, της Ντομινίκ που, γεμάτη οργή, αντιδρά στον «εγκλεισμό» της και στην απουσία των γονέων της με τη δική της άτακτη φυγή. Ακολουθεί μια πορεία εμπειριών που θα της προσφέρουν πολύτιμα διδάγματα-εφόδια χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποια βεβαιότητα αίσιου τέλους (αυτό θα το ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας). Μια άλλη Αλίκη στη δική της «χώρα» την οποία καλείται να εξερευνήσει ελπίζοντας και προσδοκώντας το θαύμα. Ενδεικτικά, για να μεταφέρω το κλίμα, δίνω μερικούς τίτλους: Ένας καουμπόης ποιητής, Στο σπίτι του Ιούλιου Βερν, Η πόλη των γυμνών και πολλά άλλα μέρη και ποικίλα πλάσματα.
Πρόκειται για παραμυθένια ιστορία που έχει να δώσει, πλούσια μηνυμάτων, εικόνων και ερεθισμάτων, γεμάτη από φαντασία και περιπέτεια, έτοιμη να προκαλέσει το ενδιαφέρον όλων των αναγνωστών (όχι μόνο των μικρότερων). Αλλά πρόκειται και για μία καλαίσθητη έκδοση με εικονογράφηση, που απολαμβάνεις να διαβάζεις.
Η Ορτανσία Πέτρογλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Άλιμο. Σπούδασε ψυχολογία και ειδικεύτηκε στην Συστημική Ψυχοθεραπεία. Διατηρεί δικό της γραφείο στον Άλιμο όπου βλέπει άτομα, ομάδες, κάνει συμβουλευτική ζεύγους και οικογένειας. Μαζί με την αδελφή της Ευαγγελία Πέτρογλου έχουν ιδρύσει το Κέντρο Ψυχολογικής Υποστήριξης, Συμβουλευτικής και Θεραπείας ΑΤΤΙΚΑ που έχει έδρα τον Άλιμο και παράρτημα στη Νέα Πέραμο. Είναι τακτικό μέλος σε ελληνικούς και διεθνείς Οργανισμούς της Ψυχολογίας και της Ψυχοθεραπείας. Επίσης, παρακολουθεί σεμινάρια, συνέδρια, ημερίδες και εκπαιδεύσεις ανελλιπώς. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει να εκπαιδεύεται στη μουσικοθεραπευτική μέθοδο GIM. Ταυτόχρονα είναι κάτοχος πτυχίου με αντικείμενο Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Έχει συμμετάσχει σε τρεις λογοτεχνικούς διαγωνισμούς από όπου έχει διακριθεί με τιμητικές διακρίσεις και έπαινο. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και είναι κάτοχος πτυχίου πιάνου. Έχει συμμετάσχει στα συλλογικά βιβλία παραμυθιών «Ο θησαυρός του Αλή Μπαμπά» και «Η Παραμυθολυμπιάδα των ζώων» των εκδόσεων iwrite, στο συλλογικό e-book παραμυθιών «Πιάσε με αν μπορείς» του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa και στα Ανθολόγια Παραμυθιών του 1ου και 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού του περιοδικού Κέφαλος. Δηλώνει λάτρης των ζώων, με τη φροντίδα των οποίων ασχολείται ενεργά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ο κόσμος των παραμυθιών την έχει συνεπάρει από μικρή και ένα μάθημα δημιουργικής γραφής στο Εργαστήριο της Tabula Rasa στάθηκε η αιτία για τη μετέπειτα πορεία της καθώς και για το βιβλίο «Η Ντομινίκ και το Ανατολικό Δάσος».
