Γιατί γράφετε; Ποια ανάγκη σάς οδηγεί στην έκφραση μέσω της γραφής;
Νίκος Αρβανιτάκης: Δεν είναι μια μόνο ανάγκη. Πρωτίστως, νιώθω ότι πρέπει να πω κάτι που με προβληματίζει, με πιέζει. Έπειτα, έρχεται η επιθυμία για καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτό δίνει χαρά και ικανοποίηση. Είναι ακόμα, η χαρά της επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους, άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι.
Πώς προέκυψε «Ο λευκός φασίστας»; Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε στη συγγραφή του;
Ν.Α.: Η τάση των ανθρώπων να υπεραπλουστεύουν και να γενικεύουν ασυλλόγιστα. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Οι γενικεύσεις και οι εύκολες βεβαιότητες, αδικούν τους ανθρώπους.
Από την περίληψη μαθαίνουμε πως πρόκειται για μυθιστορηματική βιογραφία. Πώς διαχειριστήκατε έναν χαρακτήρα που δεν είναι φανταστικός και ποιος ωφελείται περισσότερο σε αυτήν την περίπτωση; Ο αναγνώστης που έχει τη δυνατότητα να «δει» τη ζωή του άλλου, η ιστορία, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής;..
Ν.Α.: Διαχειρίστηκα τον ήρωα με την ανθρωπίνως δυνατή αντικειμενικότητα και ακρίβεια. Από μια τέτοια προσέγγιση, νομίζω ότι ωφελούμαστε όλοι.
Ο ήρωας, του οποίου η ζωή και το έργο, τοποθετείται στις σωστές του διαστάσεις. Οι νεότεροι αναγνώστες, που έρχονται σε επαφή με ένα τραγικό κομμάτι της ιστορίας μας. Η ίδια η Ιστορία, που παρατίθεται με τρόπο ψύχραιμο και αντικειμενικό, απαλλαγμένο από φανατισμούς και αφορισμούς.
Αν έπρεπε να περιγράψετε το βιβλίο με μια φράση, ποια θα ήταν αυτή;
Ν.Α.: «Ο λευκός φασίστας» είναι ένα βιβλίο ενάντια σε προκαταλήψεις, βεβαιότητες και εύκολες γενικεύσεις.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη βιβλιοπαραγωγή στη χώρα μας και ποια αναγνώσματα προτιμάτε;
Ν.Α.: Η βιβλιοπαραγωγή είναι υπερβολικά μεγάλη για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Τα βιβλία θα πρέπει να μεταφράζονται, για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα ευρύτερο κοινό. Άλλωστε οι Έλληνες δε διαβάζουμε πολύ.
Γενικά, δεν μου αρέσει η σκέτη μυθοπλασία, όταν γίνεται αυτοσκοπός. Θέλω το βιβλίο να μου αφήνει κάτι στην ψυχή και τον νου. Να με κάνει έστω και ελάχιστα καλύτερο.
Ευχαριστώ θερμά!
Ν.Α.: Κι εγώ σας ευχαριστώ!
Αυτά είπε ο Νίκος Αρβανιτάκης για το βιβλίο του, Ο λευκός φασίστας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Όστρια και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το οπισθόφυλλο πρόκειται για μια μυθιστορηματική βιογραφία, που είναι περισσότερο βιογραφία και λιγότερο μυθιστόρημα. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ένας απλός νέος αγρότης, ο Χαρίδημος Αρβανίτης κατατάσσεται στη Χωροφυλακή. Άνθρωπος με δημοκρατικές οικογενειακές καταβολές, υπηρετεί περισσότερο για βιοποριστικούς λόγους. Από τα πρώτα χρόνια της υπηρεσίας του, βρίσκεται να υπηρετεί τη δικτατορία του Μεταξά, να βιώνει την Κατοχή και τον Εμφύλιο και όλα αυτά, στην Αθήνα, στον Πειραιά, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ένας μεγάλος έρωτας στοιχειώνει τη ζωή του Χαρίδημου και τον κάνει να δει την πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο. Να ζήσει γεγονότα που ποτέ του δε φανταζόταν.Μέσα από την προσωπική αφήγηση, αυτού του απλού αστυνομικού ο συγγραφέας με συναρπαστικό ύφος και ενίοτε με χιούμορ, σκιαγραφεί την ελληνική πραγματικότητα των μαύρων εκείνων χρόνων και αποτυπώνει με καθαρότητα και χωρίς κανένα φανατισμό ή μεροληψία την όλη ατμόσφαιρα της εποχής. Όλα τα γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο είναι αληθινά. Ο συγγραφέας ακολουθεί τη ζωή του Χαρίδημου Αρβανίτη, μέχρι το τέλος! Μερικά ονόματα για ευνόητους λόγους έχουν αλλάξει.
Ο Νίκος Δ. Αρβανιτάκης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε Παιδαγωγικά, Ψυχολογία και χρήση Υπολογιστών στα Πανεπιστήμια της Πάτρας και του Λονδίνου. Υπηρέτησε στην Εκπαίδευση, φτάνοντας μέχρι τη θέση του Περιφερειακού Σχολικού Συμβούλου Ιονίων Νήσων. Άλλα βιβλία του: «Οι Η/Υ στην Εκπαίδευση», «Ες Γην Εναλίαν», «Ο Αδαμάντιος Κοραής και η Παιδεία», «Η Ζωή, πώς θνήσκεις;».
