Το «Λαχτάρα για κεράσια», της Agnieszka Osiecka, είναι ένα πρωτότυπο, διαφορετικό μιούζικαλ για τις ανθρώπινες σχέσεις και τον έρωτα. Διαδραματίζεται γύρω στο 1950-1960 στην Πολωνία, όπου ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται τυχαία σ' ένα βαγόνι τρένου κι αρχίζουν να εξομολογούνται ο ένας στον άλλον τα συναισθήματά τους, τον ψυχισμό τους, τα βήματα που τους οδήγησαν στο διαζύγιο. Μήπως όμως τελικά δεν είναι και τόσο άγνωστοι μεταξύ τους;
Η παράσταση αυτή έθεσε τις βάσεις για την εικοσιπενταετή πλέον πορεία του Θεάτρου «Το τρένο στο Ρουφ» και είχε γνωρίσει μεγάλη απήχηση στο κοινό, οπότε η Τατιάνα Λύγαρη το ξαναχαρίζει στους θεατές ως ένα μικρό «ευχαριστώ» για την πορεία που χάρισαν στο πρωτότυπο αυτό θέατρο.
Δύο ηθοποιοί που υποδύονται πολλούς διαφορετικούς ρόλους, μια ιστορία ερωτική, τρυφερή μα και σκληρή, ρομαντική μα και ρεαλιστική, ένα τρένο που κινείται στις ράγες και πρωτότυπα τραγούδια είναι τα συστατικά για μια αξέχαστη βραδιά. Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης και η Έλενα Μεγγρέλη είναι η ιδανική επιλογή για μια τέτοια παράσταση. Με τις ερμηνευτικές τους δυνατότητες, τις ωραίες φωνές και το ρεσιτάλ υποκριτικής στηρίζουν και ζωντανεύουν μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο νέους ανθρώπους που κάνουν λάθη, μετανιώνουν, στηρίζονται στις επιλογές τους, πεισμώνουν, παίζουν και σιγά σιγά ξαναπιάνουν το κουβάρι από την αρχή.
Η ψυχρή Ζόχα και ο διασκεδαστικός Μάρεκ είναι δυο άγνωστοι που προσπαθούν να σπάσουν τον πάγο και σχεδόν αμέσως αρχίζει ένα ενδιαφέρον παιχνίδι ανάμεσά τους που αλλάζει τους ρόλους και τη συμπεριφορά, ζεσταίνει εκείνη, φωτίζει εκείνον, αγκαλιάζονται, θυμούνται, αναπολούν και ενσαρκώνουν ρόλους και χαρακτήρες που ίσως τελικά να παίζουν σημαντικότερο ρόλο στη ζωή τους απ' ό,τι αρχικά φαίνεται, με τις εκπλήξεις να είναι απανωτές, με το παιχνίδι να συμπαρασύρει τον θεατή, που αναρωτιέται πού θα οδηγήσει αυτή η γνωριμία ώσπου το λυτρωτικό και γλυκό τέλος βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Ο μαγικός ρεαλισμός συναντά την πραγματικότητα και το κείμενο έρχεται στο φως προβολέων που φτιάχνουν άψογα την ιδανική κάθε φορά ατμόσφαιρα για τις σκηνές του έργου, χάρη στο ταλέντο του Σάκη Μπιρμπίλη. Η σκηνοθεσία του Ευθύμη Χρήστου είναι ευρηματική, με τους δύο ηθοποιούς να παίζουν σε όλο το βαγόνι και όχι μόνο στην κεντρική σκηνή, να ανεβαίνουν παντού, να κρέμονται στον αέρα, να βγαίνουν ακόμη και στην αποβάθρα, με τα ρούχα να μεταμορφώνονται κι αυτά με ευφάνταστο τρόπο στις νέες σκηνικές ανάγκες (η επιμέλεια ανήκει στην Εβελίνα Δαρζέντα), με αντικείμενα να εμφανίζονται ξαφνικά από κρυφές γωνίες, βαλίτσες και καθίσματα, με χορευτικές φιγούρες που οφείλονται στη Νατάσα Ζούκα κι όλο αυτό το άρτιο σύνολο κερδίζει από την αρχή τους πάντες. Ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης και η Έλενα Μεγγρέλη ερμηνεύουν με ποικιλία εκφραστικών μέσων τους ρόλους τους, μεγαλώνουν και μικραίνουν ηλικιακά, μεταμορφώνονται με ελάχιστα μέσα, αλληλεπιδρούν με επιτυχημένη μεταξύ τους χημεία και ζωντανεύουν με τον καλύτερο τρόπο ένα κείμενο γεμάτο αγάπη και διαχρονικές αλήθειες. Ο μουσικός Αιμιλιανός-Γιώργος Σταυριανός συντονίζεται άψογα μαζί τους και χαρίζει με το ταλέντο του τις μελωδίες από τις πρωτότυπες συνθέσεις της παράστασης (εύγε στον Μηνά Αλεξιάδη που κατάφερε να δημιουργήσει τόσο όμορφα τραγούδια και στην Αφροδίτη Μάνου που έπλασε τις κατάλληλες λέξεις για τους στίχους), βοηθώντας με τον τρόπο του στην ατμόσφαιρα που απαιτεί το έργο.
«Αχ, γιατί να κάνει κρύο όταν κρύβει η ψυχή μας τόση δίψα και λαχτάρα για κεράσια;» αναφωνούν οι δύο ήρωες του έργου στην προσπάθειά τους να πιάσουν τη ζωή τους από την αρχή, να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τα λάθη τους, να προχωρήσουν μπροστά και να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο.
Είναι μια υπέροχη παράσταση, με αξέχαστες ερμηνείες, πρωτότυπα τραγούδια και μια ιστορία που με συγκίνησε και με γέμισε δύναμη και αισιοδοξία. Μπράβο και πάλι στο «Τρένο στο Ρουφ»!
Το 1997, το πρωτότυπο μιούζικαλ τσέπης «Λαχτάρα για κεράσια» της διάσημης Πολωνής ποιήτριας και συγγραφέως Agnieszka Osiecka συστήθηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό στο πλαίσιο της σύγχρονης πολωνικής δραματουργίας, σε σκηνοθεσία του διάσημου Πολωνού ηθοποιού Daniel Olbrychski, με ερμηνευτές την Τατιάνα Λύγαρη και τον Ανδρέα Νάτσιο. Η μνημειώδης αυτή παράσταση συμπλήρωσε μεγάλο αριθμό παραστάσεων και έθεσε τις βάσεις για την μετέπειτα πολιτιστική διαδρομή της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ.
Συντελεστές:
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Τατιάνα Λύγαρη
Πρωτότυπο κείμενο: Αγνιέσκα Οσιέτσκα
Μετάφραση: Ηρώ Μαυροειδή
Σκηνοθεσία: Ευθύμης Χρήστου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μηνάς Αλεξιάδης
Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Τραγούδι off Αφροδίτη Μάνου, Σπύρος Σακκάς
Χορογραφίες: Νατάσσα Ζούκα
Επιμέλεια κοστουμιών: Εβελίνα Δαρζέντα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Υπατία Κορνάρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιράντα Ζησιμοπούλου
Πρωταγωνιστούν: Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Έλενα Μεγγρέλη
Μουσικός επί σκηνής: Αιμιλιανός-Γιώργος Σταυρινός
Επικοινωνία: ArtsPR
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00 στο θεατρικό βαγόνι Αμαξοστοιχία-Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ, 6937604988, 2105298922 καθημερινά (εκτός Δευτέρας) 10.00-13.00
