Αμαλία Χατζάκη, το κανονικό της όνομα. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1919 και λίγους μήνες αφού έκλεισε τα δεκαεφτά της χρόνια παντρεύτηκε τον Αγησίλαο Κοζύρη. Έτσι, πήρε το επίθετο του ανδρός της μέχρι που αποφάσισε, στα χρόνια που ακολούθησαν, να το αλλάξει. Ίλυα από τη μυθολογία και Λιβυκού από το Λιβυκό πέλαγος. Σπούδασε και αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε σπουδάσει και νομική, χωρίς ποτέ ωστόσο να εξασκηθεί στο επάγγελμα αυτό.
Πρώτη θεατρική εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο με το έργο «Ρουί Μπλας» του Βίκτωρ Ουγκό. Θα μπορούσε να μείνει στο Εθνικό Θέατρο και να ακολουθήσει μια διαφορετική καριέρα, για παράδειγμα σε ρόλους τραγικούς. Η πρόταση, που ήρθε από τον μεγάλο Βασίλη Λογοθετίδη συν το γεγονός ότι οι απολαβές της θα ήταν μεγαλύτερες, μας χάρισε –σε όλους όσους δεν τους είδαμε ποτέ στο θέατρο, παρά μόνο στις υπέροχες και νοσταλγικές ασπρόμαυρες ταινίες– ένα υπέροχο, αν και τόσο ετερόκλητο, κινηματογραφικό ζευγάρι. Μεγάλος στα χρόνια αλλά κοντόσωμος, ο Λογοθετίδης, νέα στα χρόνια αλλά ώριμη στην υποκριτική προσέγγιση, η Λιβυκού, αλλά και στην εξωτερική της εμφάνιση και έτσι το δέσιμο και η χημεία τους έφτασε ως τις μέρες μας και θα εξακολουθήσει.
Στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» θα πραγματοποιήσει την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση με έναν μικρότερο σε έκταση ρόλο από αυτούς που θα ακολουθήσουν. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία. Ο στόχος πέτυχε. Έδειχνε ο φακός ερωτευμένος μαζί της. Και αυτό που κάνει το καλλιτεχνικό ζευγάρι να έχει απόλυτη αρμονία δεν είναι η σχέση άντρας και γυναίκας όπως για παράδειγμα στο «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» η στον «Ζηλιαρόγατο», αλλά είναι η χημεία δυο μεγάλων ηθοποιών, που ταιριάζουν και σε άλλους ρόλους όπως πατέρα-κόρης, όπως συμβαίνει στον «Έναν ήρωα με παντόφλες». Αυτό είναι το ωραίο αυτών των ηθοποιών. Ότι παίζουν μαζί και αυτό είναι που τους κάνει καλλιτεχνικά ευτυχισμένους και ώριμους, η καλλιτεχνική ένωση είναι που έχει την αξία σε οτιδήποτε τους δίνεται και αυτό υπερασπίζονται.
Με τον Λογοθετίδη έγινε γνωστή και αγαπητή στο ευρύ κοινό της τότε εποχής και μέσα από τη δύναμη της αθανασίας που προσφέρει ο κινηματογράφος γίνεται και στους επόμενους... και στους πιο πέρα.
Την τελευταία ημέρα της ζωής του Λογοθετίδη υπήρχε η καθιερωμένη πρωινή πρόβα. Μπορεί, όπως είπαν οι συνεργάτες του, να μην έδειχνε καλά, αλλά πολύ κουρασμένος από το χρόνιο πρόβλημα στην καρδιά του, όμως κανείς δεν πίστευε ότι το τέλος ήταν θέμα λίγων ωρών. Το μεσημέρι οι ηθοποιοί χωρίστηκαν, θα συναντιόντουσαν ξανά το απόγευμα για την απογευματινή παράσταση. Όταν πήγε η Λιβυκού στο θέατρο είδε το χαρτί της κηδείας του Λογοθετίδη. Θύμωσε με το κακόγουστο ψέμα. Δυστυχώς όμως ήταν αλήθεια. Μετά τον θάνατο του τεράστιου κωμικού, οι εμφανίσεις της είχαν μια απόλυτη ωριμότητα, ένα συγκρατημένο παίξιμο, πιο πολύ εσωτερικό, με απόλυτο χειρισμό των εξωτερικών της μέσων. Οι ρόλοι που θα ερχόντουσαν ήταν πιο πολύ δραματικοί.
Ίσως να είναι αυτό που έγραψα παραπάνω, ότι ο Λογοθετίδης την «πήγε» στην κωμωδία –χωρίς βέβαια η Λιβυκού να είναι φύσει κωμική. Άλλη μπορεί να ήταν η καριέρα της στο θέατρο εάν δεν συνεργαζόταν με τον μεγαλύτερο κωμικό, ίσως να έμενε στο Εθνικό Θέατρο και να έπαιζε αρχαίες τραγωδίες και Σαίξπηρ αλλά και σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς. Ή να έπαιρνε μέρος σε θεατρικές παραστάσεις του ελευθέρου θεάτρου σε έργα μπουλβάρ.
Όλα πάντως θα της πήγαιναν γιατί ως ηθοποιός έπαιξε σχεδόν τα πάντα. Από την Λυσιστράτη, στην ομώνυμη αριστοφανική κωμωδία, μέχρι Ουγκώ και επιθεώρηση.
Για να πάμε πάλι στις ταινίες, που γύρισε μετά τον θάνατο του Λογοθετίδη (1960), αξίζει να αναφερθεί η ερμηνεία της στον «Ντελικανή» όπου τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και απέσπασε και το βραβείο Χρυσής Γέφυρας στο Διεθνές φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, όπως επίσης και η ερμηνεία της στο φιλμ «Τα σύνορα της προδοσίας» όπου τιμήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βεβαίως ήταν και ο «Ίλιγγος», η «Οργή» και η «Κραυγή»· ταινίες που την άφησαν να ξεδιπλώσει και το δραματικό της ταλέντο.
Ασχολήθηκε επίσης με την ποίηση και τον αθλητισμό.
Από τον γάμο της με τον Αγησίλαο Κοζύρη απέκτησε τρία παιδιά. Δυστυχώς στη δεκαετία του ογδόντα, και ενώ έπαιζε στο θέατρο, χάνει την μια της κόρη. Το τραύμα είναι μεγάλο και όταν τελειώνουν οι θεατρικές της εμφανίσεις αφοσιώνεται στα εγγόνια της και σταματάει την ενεργό θεατρική δράση. Με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά με θάρρος και αξιοπρέπεια, δίνει μάχη για τη ζωή της.
Στις έξι Σεπτεμβρίου του 2002, χάνει τη μάχη για τη ζωή και κερδίζει την αντάμωση με την πρόωρα απούσα κόρη της, τον σύζυγό της Αγησίλαο Κοζύρη και τον μεγάλο ηθοποιό και δάσκαλό της Βασίλη Λογοθετίδη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η συνοδευτική εικόνα είναι επιλογή του συντάκτη
