Μάνου Καραβασίλη
Τα πρόσωπα του έργου:
Μισέλ, 25 ετών
Κορίν, 57 ετών
Εικόνα πρώτη
Σκηνικό το γραφείο του Μισέλ που βρίσκεται μέσα στο σπίτι του. Βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία, πολυθρόνα, αφίσες ασπρόμαυρες στους τοίχους κ.α. Ο Μισέλ μπαίνει μέσα με αργό βήμα, είναι ντυμένος στα μαύρα, καμπαρντίνα, κουστούμι, γιλέκο, κρατάει στα χέρια του μια μεγάλη ομπρέλα, επίσης μαύρη. Ανάβει το πορτατίφ που είναι πάνω στο γραφείο του. Βγάζει την καμπαρντίνα του. Αφήνει κάτω την ομπρέλα, πάει για λίγο μέσα κι επιστρέφει με ένα ποτό. Κάθεται και πίνει. Σηκώνεται και βγάζει το σακάκι του. Ξανακάθεται. Τηλεφωνεί από το σταθερό τηλέφωνο που είναι δίπλα του.
Μισέλ: Καλημέρα, πώς είσαι; Εγώ τώρα επέστρεψα, μόλις ήρθα, ναι. Όλα καλά, ήρεμα. Άρχισε να βρέχει όταν έγινε η ταφή της. Λες και έκλαιγε και ο ουρανός. Τι να πεις; Όλοι θα πεθάνουμε. Τουλάχιστον δεν υπέφερε. Μίλησα με όλους τους γιατρούς και μου το είπαν, παρήγορο είναι αυτό μέσα στον πόνο. Όλοι φεύγουμε προς τον θάνατο αλλά δεν υποφέρουν όλοι, μακάρι να μην υποφέρει κανείς! Νέα ήταν, στα 57, νέος άνθρωπος. Δε βαριέσαι! Τα έχει αυτά η ζωή! Φεύγουν νέοι, φεύγουν μεγάλοι, όλες οι ηλικίες. Όσο πιο μεγάλος φεύγει κανείς τόσο μικρότερος είναι ο πόνος! Πήγε στον πατέρα μου· βλέπεις αυτός έφυγε ακόμη πιο νωρίς, έχει δώδεκα χρόνια. Τι άλλο ήθελα να σου πω; Α, ναι, θυμήθηκα. Μέχρι αύριο πρέπει να παραδώσω την εργασία μου, είναι περίπου τρεις σελίδες, ένα άρθρο για το παγκόσμιο σινεμά σήμερα. Έχω κατατάξει τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του εβδομήντα. Την επόμενη εβδομάδα γράφω για τη δεκαετία του ογδόντα και την παρ' άλλη για τη δεκαετία του ενενήντα. Πρέπει να ξαναδώ κάποιες ταινίες. Να θυμηθώ κάποιες ταινίες που δεν είναι και τόσο γνωστές· εν τω μεταξύ έχω αρχίσει να διαβάζω κάποια βιβλία. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία ξέρεις. Πού θα το γράψω; Στην εφημερίδα που δουλεύω, πού αλλού; Ναι, πρέπει να δουλέψω, δεν μπορώ να μην εργάζομαι, η ζωή συνεχίζεται, το ξέρεις πολύ καλά αυτό. Τι; Όχι, δεν το σκέφτηκα να ζητήσω άδεια. (Μπαίνει μέσα η Κορίν, φοράει σκούρο φόρεμα, ο Μισέλ την βλέπει και μένει ατάραχος, έχει φυσιολογική αντίδραση, της κάνει νόημα να μην μιλήσει) Δεν βλέπω τον λόγο για να πάρω άδεια. Για εμένα είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, άλλωστε η δουλειά είναι χαρά και ευτυχία. Αυτό θα ήθελε και η ίδια η μάνα μου. Λοιπόν να σε κλείσω τώρα, πρέπει να συνεχίσω το γράψιμο. Το απόγευμα θα δω και καμιά ταινία για να θυμηθώ καμιά επιτυχία, όχι εισπρακτική, καλλιτεχνική, σε αφήνω, καλό υπόλοιπο να έχεις. Σε ευχαριστώ. (Κλείνει το τηλέφωνο)
Κορίν: Πότε ήρθες; Χαμπάρι δεν σε πήρα.
Μισέλ: Μόλις τελείωσε η κηδεία σου ήρθα.
Κορίν: Και τι είναι αυτό που πίνεις; Ουίσκι;
Μισέλ: Ναι, δίψασα.
Κορίν: Είσαι νηστικός, μην πίνεις ουίσκι. Θα σε πειράξει.
Μισέλ: Μια γουλιά μόνο, δεν θα πιω πολύ.
Κορίν: Καμία γουλιά, πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου.
Μισέλ: Τον προσέχω τον εαυτό μου, μην ανησυχείς. Δίψασα λιγάκι, αυτό είναι όλο. Αλήθεια, θες ουίσκι;
Κορίν: Δεν μου αρέσει καθόλου, προτιμώ χυμούς πορτοκάλι. Είναι τονωτικοί.
Μισέλ: Έχω μέσα χυμό πορτοκάλι, φρέσκο, ε; Να πάω να σου βάλω;
Κορίν: Όχι, μην αφήνεις τη δουλειά σου για εμένα, δεν θέλω.
Μισέλ: Δεν σε πειράζει που θα εργαστώ λίγο, ε;
Κορίν: Θα με πείραζε εάν δεν εργαζόσουν και έκλαιγες τη μοίρα σου. Δούλεψε, δούλεψε, εγώ θα κάνω ησυχία. Δεν θα σε ενοχλήσω.
Μισέλ: Ποτέ σου δεν με ενοχλείς, αλίμονο. Αν θες κάτσε κιόλας.
Κορίν: Α, ωραία σε ευχαριστώ πάρα πολύ. (Κάθεται) Τι νέα;
Μισέλ: Καλά.
Κορίν: Είχε κόσμο στην κηδεία μου;
Μισέλ: Είχε, είχε.
Κορίν: Ήρθαν πολλοί, ε;
Μισέλ: Ναι, ήρθαν πολλοί.
Κορίν: Ωραία.
Μισέλ: Ο πατέρας πώς είναι; Πώς τον βρήκες;
Κορίν: Καλά είναι, τους χαιρετισμούς του έχεις.
Μισέλ: Τον ευχαριστώ πολύ πες του και τους δικούς μου χαιρετισμούς.
Κορίν: Θα του τους πω, μείνει ήσυχος.
Μισέλ: Σε ευχαριστώ, αλήθεια αυτός θα περάσει από εδώ;
Κορίν: Εγώ πάντως περνάω με μεγάλη ευκολία από εδώ.
Μισέλ: Το βλέπω και χαίρομαι μητέρα.
Κορίν: Μήπως έχεις δουλειά και σε ενοχλώ; Θες να σε αφήσω μόνο;
Μισέλ: Έχω δουλειά αλλά δεν ενοχλείς καθόλου. Ξέρεις, μου έδωσαν μια εργασία από την εφημερίδα, για τις καλύτερες ταινίες κάποιων δεκαετιών, πρέπει να δουλέψω, μα για να δουλέψω θα πρέπει πρώτα να κάνω μια προεργασία για τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Έχω ξεκινήσει δηλαδή, αλλά έχω κι άλλο ψάξιμο, θυμάσαι καμία καλή ταινία;
Κορίν: Ξένη;
Μισέλ: Ξένη. Θυμάσαι καμιά;
Κορίν: Για να πω την αλήθεια, όχι. Δεν βλέπω πολλές ταινίες. Αγαπάω πιο πολύ τη μουσική.
Μισέλ: Μα το ξέρω, εάν περίμεναν οι ηθοποιοί να ζήσουν από εσένα θα είχαν πεθάνει από την πείνα. Σε πειράζω. (Πίνει) Χμ, ωραίο είναι. Θα πάω να βάλω κι άλλο. (Ο Μισέλ σηκώνεται με το ποτήρι στο χέρι και κατευθύνεται προς την εσωτερική πόρτα, η Κορίν του αρπάζει τρυφερά το ποτήρι)
Κορίν: Όχι άλλο, ήπιες σήμερα, αύριο πάλι, αύριο.
Μισέλ: Μα διψάω.
Κορίν: Πιες νερό.
Μισέλ: Δεν θέλω να πιω νερό.
Κορίν: Τότε πιες φρέσκο χυμό πορτοκάλι, είναι τονωτικοί, εσύ το είπες.
Μισέλ: Θέλω να πιω, δεν είμαι κανένα παιδάκι.
Κορίν: Για εμένα είσαι πάντα το παιδάκι μου.
(Κοιτάζονται τρυφερά, η Κορίν του χαϊδεύει το μάγουλο και ο Μισέλ της χαϊδεύει το χέρι)
Σκοτάδι
Εικόνα δεύτερη
Φως. Στο ίδιο μέρος. Τρεις μέρες μετά. Ο Μισέλ διαβάζει. Μπαίνει μέσα η Κορίν με δίσκο που έχει επάνω καφέ, φρυγανιές, τυρόπιτα και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Κορίν: Πρωινό, πρωινό!
Μισέλ: Καλημέρα μητέρα. Πώς κοιμήθηκες;
Κορίν: Μία χαρά, εσύ γιε μου;
Μισέλ: Θαυμάσια μητέρα μου, σε ευχαριστώ. Ω, μα τι βλέπω εδώ πέρα! Τόσα και τόσα πολλά πράγματα! Καλέ, εγώ θα τα φάω όλα αυτά;
Κορίν: Εσύ, και βέβαια εσύ! Ποιος άλλος; Μοναχοπαίδι είσαι, μοναχοπαίδι και μοναχογιός. Λοιπόν, δοκίμασε, δοκίμασε και πες μου.
Μισέλ: Δεν πρόκειται να βάλω μπουκιά στο στόμα μου, εάν δεν φας και εσύ.
Κορίν: Ωραία λοιπόν, θα φάω.
Μισέλ: Ωραία λοιπόν, έτσι θα φάω και εγώ. (Αρχίζουνε να τρώνε. Χαμηλώνουν λίγο τα φώτα)
Κορίν: Μεγάλωσες. Μεγάλωσες πολύ. Αυτά τα χρόνια, πόσο γρήγορα τρέχουν! Σαν να ήταν χθες που σε νανούριζα στην αγκαλιά μου και εσύ κοιμόσουνα, κοιμόσουνα τόσο γλυκά και τρυφερά που έμοιαζες με έναν μικρό μα τόσο μεγάλο πρίγκιπα. Δεν είναι υπερβολή, ήσουν το πιο όμορφο μωρό του κόσμου, για εμένα, ήσουν ένα αγγελικό, ήσυχο και γλυκύτατο παιδί. Όπου και να κοίταζα πάνω σου, ήταν σαν να κοίταζα σε χρυσό. Λες και τα μάτια σου φωτίζανε πιο πολύ από τα μάτια όλου του κόσμου. Τα αφτάκια σου, το στόμα σου, η μύτη σου, το κεφαλάκι σου, τα μαλλιά σου, όλα, όλα από χρυσό. Το πιο όμορφο μωρό του κόσμου. Εσύ αγάπη μου ήσουν, εσύ αγάπη μου είσαι, εσύ αγάπη μου θα 'σε για πάντα. Μόνο εσύ, μόνο εσύ. Κανένας δεν μπορεί να σε πάρει από κοντά μου, ούτε εμένα από κοντά σου, δεν γίνεται, δεν γίνεται αυτό σου λέω. Πάντα είχα την σκέψη μου σε εσένα, πάντα έχω την έννοια, να ζεις καλά, να είναι όλες οι στιγμές σου γεμάτες αγάπη, γεμάτες χαρά, γεμάτες ζωή. Και εγώ θα είμαι εδώ, πάντα εδώ, δεν θα φύγω ποτέ από κοντά σου, δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει κάτι που θα μπορεί να με στερήσει από εσένα και να στερήσει εσένα από εμένα. Θα μου πεις βέβαια τώρα, εσύ έχεις πεθάνει, ναι έχω πεθάνει, αλλά ξέρεις κάτι; Εγώ είμαι μάνα, είμαι η μάνα σου, άρα δεν έχω πεθάνει. Καμία μάνα δεν πεθαίνει ποτέ. Θα μου πεις βέβαια τώρα, ήρθες στην κηδεία μου, ναι, ήρθες στην κηδεία μου, αλλά στην κηδεία του σώματός μου. Άλλη κηδεία δεν έγινε, σε άλλη κηδεία δεν ήρθες. Να με ακούς, να με ακούς εμένα, γιατί όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα και να ωριμάσεις, όσο οι άλλοι θα σε βλέπουν μεγάλο, δυνατό, ώριμο, εγώ θα σε βλέπω έτσι, αλλά θα σε βλέπω και κάτι άλλο, θα σε βλέπω όπως σε έβλεπα τότε, ένα μικρό πανέμορφο παιδί, ένα αγγελικό μωρό, έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι, έτσι, και δεν αλλάζει, θάνατος για κάποιους, αλλά όχι για τον γιο μου. Με καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;
Μισέλ: Πώς γίνεται να μην σε καταλάβω αφού το ίδιο νιώθω και εγώ; Πεθαίνουν οι γείτονες, πεθαίνουν οι φίλοι, πεθαίνουν οι γνωστοί, η μάνα όμως δεν πεθαίνει ποτέ. Μένει εδώ, μένει μαζί, είναι συνέχεια στη ζωή μου. Είναι ωραία η ζωή με τη μάνα! Και επειδή σαν μάνα δεν έχεις θάνατο, έχεις ζωή, και αφού είσαι ζωή ζούμε μαζί. Χωρίς τέλος χρόνου, δεν υπάρχει τέλος εποχής, υπάρχει ζωή και μόνο ζωή, υπάρχει συνέχεια και μόνο συνέχεια. Υπάρχεις εσύ. (Μικρή παύση και δυναμώνουν τα φώτα)
Κορίν: Καλή και υγιής η σκέψη σου αλλά θέλω κάτι να σου πω, κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, δεν έχει σχέση με αυτό.
Μισέλ: Δεν έχει σχέση με αυτό; Και με τι έχει σχέση;
Κορίν: Με σένα.
Μισέλ: Με μένα; Δηλαδή; Τι εννοείς;
Κορίν (Σηκώνεται): Είναι καιρός να παντρευτείς!
Μισέλ: Τώρα;
Κορίν: Τώρα.
Μισέλ: Αυτή την στιγμή;
Κορίν: Όχι, όχι βέβαια αυτή την στιγμή, όταν λέω πως είναι καιρός να παντρευτείς δεν λέω έτσι για τώρα αμέσως, σιγά σιγά, αλλά βάλτο στο μυαλό σου, βάλτο στη σκέψη σου, και κάντο πράξη. Ο γάμος είναι ωραία υπόθεση, δεν βλέπεις εμένα και τον πατέρα σου;
Μισέλ: Σας βλέπω, αλλά...
Κορίν: Τι αλλά; Δεν έχει αλλά!
Μισέλ: Έχει αλλά.
Κορίν: Έχει αλλά; Τι εννοείς; Τι αλλά έχει;
Μισέλ: Εννοώ μητέρα ότι πρέπει να αγαπήσω μια γυναίκα για να την παντρευτώ. Δεν μπορώ να παντρευτώ μία, μόνο και μόνο, για να μην είμαι μόνος και για να λέω ότι παντρεύτηκα. Πρέπει να τη θέλω, πρέπει να την λατρεύω, πρέπει να την ποθώ.
Κορίν: Μα έτσι είναι, έχεις δίκιο. Πρέπει να την θέλεις, να την λατρεύεις, να την ποθείς, ποιος είπε όχι; Ποιος είπε το αντίθετο;
Μισέλ: Κάνεις δεν είπε το αντίθετο αλλά για να γίνουν όλα αυτά που λέμε πρέπει να βρεθεί η νύφη, αφού δεν έχει βρεθεί η νύφη πώς θα νιώσω για αυτήν όλα αυτά που αραδιάζουμε;
Κορίν: Μα πώς θα βρεθεί η νύφη αφού όλη την ημέρα δουλεύεις; Και δουλεύεις, και δουλεύεις... Δεν έχεις καθόλου χρόνο για τον εαυτό σου. Πρέπει να κοιτάξεις το μέλλον σου, ο καιρός περνάει. Πρέπει να δεις τι θα κάνεις. Αλήθεια, για πες μου, πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις; Δέκα; Δώδεκα;
Μισέλ: Αγγίζω τις δεκαοκτώ ώρες ημερησίως. Κάποιες φορές γίνονται και δεκαεννιά. Όταν έχω λιγότερη δουλειά δεκαεφτά ωρίτσες μου αρκούν.
Κορίν: Πολλές ώρες, πολλές ώρες. Δεν έχεις καθόλου χρόνο για εσένα. Πρέπει να το παραδεχθείς αυτό. Πρέπει να βρίσκεις ώρες και για τον εαυτό σου.
Μισέλ: Έχω πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις, δεν είναι εύκολο αυτό που λες, έχω καθήκοντα. Άλλωστε η δουλειά μου μου αρέσει, δεν την κάνω με το ζόρι, δεν την κάνω σαν αγγαρεία. Δουλεύω επειδή αγαπάω το αντικείμενό μου.
Κορίν: Το ξέρω ότι αγαπάς τη δουλειά σου και αυτό μου αρέσει, μου αρέσει πολύ. Κάνεις κάτι ωραίο, κάνεις κάτι υπέροχο.
Μισέλ: Ε, τότε;
Κορίν: Ο γάμος είναι πιο ωραία υπόθεση, είναι πιο σημαντική υπόθεση, ο γάμος, που γίνεται από αγάπη, είναι ευλογία Θεού. Άκουσέ με, κάτι ξέρω και εγώ. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου, όλα έχουν την αξία τους, όλα έχουν τη σημασία τους όμως ο γάμος είναι το κάτι άλλο, είναι κάτι ιερό, να έχεις έναν άνθρωπο, να ζεις μέσα από τη ζωή του, να βλέπεις μέσα από τα μάτια του, να μοιράζεστε μαζί τα λίγα, που έτσι γίνονται πολλά, να γελάτε μαζί, να κλαίτε μαζί, να είστε μαζί, να είστε μαζί σε χαρές, σε λύπες, σε γάμους, σε κηδείες, ναι γιε μου, σε κηδείες, γιατί αν εσύ ήσουν παντρεμένος θα χωνόσουν στην αγκαλιά της γυναίκας σου μετά την κηδεία μου και δεν θα καθόσουνα να κάνεις αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Έτσι είναι γιε μου, έτσι είναι. Άλλωστε μπορείτε να κάνετε και κανένα παιδί, θα είναι η συνέχειά σου το παιδί σου όπως είσαι εσύ η δική μου συνέχεια. Όλα είναι κύκλος, τα πάντα είναι κύκλος. Κλείνει ένας κύκλος, ανοίγει ένας άλλος, έτσι γίνεται πάντα, έτσι γίνεται μια ολόκληρη ζωή. Καλά είναι τα βιβλία αλλά είναι μόνο βιβλία, καλές είναι οι ταινίες αλλά είναι μόνο ταινίες, καλή είναι η δουλειά αλλά είναι δουλειά. Κοίτα και τον εαυτό σου επιτέλους! Μεγάλος άντρας είσαι πια, παντρέψου, καιρός σου είναι!
Μισέλ: Καλά, αυτά γιατί δεν μου τα έλεγες πιο πριν; Τώρα τα σκέφτηκες όλα αυτά; Τόσα και τόσα χρόνια με έβλεπες πως δούλευα τόσο πολύ, δεν το έβλεπες; Τι άλλαξε τώρα;
Κορίν: Τίποτα δεν άλλαξε. Όλα είναι ίδια. Και την κουβέντα που άνοιξα, την άνοιξα από αγάπη. Ερωτεύσου, δεν πρόκειται να έρθει εδώ καμιά γυναίκα να σε βρει. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου.
Μισέλ: Μα την έχω πάρει τη ζωή στα χέρια μου.
Κορίν: Την επαγγελματική ζωή ναι, την προσωπική όχι.
Μισέλ: Καλά. (Βάζει ουίσκι, πίνει)
Κορίν: Το ουίσκι δεν θα σου δώσει καμία λύση. Το ουίσκι δεν πρόκειται να σου βρει γυναίκα. Και σε τελική ανάλυση, το ουίσκι κάνει κακό. (Του παίρνει το ποτήρι τρυφερά) Λοιπόν;
Μισέλ: Ωραία, και τι προτείνεις να κάνω; Γιατί κάτι προτείνεις να κάνω, αλλά τι; Μου λες, σε παρακαλώ;
Κορίν: Να αρχίσεις να ζεις σαν νέος άνθρωπος, δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις συνέχεια, να δουλεύεις αλλά και να ζεις. Τι πιο ωραίο και όμορφο για έναν νέο άνθρωπο σαν κι εσένα. Όποτε μπορείς ζήτα άδεια από τη δουλειά σου. Απλό είναι. Άρχισε τα ταξίδια.
Μισέλ: Χμ! Τα ταξίδια; Μα τι λες τώρα καλέ μάνα; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γυρνάω με μια βαλίτσα στο χέρι για να βρω νύφη. Την νύφη θα την βρω!
Κορίν: Πώς θα την βρεις;
Μισέλ: Εκεί που δεν το περιμένω. Έτσι δεν βρήκες και εσύ τον μπαμπά;
Σκοτάδι
Εικόνα τρίτη
Έξι μήνες μετά. Ο Μισέλ καθισμένος στο γραφείο του, γράφει. Δίπλα του είναι ο καφές. Σταματάει και ανάβει τσιγάρο. Σκίζει το χαρτί. Ξαναγράφει. Μπαίνει μέσα η Κορίν. Δεν την βλέπει. Η Κορίν βγαίνει έξω. Χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει.
Μισέλ: Παρακαλώ; Ναι ο ίδιος, α, εσύ είσαι; Σε ακούω, πες μου. Ναι, έχω πιο πολλή δουλειά τώρα. Ε, πήρα βλέπεις άδεια δεκαπέντε μέρες και τώρα δουλεύω ακόμα πιο πολύ. Σκότωμα έχει γίνει η καθημερινότητά μου. Σκότωμα. Πες μου. Ναι, σε ακούω, αύριο θα είναι έτοιμο το αφιέρωμα, ναι είναι μια αναφορά για τις ταινίες της δεκαετίας του πενήντα, ενδιαφέρον θέμα δεν μπορώ να πω, θα δω απόψε μια ταινία στο σινεμά. Να είναι πιο φρέσκια στη μνήμη μου, την είχα δει παλιότερα. Και ξέρεις με ποια την είδα; Με τη μάνα μου. Ωραία ταινία. Οκτώ με δέκα είναι η προβολή, μέχρι τις τρεις θα έχω κάνει μια εκτενή κριτική για την ταινία με αφορμή την συγκεκριμένη δεκαετία. Ναι. Ναι, αύριο το πρωί θα παραδώσω το αφιερωματικό μου άρθρο. Σε ευχαριστώ πολύ. Καλό υπόλοιπο να έχεις. Γεια σου, γεια. (Κλείνει) Και βαριέμαι να πάω απόψε σινεμά. (Μπαίνει η Κορίν με καφέ στο χέρι)
Κορίν: Σου ετοίμασα καφέ.
Μισέλ: Σε ευχαριστώ, δεν ήταν ανάγκη, είχα... είχα καφέ. Εσύ μου τον είχες κάνει.
Κορίν: Στον είχα κάνει πριν δυο ώρες, τώρα έχει κρυώσει. Ορίστε. (Αφήνει τον καφέ στο γραφείο του)
Μισέλ: Σε ευχαριστώ πολύ, μητέρα.
Κορίν: Τι άκουσα; Θα πας απόψε σινεμά;
Μισέλ: Ναι. Έχει μια ταινία.
Κορίν: Ε, σινεμά είναι, ταινία έχει, τι θες να 'χει;
Μισέλ: Την είχαμε δει μαζί την ταινία αυτή. Πριν πολλά πολλά χρόνια.
Κορίν: Πότε;
Μισέλ: Δεν θυμάμαι ακριβώς, χμ, πρέπει να ήμουνα σχεδόν δέκα χρονών.
Κορίν: Για εμένα πάντα τόσο είσαι. Δέκα χρονών.
Μισέλ (Πίνει καφέ): Το ξέρω.
Κορίν: Τελικά... Τελικά δεν έκανες τίποτα δεκαπέντε ολόκληρες μέρες στην άδειά σου;
Μισέλ: Τι εννοείς δεν έκανα τίποτα; Ξεκουράστηκα.
Κορίν: Ξεκουράστηκες ναι αλλά..
Μισέλ: Τι αλλά; Τι εννοείς;
Κορίν: Να, πως να στο πω, δεν βρήκες καμιά γυναίκα.
Μισέλ: Και τι είναι η γυναίκα για να την βρω έτσι; Θα 'ρθει η γυναίκα.
Κορίν: Πότε;
Μισέλ: Α, δεν ξέρω.
Κορίν: Θέλω να μου κάνεις και άλλη μια χάρη. Η πρώτη χάρη που μου έκανες ήταν που πήρες την άδεια. Ξέρεις ποια είναι η δεύτερη χάρη;
Μισέλ: Όχι, δεν ξέρω. Ποια είναι;
Κορίν: Να είσαι πιο αισιόδοξος. Να χαμογελάς πιο πολύ, έτσι θα είσαι πιο χαρούμενος, πιο ανεβασμένος!
Μισέλ: Ναι, ίσως να 'χεις δίκιο, αλλά κουράζομαι πάρα πολύ στη δουλειά μου.
Κορίν: Συνεργάζεσαι με πολλούς για τον παγκόσμιο κινηματογράφο, είσαι ένας περίφημος κριτικός κινηματογράφου, που όλοι θέλουν να σχολιάζει και να αναλύει τις ταινίες, όμως εάν έφευγες από ένα περιοδικό, τι θα πάθαινες; Τίποτα, ίσα ίσα θα ξεκουραζόσουνα και έτσι θα είχες πιο πολύ χρόνο για εσένα. Γιατί δεν το κάνεις;
Μισέλ: Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Να είσαι σίγουρη.
Κορίν: Και γιατί αυτή η στιγμή να μην έρθει τώρα;
Μισέλ: Δεν έχω απάντηση.
Κορίν: Δεν έχεις απάντηση γιατί δεν έχεις γυναίκα. Άμα είχες γυναίκα θα έλεγες «πάλι δουλειά» ενώ τώρα έχεις ρεπό και λες «παλι ρεπό».
Μισέλ: Δεν έχεις άδικο.
Κορίν: Είδες που το παραδέχεσαι και μόνος σου; (Κοιτάζει το ουίσκι) Αυτό δεν σου χρειάζεται, μπορείς και χωρίς αυτό. (Παίρνει το ουίσκι και σηκώνεται)
Μισέλ: Πού το πας;
Κορίν: Στον κάδο.
Μουσική ενώ σβήνουν τα φώτα.
Εικόνα τετάρτη
Φως. Στο ίδιο μέρος. Την επόμενη μέρα. Μπαίνει μέσα ο Μισέλ με άσπρα ρούχα. Είναι ελαφρώς μεθυσμένος. Κάθεται στην πολυθρόνα. Μπαίνει μέσα η Κορίν.
Κορίν: Δεν μου λες σε παρακαλώ, ποια ταινία κρατάει δέκα ώρες; Εσύ είσαι κριτικός κινηματογράφου, θα ξέρεις σίγουρα.
Μισέλ: Άργησα λίγο.
Κορίν: Πολύ άργησες, πού ήσουνα;
Μισέλ: Δεν θυμάσαι που σου είπα πως θα πήγαινα σινεμά;
Κορίν: Ε, ναι, θυμάμαι.
Μισέλ: Ε, σινεμά ήμουνα. Ωραία ταινία, πολύ ωραία.
Κορίν: Και πολύωρη ταινία. Δέκα ώρες κράτησε.
Μισέλ: Ναι, είδες;
Κορίν: Έχεις πιει, ε; Επειδή σου πήρα το ουίσκι;
Μισέλ: Δεν ήπια για αυτό.
Κορίν: Αλλά γιατί ήπιες;
Μισέλ: Για το άλλο ήπια.
Κορίν: Και ποιο είναι το άλλο;
Μισέλ: Αυτό που λέγαμε, αυτό που λέγαμε μητέρα, αυτό που λέγαμε.
Κορίν: Πολλά, παρά πολλά λέγαμε, εσύ σε ποιο από όλα αναφέρεσαι;
Μισέλ: Την βρήκα μητέρα, την βρήκα.
Κορίν: Καλέ, τι λες; Ποια βρήκες;
Μισέλ: Τη γυναίκα της ζωής μου μητέρα, τη γυναίκα της ζωής μου.
Κορίν: Θες να πεις..
Μισέλ: Ακριβώς, θέλω να πω αυτό που κατάλαβες, τόσο απλό και τόσο σπουδαίο. Ερωτεύτηκα μητέρα, ερωτεύτηκα. Είναι ωραία η ζωή και έτσι είναι ακόμα πιο ωραία. Είναι το κάτι άλλο. Σε ευχαριστώ.
Κορίν: Για ποιο πράγμα;
Μισέλ: Δεν είναι ένα, δεν είναι δυο. Είναι πολλά, είναι η αφιέρωση της δικής σου ζωής για την δική μου ζωή. Έβαλες στην άκρη την δική σου ζωή για την δική μου ζωή. Έκλεισες σε ένα συρτάρι τα νιάτα σου, τα θέλω σου για εμένα. Αυτό είναι ό,τι καλύτερο και στ' αλήθεια ό,τι γενναιότερο. Ξέρω πως πολλές φορές τσακωθήκαμε, μαλώσαμε, αλλά όλα αυτά έγιναν από αγάπη, από λατρεία. Είτε ζεις στη ζωή, είτε όχι, στην δική μου ζωή ζεις σίγουρα, στην δική μου ζωή ζεις πάντα. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, ούτε με τον θάνατο, μήτε με τίποτα άλλο. Πέρασες πολλά. Τώρα ξεκουράζεσαι.
Κορίν: Ξεκουράζομαι επειδή σε βλέπω να λάμπεις. Ξεκουράζομαι επειδή αισθάνομαι πως ό,τι έκανα, ό,τι πρόσφερα, τουλάχιστον δεν πήγε στον βρόντο, έπιασε τόπο, και αυτή είναι η χαρά μου, το μεγαλύτερο κέρδος.
Μισέλ: Δεν έχω να πω κάτι. Ας μιλήσει και μια φορά η σιωπή, για αυτά που ήρθανε και που δεν φύγανε, ποτέ δεν φύγανε, γιατί πολλά αλλάζουν στη ζωή μας, εκτός από κάτι. Εκτός από τη μάνα μας. Και τον πατέρα μας, φυσικά. Αλλα η αγάπη της μάνας είναι το κάτι άλλο, κάτι που δεν έχει σχέση με ανθρώπινη δύναμη αλλά με δύναμη τιτάνα. Δεν υπάρχει κάτι που μια μάνα δεν μπορεί να νικήσει. (Παύση. Τις απλώνει το χέρι) Μου χαρίζετε αυτόν τον χορό; (Μουσική. Του δίνει το χέρι της και χορεύουν με απαλή μουσική)
Σκοτάδι
Εικόνα πέμπτη
Φως. Στο ίδιο μέρος. Ο Μισέλ μιλάει στο τηλέφωνο.
Μισέλ: Το ξέρω αγάπη μου, το ξέρω. Και εμένα μου έχεις ομορφύνει τη ζωή, ξαφνικά έγινες τα πάντα για εμένα. Δεν είχα νιώσει ποτέ τόσο ζέστη στην καρδιά μου. Σε ευχαριστώ που μου ζέστανες την καρδιά μου. Σε ευχαριστώ που είσαι στη ζωή μου. Θα σε δω το βράδυ. Γεια σου αγάπη μου. (Κλείνει το τηλέφωνο)
Μπαίνει μέσα η Κορίν.
Κορίν: Προχωράει το πράγμα, προχωράει. Μπράβο, χαίρομαι! Πολύ χαίρομαι!
Μισέλ: Μητέρα, κρυφακούς;
Κορίν: Δεν το έχω ανάγκη. Δεν κρυφακούω, ακούω. Μην ξεχνάς ότι δεν ζω με το σώμα τουλάχιστον, ζω με την ψυχή μου.
Μισέλ: Και εγώ τότε γιατί βλέπω και το σώμα σου;
Κορίν: Εσύ είσαι γιος μου, σάρκα μου. Λοιπόν, δεν μου είπες; Προχωράει πολύ το πράγμα, ε;
Μισέλ: Ναι, βέβαια, προχωράει.
Κορίν: Μπράβο και πάλι μπράβο! Τώρα πια θα έχεις κάποιον να σε νοιάζεται, εκτός από εμένα και τον πατέρα σου βέβαια. Τώρα κάποιος θα σε περιμένει στο σπίτι μας, δεν θα είσαι μόνος σου ούτε και θα διαβάζεις συνέχεια για τις ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Μισέλ: Μα είμαι κριτικός κινηματογράφου! Αλλα βέβαια τώρα η ζωή ανθίζει και στα προσωπικά μου, δόξα τω Θεώ. Τώρα δεν φωτίζεται μόνο το πανί της μεγάλης οθόνης αλλά και το μέρος της καρδιάς μου. Και χαίρομαι για αυτό. Χαίρομαι πολύ.
Κορίν: Δεν μου λες;
Μισέλ: Τι;
Κορίν: Για εμένα της έχεις μιλήσει;
Μισέλ: Φυσικά και της έχω μιλήσει για εσένα. Και με τα καλύτερα λόγια, εννοείται.
Κορίν: Τις είπες ότι πέθανα;
Μισέλ: Δεν μπορούσα να της πω ψέματα. Της είπα ότι πέθανες αλλά ότι για εμένα ζεις.
Κορίν: Πάντα θα ζω για εσένα. Αλλά πες της σε παρακαλώ πολύ και κάτι άλλο.
Μισέλ: Τι άλλο;
Κορίν: Ότι και για αυτήν ζω, ότι και για αυτήν είμαι ζωντανή.
Μισέλ: Σε ευχαριστώ παρά πολύ μητέρα. Σε λατρεύω.
Κορίν: Πώς γίνεται να μην αγαπάω το κορίτσι που αγαπάει τον γιο μου; Πώς γίνεται να μην αγαπάω την κοπέλα που θα γίνει γυναίκα σου; Τον άνθρωπο που σου έφερε τη χαρά και την ευτυχία στη ζωή σου και σου πήρε τη μοναξιά, τη λύπη και το... ουίσκι; Όλα τα ξέρει η μαμά. Πίνεις πολύ, πάντα σου άρεσε το ποτό, τελευταία όμως κατάλαβα ότι είχες αρχίσει να πίνεις περισσότερο. Γιατί; Λίγο καιρό πριν πεθάνω άρχισες να πίνεις πιο πολύ. (Με έμφαση) Αλήθεια, γιατί έπινες τελευταία πιο πολύ;
Μισέλ: Εσύ ξέρεις το γιατί καλύτερα από όλους. Ήμουνα μόνος. Μια ζωή μόνος.
Κορίν: Δεν έκανες τίποτα όμως για να αλλάξεις τη μοναξιά σου. Δουλειά-σπίτι σπίτι-δουλειά ήσουνα μια ζωή. Καλή η δουλειά αλλά υπάρχει και η ζωή. Έπρεπε να έδιωχνες τη μοναξιά σου.
Μισέλ: Δεν έκανα κάτι για να αλλάξω τη μοναξιά μου. Την αποδέχτηκα και συνέχισα να ζω μόνος. Εσύ, η δουλειά μου και οι ταινίες.
Κορίν: Είναι πολύ πιο ωραίο να βλέπεις ταινίες μαζί με τη γυναίκα σου. Θα είναι ακόμα πιο ωραίες. Και όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους της ταινίας, τότε πάρε αγκαλιά τη γυναίκα σου. Οι μεγάλες αγάπες δεν έχουν ποτέ τίτλους τέλους παρά μόνο τίτλους αρχής. Αυτό να το θυμάσαι μωράκι μου για πάντα. Για πάντα, το ακούς; Και μην ξαναεπιχειρήσεις να βάλεις ποτέ ουίσκι στο σώμα σου. Τώρα στη ζωή σου έχεις δυο γυναίκες. Εμένα και αυτήν... Αλήθεια δεν μου είπες, πώς την λένε;
Μισέλ: Κατρίν.
Κορίν: Κατρίν. Ωραίο όνομα. Ωραίο.
Μισέλ: Αυτή να δεις πόσο ωραία είναι. Πανέμορφη! Καλλονή!
Κορίν: Δεν αμφέβαλα ποτέ μου για το γούστο του γιου μου. Αλλά αυτά έρχονται μετά, το σημαντικό είναι να σε αγαπάει και να σε σέβεται. Και εσύ εκείνη βέβαια.
Μισέλ:Υπάρχουν όλα τα θετικά αισθήματα σε μεγάλο βαθμό, σε τεράστιο βαθμό και όλα βέβαια τα αισθήματα αυτά είναι αμοιβαία. Μόνο που θέλω τη γνώμη σου για κάτι.
Κορίν: Θες να της πάρεις δώρο;
Μισέλ: Ναι. Καλά, πού το κατάλαβες;
Κορίν: Η μάνα τα καταλαβαίνει πάντα όλα. Εντάξει, κάποιες φορές οφείλω να ομολογήσω ότι έχω πέσει και έξω. Άνθρωπος είμαι!
Μισέλ: Ξέρεις γιατί σε λατρεύω; Όχι επειδή τα ξέρεις όλα, δεν τα ξέρεις όλα, όχι. Ούτε επειδή έχεις πάντα δίκιο, δεν έχεις πάντα δίκιο, αλλά επειδή είσαι η μάνα μου, και θα είσαι πάντα η μάνα μου. Και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Δεν αλλάζει με τίποτα! (Την αγκαλιάζει. Παύση)
Κορίν: Τι λες να της πάρεις; Θα ήθελες να της πάρεις ένα χρυσό ρολόι;
Μισέλ: Είσαι πολύ κουβαρντού! Μπράβο, χρυσό ρολόι, ε; Αυτό είναι πολύ ακριβό δώρο. Πώς θα το πληρώσω; Κριτικός κινηματογράφου είμαι, δεν είμαι επιχειρηματίας!
Κορίν: Δεν θα αγοράσεις ρολόι, το ρολόι είναι εδώ. Χρυσό ρολόι. (Βγάζει από την τσέπη της ένα χρυσό ρολόι) Είναι από εμένα να της πεις.
Μισέλ (Παίρνοντας το χρυσό ρολόι): Μητέρα.. Ακόμα και νεκρή δίνεις!
Κορίν: Μια μάνα ακόμα και νεκρή δίνει. Το ξέρεις πια καλά αυτό. Είναι δώρο από την δική μου πεθερά.
Μισέλ: Κουβαρντού η μαμά του μπαμπά!
Κορίν: Λοιπόν, απόψε να της δώσεις το δώρο της και να της πεις ό,τι θέλεις. Μισέλ: Ένα πράγμα τώρα θέλω από τη ζωή μου. Να την παντρευτώ. Αυτό θέλω, και αυτό θα της πω.
Κορίν: Τώρα είμαι στα αλήθεια χαρούμενη και ευτυχισμένη. Τώρα στα αλήθεια ζω μέσα στην ευτυχία.
Μισέλ: Τώρα στα αλήθεια είμαστε όλοι χαρούμενοι.
Κορίν: Χαίρομαι πολύ για εσένα, με κάνεις περήφανη, το ξέρεις;
Μισέλ: Δεν σε κάνω περήφανη. Απλώς σου επιστρέφω λίγη από την στάση ζωής σου. (Της πιάνει το κεφάλι της και της το φυλάει)
Σκοτάδι
Εικόνα έκτη
Φως. Στο ίδιο μέρος. Στη σκηνή είναι η Κορίν, σκουπίζει το σπίτι.
Κορίν: Παναγία μου σκόνη! Πολλή σκόνη βρε παιδί μου, χαμός γίνεται, χαμός! Αυτό το παιδί, μα να μην σκουπίζει καθόλου! (Πηγαίνει στο γραφείο του Μισέλ, βγάζει ένα πανί από την μέση της και ξεσκονίζει το γραφείο του) Άλλη σκόνη εδώ, πω πω Χριστέ μου! (Βλέπει μια φωτογραφία σε κορνίζα) Α, καινούργια φωτογραφία αυτή; Αυτή είναι, αυτή! Η νυφούλα μου (Ξεσκονίζει τη φωτογραφία της) Καλό μου κορίτσι, πόσο σε αγαπώ, πόσο σε αγαπώ! (Φιλάει τη φωτογραφία της) Πόσο χαίρομαι για σας! Πόσο χαίρομαι για σας! Έτσι είναι η ζωή, όλα κύκλος, τα πάντα κύκλος. (Μπαίνει μέσα ο Μισέλ. Η Κορίν δεν τον βλέπει)
Μισέλ: Και εκείνη σε αγαπάει, και με το δίκιο της σε αγαπάει, και με το δίκιο σου την αγαπάς. Είστε και οι δυο υπέροχες. Είμαι πολύ περήφανος για εσένα μάνα.
Κορίν: Και εγώ για εσένα. Είμαι σίγουρη ότι σε μεγάλωσα όπως έπρεπε. Έκανα ό,τι μπορούσα για το καλό σου, για να μην σου λείψει ποτέ τίποτα, για να είσαι όπως είσαι τώρα, έτοιμος για τη ζωή. Σε ευχαριστώ που τιμάς την μνήμη μου, με το να εξελίσσεσαι με τιμάς. Με το να φτιάχνεις τη ζωή σου, με τιμάς. Σαν νεκρή μάνα σου που είμαι δεν θέλω να σε βλέπω να κλαις αλλά να ζεις, σαν νεκρή μάνα σου που είμαι δεν θέλω να σε ακούω να παραπονιέσαι αλλά να ευχαριστείς τον Θεό και τη ζωή για ό,τι έχεις. Έτσι πρέπει να κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Έτσι, για να υψώνεται η ζωή έστω και αν ο γονιός είναι νεκρός. Να ζούμε έχοντας μέσα το καλό παρελθόν και χτίζοντας ένα ωραίο μέλλον μέσα στο παρόν που διαρκεί λίγο, να χαίρεσαι το τώρα, μην αναβάλλεις τη χαρά σου περιμένοντας τα σημαντικά, τα πάντα είναι σημαντικά αρκεί να ξέρεις να ζεις. Δεν χρειάζεται πολλά πράγματα ο άνθρωπος για να ζήσει, αγάπη θέλει. Μόνο αυτό και είναι αρκετό. Εγώ θα είμαι πάντα εδώ για σένα, δεν άλλαξε κάτι, μόνο πέθανα, πέθανα στο σώμα, πέθανα για όλους, δεν πέθανα για τον γιο μου, ο γιος μου είναι η συνέχειά μου, το πάντα μου, τα πάντα μου. Ο γιος μου είμαι εγώ! (Αγκαλιάζονται)
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Hyatt Moore (Mother Son)
