koukidaki: Με αποκαλούν πρόσφυγα

Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ο καπετάνιος τση Ζάκυθος * Το κορίτσι της Σελήνης * Οι τρεις πίνακες * Η φυγή των τεσσάρων * Από τις στάχτες της Καντάνου * Σαν μαργαριτάρι από σ' αγαπώ * 4ος όροφος ** Αληθινή ιστορία: Το ανυπεράσπιστο αγόρι ** Διηγήματα: Αγόρια και κορίτσια * Pelota * Backpack: Ιστορίες χίμαιρες ** Διάφορα άλλα: Έξι τίτλοι από τις εκδόσεις Ελκυστής * Βιβλιοδώρα από τις εκδόσεις Ελκυστής ** Για παιδιά: Η περιπετειώδης εξαφάνιση του Καλτσάκη * Ρόνι ο Σαλιγκαρόνης

Με αποκαλούν πρόσφυγα

Χρήστου Ντικμπασάνη

Πίνακας Νίκου Χιωτίνη

Με αποκαλούν πρόσφυγα,

γιατί βρίσκομαι μακριά

απ' τα όνειρα και τους πόθους μου

Τώρα εκλιπαρώ ταπεινά

την προστασία των ανέμων

Βλέπουν το μυαλό μου να τριγυρίζει αγκαλιά με τη μνήμη

στους δρόμους της πυρπολημένης Σμύρνης

και νιώθουν ένα παράξενο σκίρτημα μέσα τους

Μα κοιτούν μόνο το πρόσωπό μου

και όχι τη δυστυχία, την οδύνη μου

Το θέαμα το ξεπληρώνουν

με λίγη έγνοια ή και αδιαφορία

Έτσι θα είναι από εδώ και πέρα τα πράγματα

Θα πρέπει να πάψω να ονειρεύομαι;

Με αποκαλούν πρόσφυγα,

γιατί μπροστά στο ψυχρό εξευτελισμό

των προσδοκιών μου αναριγώ και τρέμω

Από εδώ και πέρα έτσι θα είναι τα πράγματα

Να πάψω ν' αντιδρώ είναι πιο εφικτό;

Με αποκαλούν πρόσφυγα,

γιατί μόλις δω θάλασσα παγώνω

Η αθώα ψυχή μου ξεριζώθηκε

απ' τις πατρώες ρίζες

Ένα παράλυτο πιόνι νιώθω

στην σκακιέρα των σπουδαίων της Γης

Πλάσμα κατώτερου θεού

που βολοδέρνει μέσα στους μεγάλους δρόμους

της απονιάς και της απόγνωσης

Έτσι θα είναι από εδώ και πέρα τα πράγματα

Ας σταματήσω πια να νοιάζομαι

Τώρα μου στρέφουν την πλάτη

για να μην αντικρίσουν

μέσα στα μάτια μου τον εαυτό τους

Πρέπει να πάψω να υπάρχω

Εκτός και αν διαμαρτυρηθώ

🌿

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Σημείωση δημιουργού: Με τα δύο ποιήματα μου «Το χτύπημα της πόρτας» και «Με

αποκαλούν πρόσφυγα» διακρίθηκα στο πλαίσιο του 8ου Ποιητικού Διαγωνισμού, που διοργάνωσε η ΕΤΑΙΡεΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, η Περιφέρεια Αττικής καθώς και το Ε.Β.Ε.Π.

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Συνοδεύεται από πίνακα Νίκου Χιωτίνη