Μάνου Καραβασίλη
Εικόνα τέταρτη
Φως. Την ίδια στιγμή. Συνέχεια από το τέλος της προηγούμενης εικόνας.
Γυναίκα: Η πρόταση γάμου που δεν δέχομαι και απορρίπτω είναι η πρόταση που μου έκανε... και ο ένας και ο άλλος. Ο ένας θέλει να ξεχάσει την οικογενειακή του τραγωδία, ο άλλος θέλει να φύγει από ένα καταπιεστικό και δυσάρεστο οικογενειακό περιβάλλον. Ο καθένας με θέλει επειδή τον εξυπηρετώ. Επειδή νομίζει ότι θα τον βοηθήσω να ξεχάσει. Αλλά όχι. Εγώ δεν μπορώ να ζήσω έτσι. Σας φέρθηκα με σεβασμό στο αίσθημά σας. Σας μίλησα με αγάπη. Με κατανόηση. Αλλά αρνούμαι να αναλάβω αυτόν τον ρόλο. Αυτός ο ρόλος δεν έχει γραφτεί για εμένα σίγουρα. Δεν είναι δικός μου. Αρνούμαι να τον παίξω. Θα βρω κάποιον που θα με αγαπήσει για αυτό που είμαι. Και όχι για να ξεχάσει. Και εγώ μπορεί να έχω κάποια πράγματα που θέλω να ξεχάσω, που θέλω να μην θυμάμαι. Αλλά αυτό δεν γίνεται έτσι. Δεν θα αγαπήσω κάποιον επειδή θέλω να ξεχάσω. Δεν θα παντρευτώ κάποιον για να μην θυμάμαι πράγματα που με πόνεσαν. Πιστεύω ότι έχω γίνει σαφής και ότι καταλαβαίνετε πολύ καλά τι σας λέω.
Νεαρός: Ναι, αλλά γιατί διάλεξα εσένα; Αυτό δεν σου λέει κάτι;
Άντρας: Και εγώ το ίδιο. Υπάρχουν τόσες γυναίκες πάνω στη γη, εγώ όμως εσένα αγάπησα.
Νεαρός: Σε αγαπάμε και οι δύο.
Άντρας: Και εσύ μας αφήνεις και τους δύο.
Νεαρός: Δεν είναι τίμιο αυτό.
Άντρας: Τουλάχιστον διάλεξε έναν από τους δυο μας.
Νεαρός: Η αλήθεια είναι ότι αυτό θα είναι πιο έντιμο και πιο τίμιο.
Άντρας: Έτσι είναι τα πράγματα.
Νεαρός: Δεν μπορείς να φύγεις και να μας αφήσει μόνους.
Άντρας: Διάλεξε. Ή εμένα ή αυτόν εδώ.
Γυναίκα: Δεν έχω να διαλέξω ανάμεσα σε εσάς. Εσείς έχετε απορριφθεί!
Άντρας: Μα τι κάναμε;
Γυναίκα: Ό,τι δεν ήθελα. Και οι δύο. Άλλωστε μπορεί να μην είναι ο λόγος που φεύγω η στάση που κρατήσατε. Μπορεί να είναι και κάτι άλλο.
Νεαρός: Δηλαδή;
Γυναίκα: Δηλαδή να μην παντρευόμουνα κανέναν από εσάς έτσι. Για μένα. Για τους δικούς μου λόγους.
Άντρας: Αγαπάς άλλον;
Νεαρός: Και τρίτη πρόταση γάμου;
Γυναίκα: Όχι. Μόνο εσείς δείξατε τόσο ενδιαφέρον για εμένα. Με υποχρεώσατε είναι η αλήθεια.
Άντρας: Σοβαρά δεν θες να με παντρευτείς;
Γυναίκα: Μα γιατί απορείς. Σοβαρότατα.
Νεαρός: Δηλαδή κανένας από εμάς τους δύο; Καλά δεν λέω;
Γυναίκα: Πολύ καλά λες. Το κατάλαβες περίφημα.
Άντρας: Ωραία. Εγώ προσωπικά σέβομαι την απόφασή σου.
Νεαρός: Και εγώ. Και εγώ.
Γυναίκα: Τώρα που φεύγω σέβεστε την απόφασή μου. Γιατί πριν μόνο σεβασμό δεν δείχνατε.
Άντρας (στον Νεαρό): Για σένα το λέει!
Γυναίκα: Μωρέ και για τους δυο σας το λέω αλλά ποιος με ακούει!
Νεαρός: Εγώ σε ακούω.
Άντρας: Και εγώ σε ακούω.
Γυναίκα: Τώρα; Λυπάμαι αλλά τώρα είναι αργά. Και για να τελειώνουμε. Ούτε εσύ (δείχνει τον Άντρα) ούτε και εσύ (δείχνει τον Νεαρό) δεν είστε ο τύπος μου. Πιστεύω να έχετε καταλάβει ότι δεν φεύγω από εσάς επειδή πήγατε να σκοτωθείτε, που λέει ο λόγος, αλλά φεύγω από εσάς, γιατί δεν μπορώ να λέω ψέματα. Δεν αγαπάω ούτε τον έναν ούτε τον άλλον. Με το ζόρι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Αυτά τα πράγματα μόνο ζόρι δεν θέλουμε. Καταλάβατε;
Άντρας: Με πόνο ψυχής λέω ότι κατάλαβα.
Νεαρός: Το ίδιο και εγώ. Κατάλαβα.
Γυναίκα: Ωραία λοιπόν, αφού κατέλαβε ο ένας και αφού ακολούθησε και ο άλλος και κατάλαβε, τότε χωρίς να χαλάσουμε τις καρδιές μας σας δηλώνω ότι φεύγω.
Νεαρός: Πάντως θέλω να σε ευχαριστήσω που με έκανες να αισθανθώ ότι είμαι και εγώ κάτι το ωραίο, κάτι το σπουδαίο, σε ευχαριστώ, στα αλήθεια σε ευχαριστώ.
Γυναίκα: Και εγώ σε ευχαριστώ. Όμως να είσαι σίγουρος ότι κάποια άλλη θα βρεθεί που θα είναι σίγουρη για την αγάπη της απέναντί σου. Και να αισθάνεσαι πάντα ότι είσαι κάτι το ωραίο και κάτι το σπουδαίο. Γιατί άλλωστε αυτή είναι και η αλήθεια.
Άντρας: Και εγώ που νόμιζα ότι θα ήσουνα μαζί μου για μια ολόκληρη ζωή. Εγώ θέλω εσένα. Χωρίς εγωισμό, μόνο με φανατισμό! Σε αγαπάω, σε αγαπάω από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Σε παρακαλώ. Δεν μου πάει το μελό, δεν μου αρέσει. Όμως χωρίς εσένα δεν θα καταφέρω τίποτα. Δεν είμαι τόσο ανώτερος άνθρωπος για να σου πω κάνε ό,τι θες, θα σε περιμένω, θα σε αγαπώ για πάντα, όχι, όχι, όχι, τέτοια δεν μπορώ να σου πω. Θέλω να είμαι μαζί σου. Σε χρειάζομαι κατάλαβέ το. Και σε σέβομαι. Και εσένα και τις επιλογές σου και όλα. Δεν θέλω τίποτα άλλο παρά μόνο να είμαι κοντά σου.
Γυναίκα: Σου εξήγησα.
Άντρας: Μα για όνομα του Θεού, σου έκανα πρόταση γάμου, το συζητούσες, έτσι δεν είναι; Τι άλλαξε τώρα; Τι μπορεί να άλλαξε; Από αγάπη είπα ό,τι είπα.
Γυναίκα: Άρα εσύ επιμένεις ακόμα;
Άντρας: Ναι. Επέμενα και επιμένω. Σε θέλω. (την πιάνει από τη μέση). Και εσύ με θέλεις. Λες ψέματα τόση ώρα, το ξέρω. Το γνωρίζω πολύ καλά.
Γυναίκα: Λέω αλήθεια.
Άντρας: Λες ψέματα. (την φιλάει στο στόμα)
Γυναίκα: Πρέπει να πάρεις επιτέλους μια φορά στα σοβαρά αυτό που σου λέω.
Άντρας: Αλλά λες και άλλα εννοείς! (την ξαναφιλάει στο στόμα).
Νεαρός: Εγώ εδώ τι θέλω;
Άντρας: Πρέπει να επιμείνουμε σε ό,τι αγαπάμε, να μην τα παρατάμε εύκολα. Να μην τα παρατάμε στα δύσκολα. Η ζωή ήταν, είναι και θα είναι πάντα ωραία. Σε όλα. Και στα δύσκολα. Ναι, κυρίως στα δύσκολα!
Γυναίκα: Πρέπει να φύγω. Καλή τύχη. (στον Άντρα) Γεια σου! (απλώνει το χέρι της. Ο Άντρας της κάνει χειραψία. Μετά απευθύνεται στον Νεαρό, του απλώνει το χέρι, της κάνει χειραψία και εκείνος). Γεια σου!
Νεαρός: Εγώ δεν σου λέω γεια σου. Θέλεις να είμαστε φίλοι; Χρειάζομαι μια κοπέλα σαν εσένα έστω και για φίλη.
Γυναίκα: Γιατί όχι;
Νεαρός: Σε ευχαριστώ.
Γυναίκα: Και εγώ σε ευχαριστώ. (στον Άντρα) Εσύ να υποθέσω ότι δεν θες να είμαστε φίλοι.
Άντρας: Σωστά υποθέτεις.
Γυναίκα: Ωραία λοιπόν. Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις. Χαίρετε!
Φεύγει.
Άντρας: Πάλι μόνοι.
Νεαρός: Για εμένα τουλάχιστον είναι μια καλή φίλη.
Άντρας: Και για εμένα μια καλή ξένη!
Νεαρός: Κάποιες φορές με εκνευρίζεις, το ξέρεις;
Άντρας: Και εγώ με εκνευρίζω.
Νεαρός: Ε λοιπόν, ξέρεις κάτι;
Άντρας: Τι πράγμα;
Νεαρός: Εσένα αγαπάει. Έτσι πιστεύω. Δεν ήθελε να με στεναχωρήσει. Ίσως να φταίω και εγώ. Δεν μου έδωσε ποτέ τέτοιο θάρρος η κοπέλα. Εγώ τα έφτιαξα όλα μέσα στο μυαλό μου. Εγώ θα την έχω πάντα μια καλή φίλη. Τίποτα παραπάνω. Άλλωστε και η φιλία πολύτιμη είναι.
Άντρας: Δίκιο έχεις. Πολύτιμη. Εγώ όμως δεν την έχω ούτε φίλη.
Νεαρός: Έχεις εμένα για φίλο σου! Αφού το ξέρεις πάντα σε συμπαθώ!
Άντρας: Και εγώ!
Αγκαλιάζονται δυνατά.
Νεαρός: Μου αρέσει η παρέα σου.
Άντρας: Και εμένα η δική σου παρέα.
Νεαρός: Κάποια άλλη θα βρω.
Άντρας: Την καλύτερη θα βρεις γιατί το αξίζεις.
Νεαρός: Αύριο θα είμαι εδώ. Να ευχηθεί ο ένας στον άλλον ό,τι καλύτερο για τη ζωή του! Καληνύχτα.
Άντρας: Καληνύχτα.
(Ο Νεαρός φεύγει. Ο Άντρας πηγαίνει και παίρνει το όπλο του, κάθεται στο παγκάκι και καπνίζει, κρύβει το όπλο του μέσα στο μπουφάν. Μένει για λίγο σκεπτικός, πίσω από το παγκάκι εμφανίζεται η Γυναίκα).
Γυναίκα: Σε ενοχλώ;
Άντρας: Νόμιζα πως είχες φύγει.
Γυναίκα: Όχι δεν έφυγα. Ακόμα.
Άντρας: Θες τίποτα;
Γυναίκα: Σε ενοχλώ, ε;
Άντρας: Δεν είπα αυτό.
Γυναίκα: Δηλαδή να φύγω;
Άντρας: Δεν θα σου πω εγώ να μείνεις ή να φύγεις.
Γυναίκα: Ωραία λοιπόν. Θα μείνω.
Άντρας: Ωραία λοιπόν. Μείνε.
Γυναίκα: Ξέρεις τι σκέφτηκα;
Άντρας: Δεν ξέρω τι σκέφτηκες.
Γυναίκα: Λέω τελικά... αν ισχύει ακόμα φυσικά η πρόταση γάμου... να σε παντρευτώ!
Άντρας: Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας!
Γυναίκα: Ισχύει ακόμα η πρόταση γάμου;
Άντρας: Εσύ τι λες;
Γυναίκα: Εγώ λέω πως ισχύει ακόμα.
Άντρας: Το ίδιο λέω και εγώ.. γυναίκα μου!
Την φιλάει στο στόμα.
Τέλος
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Leonid Afremov (λάδι σε καμβά)
