Μάνου Καραβασίλη
Τα πρόσωπα του έργου:
Άντρας, 55 ετών
Γυναίκα, 32 ετών
Νεαρός, 22 ετών
Εικόνα πρώτη
Σκηνικό μια μικρή πλατεία. Λάμπες, παγκάκια... Είναι νύχτα. Η πλατεία είναι φωτισμένη. Μπαίνει ο Άντρας, κάθεται στο παγκάκι, βγάζει τσιγάρο, ψάχνει για αναπτήρα, βρίσκει και ανάβει. Παίρνει μια εφημερίδα από κάτω, την ξεφυλλίζει. Μπαίνει μέσα ο Νεαρός, κρατάει ένα λουλούδι.
Άντρας: Ραντεβού, ε;
Νεαρός: Τι είπατε;
Άντρας: Ραντεβού λέω. Μπράβο! Πολύ καλά κάνεις! Έτσι πρέπει να γίνεται. Ο νέος άντρας με ένα λουλούδι που σε άλλη περίπτωση δεν θα σήμαινε τίποτα. Τώρα όμως σημαίνει. Την αγαπάς την μικρή σου;
Νεαρός: Ναι... δηλαδή... δεν σας ξέρω.
Άντρας (χαμογελάει): Να μην μιλάς μόνο σε όσους ξέρεις. Αυτοί που δεν ξέρεις μπορεί να σου φανούν πιο χρήσιμοι.
Νεαρός: Ναι αλλά...
Άντρας: Ας σπάσουμε τον πάγο μικρέ. Πώς είπαμε πως σε λένε;
Νεαρός: Μπενουά. Εσάς; Πώς σας λένε;
Άντρας: Τομ. Λοιπόν Μπενουά, τι άλλο καλύτερο και ωραιότερο από έναν νέο άντρα που αγαπάει μια νεαρή γυναίκα; Για δες απόψε! Έχει ένα υπέροχο και τόσο ρομαντικό φεγγάρι, λες και η νύχτα συνωμοτεί υπέρ της αγάπης και του έρωτά σου.
Νεαρός: Έτσι λέτε;
Άντρας: Έτσι είναι αγόρι μου. Πάρε τσιγάρο. Χρειάζεται.
Νεαρός: Δεν καπνίζω.
Άντρας: Κάποια στιγμή θα έχεις ανάγκη από ένα τσιγάρο. Σε όλους έτυχε φίλε μου.
Νεαρός: Έχω λίγο τρακ είναι η αλήθεια.
Άντρας: Τι πιο φυσικό αγόρι μου αυτό. Πρώτο ραντεβού, ε;
Νεαρός: Ναι. Μάλιστα. Πρώτο.
Άντρας: Πάνε πολλά χρόνια από το δικό μου πρώτο ραντεβού. Ούτε εγώ δεν θυμάμαι πια πόσα.
Νεαρός: Περνάνε γρήγορα τα χρόνια. Έτσι δεν λέτε εσείς οι μεγαλύτεροι;
Άντρας: Μην ακούς με πολύ προσοχή τι λέμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Μπορεί να λέμε και μπούρδες!
Νεαρός: Να σας ρωτήσω κάτι; Πώς σας φαίνομαι; Καλός; Καλός;
Άντρας: Ίδιος ο Μάρλον Μπράντο στο Λεωφορείο ο πόθος!
Νεαρός: Και αυτή... είναι καλή, όμορφη, πολύ όμορφη!
Άντρας: Πού την γνώρισες;
Νεαρός: Στη δουλειά μου.
Άντρας: Πειράζει που δεν ξέρω τη δουλειά σου;
Νεαρός: Είμαι πλασιέ σε μια εταιρεία!
Άντρας: Ενδιαφέρον επάγγελμα! Θα πρέπει να κάνεις πολλά ταξίδια, έτσι δεν είναι;
Νεαρός: Ναι. Ταξιδεύω συχνά. Μην φανταστείτε μεγάλα ταξίδια. Αλλά ταξιδεύω, ναι.
Άντρας: Είναι τόσο ωραία τα ταξίδια!
Νεαρός: Εσείς τι δουλειά κάνετε;
Άντρας: Νομικός. Όχι τώρα βασικά. Παλιότερα ήμουνα αστυνομικός. Τώρα δεν κάνω κάτι για να βγάζω τα προς το ζην. Τα καταφέρνω μια χαρά όμως, δεν έχω παράπονο.
Νεαρός: Πώς τα καταφέρνετε μια χαρά;
Άντρας: Είχα αγοράσει τρία σπίτια. Τα νοικιάζω. Τα δύο δηλαδή γιατί στο άλλο μένω εγώ. (χαμογελάει) Κάπου πρέπει να μείνω και εγώ, έτσι δεν είναι μικρέ;
Νεαρός: Έτσι είναι. (παύση) Έχω λίγη αγωνία. Είναι η πρώτη φορά που... την αγαπάω.
Άντρας: Εκείνη;
Νεαρός: Και εκείνη.
Άντρας: Τότε ορμά!
Νεαρός: Αλλά...
Άντρας: Παράτα τα «αλλά» και βουρ! Από ένα τόσο δα «αλλά» μπορεί να χαλάσει μια ολόκληρη ευτυχία. Κάτι ξέρω από τη ζωή.
Νεαρός: Να σας ρωτήσω...
Άντρας: Να με ρωτήσεις. Ένας είμαι. Σαν ίσο προς ίσο μιλάμε.
Νεαρός: Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ πολύ Τομ. Δεν μου είπες. Πώς σου φαίνομαι;
Άντρας: Λοιπόν κοίταξε, θα σου πω την αλήθεια. Κλασικά όπως την λέω πάντα. Ρούχα αυτά δεν είναι. Βγάλε το σακάκι. Ξεκούμπωσε το πουκάμισο και σήκωσε τα μανίκια.
Νεαρός: Και το σακάκι;
Άντρας: Το σακάκι στο χέρι. Θα δεις αλλαγή. Και εσωτερική και εξωτερική. Έλα για κάν' το να σε δω.
Νεαρός (κάνει αυτά που του είπε): Λοιπόν; Πώς σου φαίνομαι;
Άντρας: Τώρα είσαι καλύτερος από τον Μάρλον Μπράντο στο Λεωφορείο ο πόθος!
Νεαρός: Ευχαριστώ πολύ. Τελικά ξέρεις κάτι;
Άντρας: Τι;
Νεαρός: Δεν μου δίνεις εκείνο το τσιγάρο που έλεγες;
Άντρας (χαμογελάει, του δίνει τσιγάρο): Στη ζωή για να πετύχεις δύο πράγματα χρειάζονται. Αυτοπεποίθηση είναι το ένα και το άλλο να έχεις το ύφος του νικητή. Και μέσα και έξω. Να μην φοβάσαι στη ζωή σου τίποτα. Να μην λυγίζεις. Να μην θεοποιείς ποτέ σου κανέναν. Ένας είναι πάντα για θεοποίηση. Ξέρεις ποιος είναι αυτός ο ένας; Ο εαυτός σου. (ανάβει το τσιγάρο του) Να είσαι δυνατός και γενναίος. Και να προσέχεις να μην χάσεις ποτέ τη χαρά σου. Δεν θα βρεθεί κανείς για να στην επιστρέψει!
Νεαρός: Είσαι παράξενος!
Άντρας: Όχι εγώ. Τα σενάρια που φτιάχνει η ζωή είναι πολύ παράξενα!
Νεαρός: Και εσύ τι κάνεις; Παίζεις τα παράξενα σενάρια της ζωής;
Άντρας: Κάποτε τα έπαιζα. Αλλά όπως κατάλαβα δεν είχε κανένα ταλέντο στο γράψιμο η ζωή ούτε και ιδιαίτερη φαντασία. Έτσι την έστειλα από εκεί που ήρθε και άρχισα να γράφω το τι θέλω να παίξω. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία φιλαράκο μου να δω ότι έχω πολύ ταλέντο στο να γράφω και μεγάλη φαντασία. Ας τα αφήσουμε όμως τώρα αυτά. Να πηγαίνω σιγά σιγά. Καλύτερα, η πλατεία απόψε να λάμπει μόνο για εσάς τους δύο. Εγώ δεν χρειάζομαι.
Νεαρός: Θέλω να σε ξαναδώ. Μου φέρθηκες πολύ ωραία. Θα έρθεις αύριο. Θέλω να σου πω τα νέα μου.
Άντρας: Αύριο την ίδια ώρα θα είμαι εγώ αγόρι και... καλά νέα να έχεις. Και αν δεν έχεις να τα φτιάξεις. Σε χαιρετώ!
Τον χτυπάει φιλικά στο μάγουλο και αποχωρεί.
Νεαρός (από μέσα του): Και όμως είμαι σίγουρος πως κάπου τον έχω δει! Δεν θυμάμαι πού όμως!
Σκοτάδι
Copyright © Μάνος Καραβασίλης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Leonid Afremov (λάδι σε καμβά)
