Ένας λαβύρινθος
Γιάννη Σμίχελη
Ζ μέρος
9
Αν το παιδί μας ζούσε
Θα μας είχε σουβλίσει
Με τα μολυβάκια του
Στην σάκα του θα 'ταν το
Fack the parents
Και για πρωινό
Βασική ερώτηση θα 'χε
Γιατί με γεννήσατε
Και θ' απαντούσε μόνο του
Στη βουβαμάρα μας
Θα σας δείξω γω καθίκια
Σίγουρα θα μας συνόδευε
Στον ψυχίατρο κι αναμφίβολα
Θα μας μάζευε από τον δρόμο.
Για καντηλανάφτη δεν θα τον έκοβα
Αλλά επιτυχημένο μπουρλοτιέρη
Στις χύμα θεωρίες μας
Όσο για τις ζωές μας
Θα τις είχε στείλει στον κάλαθο
Των αχρήστων σε χρόνο dt
Με τη φράση ακόμη δεν γεννηθήκατε
Αλλά βρομάει κιόλας κλούβια αβγά
Τέλος στον τάφο μου, λόγω πρόωρου θανάτου
Θα 'χε τοποθετήσει την επιγραφή
«Φαντασιώθηκε πολλά, μόνο το παιδί του έσπειρε
Και την έκανε»
Γέρο μαλάκα πέθανες
Με τα μάτια γουρλωμένα
Γιατί δεν ξεθύμωσες ποτέ
Το σύμπαν γαμιέται παντού
Και με παντοίους τρόπους
Αλλιώς δεν θα 'ταν άπειρο
🍃
10
Ένα παιδί της έκτρωσης
Ρουφηχτό και στα σκουπίδια.
Νομίζουν πως ήμουν
Ατελές, αδιαμόρφωτο
Προς ευκολίαν τους, ανεπιθύμητο ενδεχόμενο
Έλα ντε όμως να! ζω
Και θα τους βασανίζω
Στους αιώνες των αιώνων
Δεν είμαι σαδιστής
Μα μια ζωντανή ασάφεια
Καταραμένη αστοχία.
Σαν αλανιάρικο σκουπίδι
Στην σκοτεινή ύλη του ανεπανόρθωτου
Σουλατσάρω βρίζοντας
Θεούς και δαίμονες
Γιατί δεν με προστάτεψαν
Από την ανθρώπινη μαλάκυνση
Στην άρνηση της μάνας μου
Το ψέλλισμα αποδοχής του πατέρα
Σαν κλανιά στο υπερπέραν ακούστηκε.
Δεν διαγράφομαι, από την ανυπαρξία εκπέμπω
Και θα σας τινάξω τα πέταλα
Ομιλώ τεχνοκρατικά
Απ' την σκοπιά μου.
Το έμβρυο δεν είναι υπεύθυνο για την ταυτότητα
Τις πράξεις, τις εξαρτήσεις και τον κάλο στον εγκέφαλο
Των γονιών του.
Στους υποκριτές της αντίθεσης στην άμβλωση
Καλά θα κάνουν να στήσουν πρώτα δημόσια υπηρεσία
Πλήρους υποστήριξης ανεπιθύμητων τοκετών
Μ' όλα τα μέσα δίπλα
Στην εγκυμονούσα ώσπου να γεννηθεί το παιδί
Και κατόπιν υπό την επίβλεψη του κράτους
Ν' ανατρέφεται με άλλο όνομα.
Για να σας την σπάσω:
Εγώ σε τι ευθύνομαι για τον
Διαπραχθέντα βιασμό απ' τον γεννήτορά μου
Μήπως το σπέρμα του γράφει βιαστής;
Κι αν η γυναίκα με το σώμα της με κυοφορεί
Είμαι ανεξάρτητο ον από τις επιθυμίες της.
Πού να ξέρω γω τι συντελέσθηκε
Πριν την σύλληψή μου;
Καταδικάζω τον βιασμό που μ' έσπειρε
Αρκεί να μου επιτρέψετε να εκφράσω την άποψή μου.
Δίχως αμήν κι αλληλούια
Σκέτα νέτα συνεχίζομαι
Μέχρι να γεννιέμαι
Καμία κοινωνία δεν θα στρώσει
Αν δεν αναγνωριστούν τα δικαιώματά μου
Σας καλώ σ' επαναστατική δράση
Το νεογνό δίχως εγκέφαλο
Δεν πρόλαβε σκέψη ν' αποκτήσει
Σώμα ολόκληρο να φτιάξει
Τον ήλιο να δει και ν' αναπνεύσει
Όρθιο να περπατήσει και να πέσει
Να φάει τα μούτρα του
Να αισθανθεί
Το ακατονόμαστο δίχως δίκη του
Αύρα, κορμί, πνεύμα και ψυχή.
Ασελγήσατε σε μια πιθανότητα.
🍃
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από πίνακα Chris Long (Lingering Storm)
Το κείμενο ξεκινά από εδώ