Ένας λαβύρινθος
Γιάννη Σμίχελη
Ε μέρος
6
Να θυμάσαι πάντα
Πως εσύ μ' έσωσες
Από τη δίνη αυτής της γυναίκας
Η απλή έλξη του καθαρού βλέμματος
Η αλήθεια της ειλικρίνειας
Και η πλαστικότητα του κορμιού σου
Ήταν το σχοινί σωτηρίας
Τριμμένη με τη ζωή, δουλεμένη ψυχή
Στα σκοτεινά μονοπάτια της μοναξιάς
Τις πληγές σου ν' ακολουθείς
Μέχρι τα όρια των αντοχών σου
Μία δύναμη γήινη, απτή, φωτεινή
Μέσα στην άβυσσο της απελπισίας
Εκεί που είχα παραδοθεί στην εγωπαθή σαγήνη της
Η αγκαλιά σου, το μεστό φιλί σου
Το μεθύσι μας στο Λαύριο
Η βόλτα μας στο Ναύπλιο
Η θαλασσινή αύρα σου
Με κράτησαν μέσα μου
Την πλάνη να διακρίνω
Την παγίδα στο μη αντιστρέψιμο
Μου έσωσες τη ζωή
Και την αξιοπρέπειά μου
Με το χάδι σου μπορούσα να σκεφτώ ψύχραιμα
Να προφυλαχτώ από την υποκρισία της
Μια ερωτική φιλία αξίζει
Πολύ περισσότερο από έναν
Μαύρο έρωτα
Γιατί μένεις ζωντανός
Για να βιώσεις την επίδρασή του
Στη ζωή σου
Μέχρι τα βαθιά γεράματα
Ειδάλλως θα ήμουν ένα αιώνιο ζόμπι
Από την αυταπάτη μου
🍃
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved, 2022
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Συνοδεύεται από έργο Chris Long (Lingering Storm)
Το κείμενο ξεκινά από εδώ