…Μετά την κούραση της δουλειάς λοιπόν, συνήθως αναζητώ να διαβάσω κάτι ανάλαφρο, όμορφο, διδακτικό, το οποίο ωστόσο να μη χρειάζεται να γυρίσω και να περιηγηθώ πάλι σε κάποιες από τις προηγούμενες σελίδες, ώστε να μπω ξανά στη ροή των γεγονότων του.
Σ' αυτού του είδους τα βιβλία πιστεύω πως συγκαταλέγεται και το έργο «Στο κόκκινο» της συγγραφέως Alexis Hall, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύτροπον.
Ο λόγος; Πως ξεφυλλίζοντάς το, συνειδητοποιούμε από την πρώτη στιγμή ότι μας παρουσιάζονται, στη μορφή ημερολογίου, όλες οι προσωπικές της προσπάθειες ώστε να απεξαρτηθεί από τη μανία της κατανάλωσης!
Όπως μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά η Alexis Hall στη σελίδα 9 της εισαγωγή του βιβλίου: «Τριάντα μία χιλιάδες εξακόσιες τριάντα επτά λίρες και ογδόντα τέσσερις πένες. Τόσα λεφτά χρωστάω. Όσο γρήγορα και να το πω δεν ακούγονται λιγότερα. Είναι η πρώτη φορά που έκατσα να τα προσθέσω όλα μέχρι το τελευταίο δεκαράκι και τώρα έχω αρρωστήσει που βλέπω το ποσό στον υπολογιστή τσέπης. Τον γύρισα ανάποδα, μήπως αλλάξει κάτι. Φάνηκε κάτι ακατάληπτο που το πιθανότερο είναι να σημαίνει "την πάτησες" σε κάποια ξεχασμένη από καιρό γλώσσα.».
Βλέποντας πως αυτή η κατάσταση ήταν αδύνατον να συνεχιστεί άλλο –μα πόση υπομονή μπορεί να έχει ο σύντροφός της για να το αντέξει;!– αποφασίζει τελικά να ξεκινήσει μια πιο συνετή διαχείριση των οικονομικών της. Και το στοίχημα για τη συνέχεια είναι το εξής: Άραγε θα τα καταφέρει;
Διαβάζοντας καθημερινά κι από μερικές σελίδες, βίωσα με μεγάλο ενδιαφέρον τον αγώνα της να μεταμορφωθεί, από έναν σπάταλο άνθρωπο, σε κάποιον που σιγά σιγά συνειδητοποιεί τον άσχημο αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια απερίσκεπτη αγορά. Κάτι δηλαδή που μονάχα εμπόδια κατάφερνε να της βάζει στην καθημερινότητά της, παρ' όλη την παροδική ευφορία που μπορεί να ένιωθε έπειτα από την απόκτηση κάποιου αχρείαστου αγαθού ή υπηρεσίας.
Κι αυτό αρχίζει να το συνειδητοποιεί κάποια στιγμή κι η ίδια. Όπως παραδείγματος χάριν στην 25η ημέρα του ημερολογίου της, όταν και απολαμβάνει το φαγητό με τον σύντροφό της Κέβιν. Τότε αναλογίζεται και σημειώνει στη σελίδα 39 πως: «Κάτι τέτοιες μέρες με κάνουν να καταλαβαίνω ότι η ζωή δεν είναι μόνο ξόδεμα χρημάτων. Θυμήθηκα το περασμένο σαββατοκύριακο και τη συμπεριφορά μου στο εμπορικό κέντρο κι ένιωσα ντροπή.».
Κάπου μάλιστα στη μέση του χρόνου –συγκεκριμένα στην 187η μέρα, σελίδα 140– καταλαβαίνει ότι όντως έχει καταφέρει κάτι! Όπως παραδέχεται: «Τώρα μου είναι πιο εύκολο να κρίνω ποια πράγματα μου είναι πράγματι αναγκαία, σε σχέση με εκείνα που θεωρούσα απαραίτητα μόνο στη φαντασία μου.».
Κι ανάμεσα στ' άλλα, αποφεύγει πλέον να βλέπει τηλεόραση και η αιτία είναι απλώς η εξής. Όλες εκείνες οι διαφημίσεις σχετικά με εταιρείες που διαλαλούν ότι μπορούν να βοηθήσουν όποιον χρωστά, αποπληρώνοντας τα χρέη του.
Κι αυτό που κρατώ φτάνοντας στο τέλος είναι πως, όπως παραδέχεται κι η ίδια, δεν συγκρίνεται οποιοδήποτε πράγμα με τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου και σε στηρίζουν. Γιατί όσο πολυτελές και όμορφο κι αν είναι ένα αγαθό, δεν μπορεί σε τίποτε να αντικαταστήσει έναν έμπιστο σύντροφο ή έναν φίλο με κατανόηση. Κι όπως αναφέρει και η συγγραφέας στη σελίδα 283: «Η στροφή μου προς φίλους και συγγενείς, και εντέλει το άνοιγμά μου και η ειλικρινής στάση μου απέναντί τους, υπήρξε ίσως το πρώτο βήμα στο να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου.».
Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου, είναι αλήθεια πως σύγκρινα τις αγοραστικές μου συμπεριφορές, με τις αντίστοιχες που περιέγραφε η συγγραφέας στο έργο της. Το αποτέλεσμα ήταν πως επιβεβαίωσα πως ο καθένας μας έχει –άλλος σε μεγάλο βαθμό και άλλος σε μικρότερο– τον δικό του αγοραστικό εθισμό.
Ένα γεγονός το οποίο η Alexis Hall μας βοηθά κάλλιστα να το αναγνωρίσουμε, αναφέροντάς μας τις εμπειρίες της. Κι όλες τους συνοδεύονται από τις χιουμοριστικές περιγραφές της καθημερινότητάς της, κριτικάροντας πρώτα απ' όλα τις δικές της πράξεις. Πράξεις, οι οποίες εφόσον συνεχιζόταν με την ίδια συχνότητα, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα την οδηγούσαν μοιραία στην καταστροφή.
Σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
